Siz "kabul edemem " demiyorsunuz ki! "Canım benim bizden size hastalık geçerse ne yaparım ,kendimi kötü hissederim vebalini alamam " tarzında konuşmak kabul etmemek değildir.Sizi arayan kişiye "bu süreçte kimseyle gorusmeme kararı aldık, anlayışın için teşekkür ederim " dediniz de akşam kapınızda mı buldunuz insanlari ?
Ilkine cok tepkisiz kaldik esimle kavga ettim bu yüzden çünkü onu arayıp söylediler.
Ben size katiliyorm.herkws evinde otursun okullad kapatılsın mantığında değilim ama maskesiz gezen herkese kiziyorm işi yokken komsuculuk oynayan herkese kziiyorm bunaldk evde. Size geleceğiz diyeni anlamıyorum cafelerde on on beş kişi toplananlari anlamyrm. Bayramda. Ev eve bayramlaşmak .... Daha niceleri bu kdri fazla değil mi saglikcilarada yazık değil mi
Konuya odaklan geçmişe değil.
Insanların haklarına girmeyi ne güzelde beceriyorsunuz
Özel hastaneler hasta kabul etmiyorda ondan... hayat çevrenizde görebildiğiniz kadar mı sanıyorsunuz anlamıyorumki ikinci dalga geldi hala durum rahatladı diyorsunuz işte bu düşünceyle asla bitmeyecek zarar gören hep masumlar oluyor
Merhaba arkadaşlar,
O kadar yalnızım ki korona da işin içine girince iyice yalnizlastim.
Yaşadığım şehir bana yabancı. Bir kız kardeşim bile yok alo diyebileceğim.
Çocuklarım olduktan sonra hayatım duzenim her şeyim değişti. Bir komşum 2. Hamilelik haberimi aldığında sosyal hayatın bitti demişti de gülüp geçmiştim.
Ne kadar da haklıymış.
Şikayetçi değilim halimden çocuklarımı o eski kalabalığa değişmem mesela.
Eski sosyal hayatimi özlüyorum demek istemiyorum. Sadece benim durumumda olan annemlerle arkadaşlık yapmak istiyorum. Etrafımda hiç çocuklu kadın yok hepsi yasini başını almış torun torba sahibi.
Oturduğum apartman 3 katli ve hepsi kendi hayatlarını kurmuş arkadaşlık edinmiş. Bir de hepsi büyük olunca sohbet kafa da uymuyor aralarında gorusseler de benimle gorusmuyorgorusmuyorlar. Çocuklarımı parka indriyorum ama tek basimiza kalıyoruz. Hiç çocuk yok parkta o kadar bunaldim ki yalnız olmaktan konusmamaktan bir çay icememekten. Çay çok severim ama yalnız olunca canım bile istemiyor.
Var mi benim gibi olan sizler nasıl geçiriyorsunuz bu süreci ya da nasıl geçirdiniz?
Iyi ki burası var .
burada olmasa kime anlatırım bunları?
Okuyan ve yorum yapan herkese şimdiden tşk ederim. Lütfen kısa da olsa yorumlarinizi çok görmeyin.
.
Not : çocuklu kadınlar yerine anneler yazmışımkusura bakmayın sonradan farkettim duzeltemedim de .
Merhaba, ben de sizinle aynı durumdayım, çocukları nadiren dışarı çıkarıyorum, markete 6 aydır hiç gitmediler. Kimsenin olmadığı dağ bayıra gidip hava alıp yürüyüp geliyoruz. Ben bu kadar özen gösterirken kesinlikle kimseyi kabul etmem, kırılan kırılsın kusura bakmayın misafir kabul etmiyorum derim ve etmem. Siz de çocukları markete götürmeyecek kadar özenli davranıyorken neden kabul ediyorsunuz ki alınan alınsın, kırılan kırılsın, açmayın kapınızı. Sadece sağlık çalışanlarının hakkı bile yeter, yazık değil mi o insanlara. Siz de misafir kabul ederek bu sürece istemeden katkıda bulunuyorsunuz. Sakın yanlış anlamayın beni ama kabul etmeyin bu kadar hassassanı, daha net olun. İnşallah sağlıkla atlatalım bu süreci.Her gün burada açılan korana hikayeleri okurken türkiyede bir artış olduğunun farkındayım.
Virus arttıkça insanlara bir rahatlık geldi işte tam anlamadığım nokta bu.
Aylardir evden pek çıkmadık çocuklar virüs geldi geleli market yüzü gormedi.
Misafirliğe son bir aydır mesafe kurallarını da onemseyerek olumlu bakmaya başlamıştık bizim bulunduğumuz yerde hic virüs çıkmadığı icin ama diğer sehirlerde tekrar virüs artmaya başlayınca eşime misafirlik işlerine ara verelim bayramdan sonra kimseyle gorusmeyelim herkes kalabalığa girmiştir şehir değişikliği yapmıştır dedim anlaştık tamam dedi.
Iki gün önce baska şehirden bir arkadaşı aradi size geliyoruz bayramlaşmaya dedi. Mesafe kurallarina uyariz dedi ve emrivaki oldu geldiler.
Bana sorulsa hayir kabul edemem derdim ama oyle bir sansim da olmadı.
Neyse geldiler öpme sarılma olmadı. Ama çocuklar itise kakisa oynadılar bizimkiler ve onlarinkiler.
Sonra kadin dedi ki ayy bizim orda cok virüs var burda ne güzel hic yokmuş.
Ben şaştım kaldım ne desem o an boş olacakmış gibi hissettim evden kovmak geldi içimden o an.
Sonra bir arkadaşları varmış sizi de tanistiralim burdalar buraya geliyorlar dediler.
Neyse onlar da geldi ben hala kendimi kabustayim sanıyorum ne zaman uyanacagim acaba diye bekliyorum.
Onlar da geldi tanisma faslindan sonra kadin dedi ki dün cenazeye gittik cok kalabalıktı. Cok kişiyle sarıldık falan.
Neyse onlar gittiler ben hemen evi havalandırdım. Her yeri domestosla sildim çocukları banyo yaptırdım. Öyle uyuduk. Dün yine bir arkadaş aradı size gelicez diye kadın tansiyon hastası
Dedim canim gelmeyin bak su an biz kendimizi riskli görüyoruz son zamanlarda çok kişiyle görüştük. Sen tansiyon hastasısın bene sonra görüşelim dedim. Tamam dedi.
Oh dedim rahatladım. Sonra 1 saat gecince yine aradi biz hazırlandık geliyoruz bizim için sorun yok görüşelim illa dedi bir sey olmaz mesafe kuralina dikkat ederiz maske takariz diye geldi. Ben o kadar bak sana bir sey olursa kendimi suclarim dedigim halde bir sey olmaz dedi.
Ne oldu bu insanlara ben mi çok takıntılı oldum herkes çok rahat diyorum bazen.
Ama o entube hastalarının fotograflarini görünce korkuyorum. Hadi sevdiklerimden biri ya da ben o halde olursak diyorum.
Ben mi çok duygusal bakıyorum olaylara ?
Hemsireler doktorlar dikkat etmeyenlere hakkımızı helal etmeyeceğiz diyorlar .
Onları izleyen var mi hikayelerini bilen var mi en çok onlar yoruldu biz nasıl onların hakkını ödeyeceğiz böyle yaparak diyorum.
Aylarca evladindan anne babasindan otel odalarinda kalan peynir zeytinle yemeğini geçiştiren hemsirelerimizin gözyaşlarını gören var mi diyorum.
O tulumları cikardiklarinda ic camasirina kadar terlemis olduklarını saç diplerinin hic kurumadıklarını bilen var mi diyorum.
Bunların hepsini bize gelenlere de anlattım artık virus öldürücü değil sende rahat ol diyorlar.
Başımı alıp uzaya kacasim var. Anlasilmadigim için.
Bir dağa çıkıp bagirasim var.
Duvarları ayağımla kirasim var.
Bu virüs hayat enerjimi aldi insanlara insanlara olan guvenimi aldı.
Ama sevdiklerimi elimden almasın.
Yoksa herkesi ben de yakarım
Kapıyı açmayın, sen gelme demişsin zaten.
Uzun bi süre ailem cok dikkat etti ama Ben insanlara hayır diyemedigim için aileminde başkalarınında hakkına girdimHer gün burada açılan korana hikayeleri okurken türkiyede bir artış olduğunun farkındayım.
Virus arttıkça insanlara bir rahatlık geldi işte tam anlamadığım nokta bu.
Aylardir evden pek çıkmadık çocuklar virüs geldi geleli market yüzü gormedi.
Misafirliğe son bir aydır mesafe kurallarını da onemseyerek olumlu bakmaya başlamıştık bizim bulunduğumuz yerde hic virüs çıkmadığı icin ama diğer sehirlerde tekrar virüs artmaya başlayınca eşime misafirlik işlerine ara verelim bayramdan sonra kimseyle gorusmeyelim herkes kalabalığa girmiştir şehir değişikliği yapmıştır dedim anlaştık tamam dedi.
Iki gün önce baska şehirden bir arkadaşı aradi size geliyoruz bayramlaşmaya dedi. Mesafe kurallarina uyariz dedi ve emrivaki oldu geldiler.
Bana sorulsa hayir kabul edemem derdim ama oyle bir sansim da olmadı.
Neyse geldiler öpme sarılma olmadı. Ama çocuklar itise kakisa oynadılar bizimkiler ve onlarinkiler.
Sonra kadin dedi ki ayy bizim orda cok virüs var burda ne güzel hic yokmuş.
Ben şaştım kaldım ne desem o an boş olacakmış gibi hissettim evden kovmak geldi içimden o an.
Sonra bir arkadaşları varmış sizi de tanistiralim burdalar buraya geliyorlar dediler.
Neyse onlar da geldi ben hala kendimi kabustayim sanıyorum ne zaman uyanacagim acaba diye bekliyorum.
Onlar da geldi tanisma faslindan sonra kadin dedi ki dün cenazeye gittik cok kalabalıktı. Cok kişiyle sarıldık falan.
Neyse onlar gittiler ben hemen evi havalandırdım. Her yeri domestosla sildim çocukları banyo yaptırdım. Öyle uyuduk. Dün yine bir arkadaş aradı size gelicez diye kadın tansiyon hastası
Dedim canim gelmeyin bak su an biz kendimizi riskli görüyoruz son zamanlarda çok kişiyle görüştük. Sen tansiyon hastasısın bene sonra görüşelim dedim. Tamam dedi.
Oh dedim rahatladım. Sonra 1 saat gecince yine aradi biz hazırlandık geliyoruz bizim için sorun yok görüşelim illa dedi bir sey olmaz mesafe kuralina dikkat ederiz maske takariz diye geldi. Ben o kadar bak sana bir sey olursa kendimi suclarim dedigim halde bir sey olmaz dedi.
Ne oldu bu insanlara ben mi çok takıntılı oldum herkes çok rahat diyorum bazen.
Ama o entube hastalarının fotograflarini görünce korkuyorum. Hadi sevdiklerimden biri ya da ben o halde olursak diyorum.
Ben mi çok duygusal bakıyorum olaylara ?
Hemsireler doktorlar dikkat etmeyenlere hakkımızı helal etmeyeceğiz diyorlar .
Onları izleyen var mi hikayelerini bilen var mi en çok onlar yoruldu biz nasıl onların hakkını ödeyeceğiz böyle yaparak diyorum.
Aylarca evladindan anne babasindan otel odalarinda kalan peynir zeytinle yemeğini geçiştiren hemsirelerimizin gözyaşlarını gören var mi diyorum.
O tulumları cikardiklarinda ic camasirina kadar terlemis olduklarını saç diplerinin hic kurumadıklarını bilen var mi diyorum.
Bunların hepsini bize gelenlere de anlattım artık virus öldürücü değil sende rahat ol diyorlar.
Başımı alıp uzaya kacasim var. Anlasilmadigim için.
Bir dağa çıkıp bagirasim var.
Duvarları ayağımla kirasim var.
Bu virüs hayat enerjimi aldi insanlara insanlara olan guvenimi aldı.
Ama sevdiklerimi elimden almasın.
Yoksa herkesi ben de yakarım
Görüşmek istemiyorum anlaşılıyor mu
