Öncelikle Rabb'im şifa versin o kıza. Ben özel eğitime gidiyordum oğlum için dikkat eksikliğinden dolayı. Çok şükür geçti gitti.
Ama orda durumu o kadar ağır çocuk vardı ki bazıları koca koca delikanlı. Ama görseniz bebek gibi beyin yapıları. Ama çok da hircinlar. Gariplerim ne olduğunu, hayatı hiç bir şeyi bilmiyorlar.
O zamanlar hamileydim. Veliler mutfakta oturuyordu. Bir annenin oğlu geldi. 19 yaşlarında falan. Ben de gulumsedim. Az biraz konuştum. Çünkü o tarz özel çocuklara gerçekten içim yanar.
Annesi biraz hırçın dedi ve sevgisini fazla gösterir dedi. Eliyle yanaklarimi mincirdi. Makas almaktan hallice.
Sonra boynuma sarıldı. Bir iki sarstı. Çocuk ta 1.90 boylarında. Biraz sendeleyince beni az buçuk tirstim. Ama hiç belli etmedim. Sadece karnımı korudum.
Sırf annesi üzülmesin istedim, çocuğu hiç itelemedim. Ben de evlat sahibi olacaktım dedim içimden bir annenin ahini almayayım. Hiç istifimi bozmasın. Sevgisini gösterdim ay ne tatlısın sen maasallah sana dedim. 10 dk sürdü bu olay.
İçimden düşündüm kocaman adam olmuş ama içi bebek gibi. Annesi de minyon zaptedemiyor zavallım. Ne yapsın! Takdiri ilahi bende böyle olabilirdim. O yüzden özel çocukları ve anneleri çok iyi anlıyorum.. çok gözlemlerim çünkü.
Ve evet takıntılı ve az buçuk da zarar verici olabiliyorlar.
İki kuzenimde maalesef engelli. Ve maalesef onlarda da şiddet eğilimi oluyordu.
Az buçuk anlıyorum seni. Takıntılılar biraz mesafeli dur yeterli olur.
