Konu yine eşim ve yeğeni.

Yas olarak cok zor bir evrede cocuk...
ilgisizlikten kendi ile ilgilenen tek insana baglanmis, sizi de rakip olarak goruyor belli ki, mutlaka denemissinizdir ama cocukla aranizi iyi tutmaya calissaniz sizi kabullense rahatlarsiniz sanki, biraz buyuyunce daha kolay olur diye dusunuyorum.
Cok haklisiniz karmasik ve zor bir durum Allah yardimciniz olsun
 

Çocukla aram kötü değil... Hatta beni seviyor da... Ama bazen kendini tutamıyor, sınırlarımíza girmek istiyor..

Mesela geçenlerde üstümü değiştirecektim. Tek müsait oda bulunduğumuz odaydi, diğer odalarda erkekler vardı. Eşime dedim ki, yeğenine söyler misin ben üstümü değiştircem. Eşim bi kaldı, çocuğa ne diyeceğini bilemedi. "Yengen üstünü değiştirecek hadi ona müsade edelim" demedi, "gel oyun oynayalım" dedi. Yeğeni de ellerini bağlamış bize dik dik bakıyordu. Bunu bile, bu sınırı bile ona belli etmekten cekindi. Ama yeğeni de olsa bir sınırı olacak, benim evlatlarımın da olacak. Bunu anlatamadim işte. Ileride anlar mı şimdilik bilmiyorum. Ama pes etmeyeceğim, direcenegim doğru bildiklerim için...
 
Çocuk ağlayarak bir şeyleri yaptirabilecek yaşı çoktan geçmiş birinin ona büyüdüğünü hatırlatması gerekiyor. Zor bir çocukluk geçirmiş olmalı ama bunun ceremesini eşiniz kendi çeksin ama siz çekmek zorunda değilsiniz. Çocuğu psikoloğa götürün derim. Hem onun iyiliği hem de sizin iyiliginiz için. Yoksa bu durumları daha çok yaşarsınız ömrünüz çürür
 
Allah o cocugu yapip da ortaya birakan kayninin da eltinin de belasini versin demeye geldim..madem bakmicakmis keske taaa en bastan korunsaymis yada kurtaj olsaymis cunku ha boyle öldürmüş çocugu ha öyle fark yok..hatta bu daha kotu milletin basina püsküllü bela..Allah tez vakitte cikis kapisi gostersin size
 
Merhametli insanlarmışsınız. Allah sevginizi muhabbetinizi artirsin yuvanizda.

Sizin yerinizi ancak eşiniz öğretebilir çocuğa.

Sağolun ama kendimi çok yorgun hissediyorum ve birbirimizi yıpratmaktan korkuyorum...

Eğer bu konuda yol alabilirsek eminim her şey herkes için iyi olacak, ama şu an kaostayiz..
 

Aslında çok daha değişik detaylar var ama yazmak istemiyorum deşifre olmamak için... Keşke herkes anne baba olamasa...

Benim yaşım 25, ben de şu an bebek yapabilirim. Ama yapmıyorum... Çocukları seviyorum, ama vücuduma zarar verdiğini bile bile ilaç kullanıp korunuyorum... Çünkü bu iş çocuk işi değil.. çünkü çok sorumluluk istiyor.. çünkü henüz eşimle hemfikir olmadan çocuk yetiştirme konusunda deneme yanılmayla bir insanı ziyan edemem...

Ama bebek yapıp savuran, bakmayan, hor bakan, kötü davranan insanlardan nefret ediyorum...
 
Cocugun bir psikologa gitmesi lazim. Babasindsn goremedigi babaligi esinizde bulmus ve bu iliskiye sizi dahil etmrk istemiyor. Esinizin de cocukla uygun dilde konusmasi gerekiyor. Sizin yapabileceginiz bir sey yok. Orta yolu esiniz bulmali. Cocukla konusmali.
 
Ikna isini siz degil esiniz yapmali. Esinizin sozunu dinliuorsa esiniz goturmeli.

Eşim ikna olmaz.. Ama eşim kahramanlık rolünden çıkıp realist olup psikoloğa götürmez çocuğu şimdilik. Ay Allah'ım, gözü kapalı resmen. Baska konularda zehir zemberek olan adam bunda olduğu yerde sayıyor.
 
Bu arada esiniz yegeni annesiz babasiz diye uzuldugunden cocuga cok taviz vermekle aslinda hata yaptiginin farkinda degil. Cocugun kisiligi icin esinizin bu asiri tavizlerden vazgecmesi gerekiyor. Tamam cocugun asil ihtiyaci sefkat. Tabi ki sefkat gosterecek ama cocugun da sınırlarları ogrenmesi lazim. Sefkat ile esiniz tavizi karistiriyor sanirim.
 
Cunku cocugun durumuna aciyor esiniz. Bu yuzden abartmis zaten taviz olayini. Aslinda farkinda degil cocugun kisilik gelisimine de zarar veriyor.
Oglum 13 yasinda. Ben de bosandim. Ancak bosandim diye oglumun her dedigini de yapmiyorum. Cunku onu asiri simartmam onun iyiligine degil. Onu hayata hazirlamam icin her cocugun annesi gibi davraniyorum. Bosandik diye olayi fazla dramatize edip cocugumun baba eksikligini kapatmak icin her dedigini yaptigim an, oglumun kisilik gelisimi degisecektir ve bir gun ben öldügümde hayat ona her istediginin olamayacagini gosterdiginde, iste o zaman asil depresyonu yasayacaktir. O zaman ben onu kurtaramam malesef.
Cocugun saglikli yetismesi icin gereken ne ise o yapilmali. Cocuklar o kadar zeki ki siz gerekeni yaptiginizda onlar zaten herkesin yerinin neresi olmasi gerektigini de anliyorlar.
 
Yegeni harici konularda beni dinliyor demissiniz yanlis anlamadiysam. Baska bir cocugu anlatir gibi ne bileyim amca degil de halasi olur o hikayede, ona kendi hikayesinin cok benzerini anlatsaniz ne yanit verir acaba. Onun gibi davranilmasina hak mi verir yoksa yanlis yaptiklarini mi soyler?
 
çocuğa o kadar üzüldüm ki bence eşiniz şu an herhani bir tavır değişikliğine gitmemeli ama merhamet temelli verdiği tavizlerde en önce çocuğa zarar veriyor. eşinizi pedegoga ince ince ikna etmeyw çalışın bence ve pedegogun belirlediği şekilde davranışlarınızı şekillendirin. çok üzüldüm çocuğa yanımda olsa sıkı sıko sarılırdım.
 

Evet aslinda bu dediklerinizle çok güzel analiz etmişsiniz. Bu çocuğun yaşadıkları dram, annesiyle ilgili çok kötü detaylar var burada paylaşmíyorum bilerek. Ama hayat devam ediyor ve biz ona her zaman torpil geçersek o da hep bunu bekleyecek.

Eşimin artık başka bir evi var, ve onlarda olmadığı vakitlerde yeğeni bunu kabullenmedigi için bize zorluk çıkarıyor. Ama büyükler mantıklı davransa o zaten kısa sürede alışacak, bizim de bir aile olduğumuzu, benim de onların ailesi olduğumu kabul edecek. Şimdi ise biz evlendik, ben eşimi kendi evimde alıkoyuyorum ve ondan mahrum ediyorum konumunda oluyorum zaman zaman. İnşallah esim sağduyulu davranıp anlayabilir.
 
Evet ben de cok uzuldum. Onun icin gercekten zor. Hem anne hem de baba sevgi ve sefkatinden mahrum kalmis. En cok ihtiyaci oldugu anda. Bu yuzden de amcasina sariliyor.
 

Bunu da yaptım, öğrencim vs diyerek ara ara kulağını delmeye çalıştım. Güya yardıma ihtiyacım var canım şöyle bir çocuk var dedim ama bütün özelliklerini değil bir özelliğini verdim sadece. Eşim tabi ki bana hak verdi. Yeğeni ona göre istisna bir vaka.

Aslında şu an sorsa birisi ona o adaletli ve doğru davranıyordur. Ama kendisini dışarıdan göremiyor, sorunumuz tam da burada.
 
Yapilacak tek sey bir pedagogun cocugun anlayacagi dilden cocuga bazi seyleri anlatmasi. Bu bir uzmanin yapmasi gereken bir sey. Esiniz tamam baba sevgisini vermek istiyor guzel de, bu konuda uzmanlik egitimi almis, senelerini bunun egitimine vermis birinden de destek almalisiniz. Onlar olaylara farkli yaklasiyorlar. Cocukla iletisim kurup bazi seyleri cok guzel anlatiyorlar. Bir pedagoga gitmeli cocuk. Cok uzuldum ya. Ben bosanirken oglumu pedagoga goturdum. Bu gayet normal birsey. Bu sureci oglumun daha hafif atlatmasi icin yardim ve destek istedim. Cunku ben tek basima bazi seyleri anlatamiyordum. Zaten o donem ben de pek iyi degildim ki....ve hakikaten o donem oglum cok kotuydu. Banasinin birden neden gittigini ben anlatamazdim ona mesela. Uzmanlar bu yuzden var. Esiniz bunu anlamali.
 
Konu sahibi onun tek ihtiyaci sevgi. Bunu anliyorlar, hissediyorlar zaten. Cocuklar gercekten sevenin kim oldugunu hissediyorlar. Sevgiyi cok abartmayin yalniz. Yurekten sevdiginizi gosterin sadece. Icten olun. Yapmacik olmayin. Onlar karsiligini veriyor merak etmeyin. Ancak siz soyunurken o odadan cikmak istemediginde de bunu ille de esinizin soylemesini beklemeyin. Cocuk yetistirmede her seyi esinize de birakmayin. Ornegin kurallari ogrenmesi icin "Ustumu degistirmem lazim. Birisi ustunu degistirirken odadan cikmamiz gerekir. Simdi birazcik bana musade eder misin. Ben ustumu degistirince tabi ki gelebilirsin" deyip yanagini opebilirsiniz ya da basini oksayabilirsiniz. Eminim ki o zaman odadan cikmama direnci kirilacaktir. Ve buyuklerin soyunurken odada durulmamasi gerektigini ogrenecektir. Biraz sabir da gerekiyor tabi.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…