Cocugu degil esinizi pedagoga goturun
Pedagogla siz konusup yasanilanlari anlatin
Esiniz sadecw dinlesin , sonra sazi pedagoga birakin
Gerekirse esinizden once siz gidip durumu anlatin ki esinizle gitriginizde pedagog dogrulari bilsin
Bizim insanimiz sadece cocuklarin pedagoga gittigini saniyor ancak bu cok yanlis bir bilgi , pedagog ayni zamanda ebeveynlere ve aile bireylerine coxukla ilgili dogrulari ve yapilmasi gerekenleri anlatir
Cocugu birakin esinizi mutlaka ama mutlaka goturun , gercekleri bir uzmandan dinlemesi sizin soylemenizden cok farkli olacaktir
Eşim yeğenlerine babaları varken böyle. Kız yeğeni beni deli gibi kıskanıyor sen içeri git diyor mesela ya da amcam gelsin yengem gelmesin. Eşim umursamıyor ama üzülmüyorum diyemem bu duruma. Eşimle bi plan yaptıysak ufacık çocuk yüzünden bozulduğu da oluyor. Eşim o ne isterse yapıyor ki kendi söyler çocuk şımartılmaz diye ama farkında değil. Sırf o kıskanıyor diye diğer yeğenlerini kucağına bile almıyor düşünün. Güzellikle anlattım haksızlık yapıyosun dedim sonuç pek değişmedi. İlerde hatasının farkına varacak nasılsa artık takmıyorum bileKesinlikle durum tam olarak bu. Ben zaten ona ablalık yapıyorum, onunla çok ilgileniyorum ama benim devre dışı bırakılmam çok canımı sıkıyor. İleride çocuklarım olduğunda ne olacak?
Şu an size de eşinize de yeğenine de o kadar üzüldüm ki...
Hepinizin ayrı ayrı ve çok haklı gerekçeleri var.
Çocuk etrafında rol model arıyor amcadan başka kimsesi yok. O yasta bir cocuk için babaanne falan çok sıkıcıdır.
Eşiniz eminim çok hassas kıyamıyor acıma,merhamet duygusuyla karışık çokça bağlanmış yeğenine.
Siz bu durumda en masum ama en yıpranan kişisiniz. Yarın öbür gün çocuk olsa yeğen kesinlikle kıskançlık krizlerine girer çözümü yok.
Allah yardımcınız olsun.
Eşinizin kardeşini ve eski eşini de Allah bildiği gibi yapsın,insanda vicdan olacak/olmalı. Bir yavruyu nasil yok sayarlar nasil görmezden gelirler aklim almıyor
Büyük sıkıntı. O çocuk anne baba özlemini eşinizle gidermeye çalışıyor ama bu kadar düşkünlük hastalık derecesinde. O yaştaki bir çocuk babasına bile o kadar bağımlı olmaz. İlerde çocuğunuz olduğunda ve Eşinizin ilgisi kendi çocuğuna kaydığında yiğen için psikolojik travmalara neden olabilir
Kusura bakmayin benim kafam basmiyor buna , bu konuda bir dogru vardir ve dogru sizin soylediginiz , esiniz neden bu kadar yanlis dusunuyor? Yani tamm baba degil , cocuk yetistirmedigi icin bazi seyleri bilmiyor olabilir ama ortada boyle buyuk bir problem varken , bunu karisi dile getirince nasil kizabilir ki bir insan?Ben gitmeyi düşünüyorum. Ama bu durumu eşime açtığımda kızacak, sen nasıl onun anormal olduğunu düşünürsün diyecek ve çok incinecek. Ben yine de gideceğim, gerekirse zamana yayarak adım atarım. Ama benim en azından bir yol haritası çizmem gerek...
Eşim yeğenlerine babaları varken böyle. Kız yeğeni beni deli gibi kıskanıyor sen içeri git diyor mesela ya da amcam gelsin yengem gelmesin. Eşim umursamıyor ama üzülmüyorum diyemem bu duruma. Eşimle bi plan yaptıysak ufacık çocuk yüzünden bozulduğu da oluyor. Eşim o ne isterse yapıyor ki kendi söyler çocuk şımartılmaz diye ama farkında değil. Sırf o kıskanıyor diye diğer yeğenlerini kucağına bile almıyor düşünün. Güzellikle anlattım haksızlık yapıyosun dedim sonuç pek değişmedi. İlerde hatasının farkına varacak nasılsa artık takmıyorum bile
Eşinize ve ailesine o çocuğun her şeyine he diyerek ona kötülük yaptıklarını soyleyinMerhaba hanımlar.
Bu konuyla ilgili daha önce açılmış bir konum daha var. Orada tavsiyeler durumu kontrol altına almıştım ama bugün anlıyorum ki mesele sandığımdan çok daha derin.
Özetle; eşimin abisinin oğlu kayınvalidemle yaşıyor. Eşimin babası yok, evin babası hep eşim olmuş. Abi başkasıyla evlenmiş çocuğu almamış. Çocuk (12 yaşında) hep eşimle olmak istiyor, bir tek onun sözünü dinliyor, maddi manevi her şeyi ondan bekliyor.
Buraya kadar sorun yok. Ben bunu biliyordum, ve yeğenini de hep sevdim.
Ancak yeğeni kaynanamla da mutsuz. Ve artık beni darlıyor bu ailevi konuları. Hep eşimle olmak, ama yalnız olmak istiyor ve ben de zaten farklı milletten olan ve çok sevmediğim kaynanamla başbaşa kalmak zorunda kalıyorum.
Evlerimiz ayrı. Haftada birkaç kere görüşüyoruz, ama onlarla beraber hiçbir şey yapmak istemiyorum artık. İki arabayla mi gidilecek, paylaştırıyoruz herkesi, ben kaynimla kaynanamla yolculuk yapmak zorunda kalıyorum mesela. Yeğen eşimle. O an ben eşimle gitmek istesem yeğeni ağlıyor. Ben çok ama çok kötü hissettiriliyorum.
Ya da ben bazı günlerde eşimle dışarı mı çıkıyorum, instagramda paylasirsam tavır yapıyor eşime beni niye götürmedin diye. Onda bile rahat edemiyorum artık.
Ben yoruldum. Eşime daha orta yollu olmasını, yeğenine biraz daha normal davranmasini, hep paşam paşam yaparak hem beklentilerini tavana çıkardığını hem de onu daha mutsuz bir çocuk yaptığını söylüyorum ama eşim kabul etmiyor.
Sizce ne yapmalıyım? Derdim eşimle, yeğeniyle asla değil. Bunu da vurgulayayim...
Eşinizin kafası mı iyi??? Çocuğun ne annesi ne babası var. Tabi ki bir çocuk psikoloğuna ihtiyacı var! Anormallik mi bu! Üzgünüm ama eşiniz de dahil olmak üzere tüm ailesi çok cahiller.Ben gitmeyi düşünüyorum. Ama bu durumu eşime açtığımda kızacak, sen nasıl onun anormal olduğunu düşünürsün diyecek ve çok incinecek. Ben yine de gideceğim, gerekirse zamana yayarak adım atarım. Ama benim en azından bir yol haritası çizmem gerek...
Kusura bakmayin benim kafam basmiyor buna , bu konuda bir dogru vardir ve dogru sizin soylediginiz , esiniz neden bu kadar yanlis dusunuyor? Yani tamm baba degil , cocuk yetistirmedigi icin bazi seyleri bilmiyor olabilir ama ortada boyle buyuk bir problem varken , bunu karisi dile getirince nasil kizabilir ki bir insan?
Gercekten ben bunu anlayamiyorum
Siz gitseniz bile esiniz kendi bir uzmandan duymadiktan sonra ikna olmayacak gibi gozukuyor
Eger guvendigi bir yakininiz varsa kendi abisi ve annesi haricinde ona acin konuyu , pedagoga gittikten sonra o kisiyle konusup anlatin bari o anlatsin esinize pedagogun goruslerini
Biran once gecmesi lazimAslında durum şöyle, kaynanam çok cahil bir kadın. Çocuğu almış ama onunla evde sürekli didisiyor, çocuk bazen haksızlığa uğruyor. Eşim bunları bekarken hep görmüş. Şimdi çocuk eleştirildiginde otomatik tepkisi koruma içgüdüsüyle oluyor. O daha cocuk, siz ondan ne bekliyorsunuz çocukla çocuk oluyorsunuz diyor. Ama benim fark ettiğim durum çok farklı. Henüz bu aydınlanmaya geçemedi.
Eşinizin kafası mı iyi??? Çocuğun ne annesi ne babası var. Tabi ki bir çocuk psikoloğuna ihtiyacı var! Anormallik mi bu! Üzgünüm ama eşiniz de dahil olmak üzere tüm ailesi çok cahiller.
Biran once gecmesi lazim
Burada en cok zarari cocuk goruyor
Sirf cocugun iyiligi icin sizin el atmaniz gerekiyor bu duruma
Hepinize yazik ama en cok cocuga yazik
En büyük zararı yeğenine verdiğini görebilse keşke.Eşim çocuk eğitimi konusunda cahil, ben öğretmenim ve beni dinler ilgilenir başka çocuklarla ilgili konuşurken. Bir yeğeni daha var onu da çok seviyor ama onun annesi babası var ve ona nötr davranıp doğru yanlışları görebiliyor. Ama konu yegeni olunca saldırıya geçiyor. Bu zinciri de henüz kıramadım.
Kesinlikle o çocuk istese bile amcanın buna hayır demesi gerekirBence esın çözecek bu durumu başka yollu çözülmez. Ne demek ıkısı aynı arabada sen kaynınla kayınvalıdenle ayrı arabada. Olmaz. Esın ona senın onun karısı olduğunu ve sana saygı gostermesı gerektıgını sensız plan yapamayacıgını ogretmelı
Ben eşimin normal davranmasını istiyorum sadece, yeğenini de çok seviyorum ama o eşimden başka hiçbir şey istemiyor bu dünyada... Üzülüyorum ama bize de zarar veriyor bu durum ve bunu eşime henüz anlatamıyorum...
Çocuga hazır değiliz.. ne kendimi ne de çocuğumu böyle bir durumda yedirip ziyan edemem...
Babası da asla bir pantolon bile almıyor çocuğa. Annesi de asla ilgilenmiyor. Maddi olarak sıkıntı yapmıyorum, beni yoran gurbette bir de böyle dışlanmam...
Esinizin acilen kardesyle konusmasi lazim cocugun babaya ihtiyaci var bunu anlatmasi gerek yoksa cocuk sizi hic birakmicakMerhaba hanımlar.
Bu konuyla ilgili daha önce açılmış bir konum daha var. Orada tavsiyeler durumu kontrol altına almıştım ama bugün anlıyorum ki mesele sandığımdan çok daha derin.
Özetle; eşimin abisinin oğlu kayınvalidemle yaşıyor. Eşimin babası yok, evin babası hep eşim olmuş. Abi başkasıyla evlenmiş çocuğu almamış. Çocuk (12 yaşında) hep eşimle olmak istiyor, bir tek onun sözünü dinliyor, maddi manevi her şeyi ondan bekliyor.
Buraya kadar sorun yok. Ben bunu biliyordum, ve yeğenini de hep sevdim.
Ancak yeğeni kaynanamla da mutsuz. Ve artık beni darlıyor bu ailevi konuları. Hep eşimle olmak, ama yalnız olmak istiyor ve ben de zaten farklı milletten olan ve çok sevmediğim kaynanamla başbaşa kalmak zorunda kalıyorum.
Evlerimiz ayrı. Haftada birkaç kere görüşüyoruz, ama onlarla beraber hiçbir şey yapmak istemiyorum artık. İki arabayla mi gidilecek, paylaştırıyoruz herkesi, ben kaynimla kaynanamla yolculuk yapmak zorunda kalıyorum mesela. Yeğen eşimle. O an ben eşimle gitmek istesem yeğeni ağlıyor. Ben çok ama çok kötü hissettiriliyorum.
Ya da ben bazı günlerde eşimle dışarı mı çıkıyorum, instagramda paylasirsam tavır yapıyor eşime beni niye götürmedin diye. Onda bile rahat edemiyorum artık.
Ben yoruldum. Eşime daha orta yollu olmasını, yeğenine biraz daha normal davranmasini, hep paşam paşam yaparak hem beklentilerini tavana çıkardığını hem de onu daha mutsuz bir çocuk yaptığını söylüyorum ama eşim kabul etmiyor.
Sizce ne yapmalıyım? Derdim eşimle, yeğeniyle asla değil. Bunu da vurgulayayim...
Kesinlikle o çocuk istese bile amcanın buna hayır demesi gerekir
Ben nereye gidersem yengen benimle gelir sen istersen bizim arabayla gelebilirsin demesi yeterli olur
Şimdi çocuk olunca yeğen korkusundan kendi çocuğunu mu sevmeyecek bu adam
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?