Kötü arkadaş , dost . Neden ?

Merhaba, aslında içimi dökmek için yazıyorum çünkü hissettiğim yaş kemale erme durumundan ötürü yeniden arkadaş, dostluklar kurabileceğime dair inancım çok az. Neyse konuma geleyim. Ben uzun süredir iyi bir arkadaş ve dost değilim. Noktasına virgülüne dokunmadan hayatımdan çıkardığım dostlarımı anlatacağım çünkü anlatmaya çok ihtiyacım var.

93 senesinde yani 12-13 yaşlarında bizim temelli oturduğumuz sahil kasabasında yazlığı olan iki arkadaşımla tanıştım. Onlar yazın üç ay geliyorlardı üç ay her gün her gece beraberdik. İlk aşklar ilk acılar , gençliğin verdiği neşeyle deli gibi eğlenmeler ne ararsanız paylaştık. Kışın da bir iki ayda bir görüşüyor, görüşemesek de birbirimize mektup yazıyorduk. Masum ve eşittik. Benim annem doktor, bir diğerinin öğretmen diğerinin de babası iş adamıydı. Ama herşeye rağmen eşittik ve karşılıksızdı dostluğumuz. Aradan uzun seneler geçti üniversiteler bitti ve sanki eşitliğimiz bozulmaya başladı. Babasının aydınlatma şirketi olan ve inanılmaz hakaret, dayaklarla büyüyen arkadaşımda maddi durumun iyileşmesine paralel bir övünme, hava atma durumları başladı.

Sonra ben evlendim, onlar da kariyer yaptılar hayat devam etti derken benim evliliğim berbat bir şekilde devam etti. Çok yıprandım bittiğimi hissettim. Ben boşandım onlar evlendiler ve mesafe de burada başladı. Çok kötü bir huyum var maalesef acı çekerken kabuğuma çekiliyorum ve uzaklaştım onlardan. Uzaklaşış o uzaklaşış. En son 2011' de beş sene aradan sonra görüştük ve yine koptuk. İtiraf edeyim ben kendimi çektim, otuz yaş sendromu ile kendimi çok başarısız hissettim. Zaten beni bilenler bilir ciddi ailevi sorunlar yaşadım.

Yine üniversiteden tanıştığım 13 senedir tanıdığım arkadaşlardan da uzaklaştım ama onlarla watsapp grubu kurduk ve şu an görüşüyorum.

Neden kötü bir arkadaş oldum bilmiyorum. Herkesi toplayan , özel günlerinde arayan bendim sonra sırra kadem bastım. Galiba yalnızlığa çok alışkınım tek çocuk olduğum için. Ama beraber kahve içmeye çıkacağım bir arkadaşım yok mesela. Eşimin çevresi çok geniş benim aksime zaten kendisi de çok rahat bir insandır alınma küsme huyu yoktur ben buradan mı kaybediyorum acaba ?

İş hayatımda tanıdığım insanlar da oldu ama şahit olduğum şeyler yüzünden soğudum. Aldatma, yalanın bini bir para kız nişanlısını üç sene aldattı göz göre göre. Ve ben o kızı arkadaş diye evime sokmam kendine saygısı olmayan biriyle arkadaş da olmak istemem zaten.

Yani bunları da böyle eleyince ben kabak gibi ortada kaldım.

Bazen insan uzaklaşmak ıstıyor . İnsanlık hali olduğunu düşünüyorum . Bende bısey yapmaya karar verdım gruptan bırı laf attı hemen . E tabı bende o arkadaştan uzaklaşcam bazen ortam onu gerektıryor. Ama eğlenecek seyler bulun kendınıze . Hayat kısa .

Arkadaşlarından kopma nedenin sen ne yaptın dediklerin de cevap vermekten korkmak sanırım. Onlar çok musmutlu ben çok mutsuzum düşüncesi.

Bence alakası yok, herkesin derdi, üzüntüsü oluyor, en mükemmel hayat yaşadığını sandığın insanlar bile neler neler yaşıyor.

Buluştuğunda onlara dertlerini anlatmak zorunda değilsin. Kendini onlardan asla küçük görme. Sadece anı yaşa, konuş eğlen, konu istemediğin yere gelince detaylandırmadan yüzeysel konuş ve geç. Haa yeri geldi mi anlat içini, dök, rahatla.

Ben de zor süreç yaşayınca insanlardan kaçıyorum ama sonra bakıyorum ki insanlarla, sevdiklerimle bir arada olunca, dertleşince kendimi daha iyi hissediyorum. Sonra da o dertlerim bile dert olmaktan çıkıyor, kendimle alay ederek anlatmaya başlıyorum o anlatmaktan korktuğum sıkıntılarımı, küçümsüyorum hepsini. Onlar beni alaşağı etmiyor ben onları ediyorum. Yeri geldi mi ağlıyor, yeri geldi mi gülüyorum.

Boşver hayat kısa, sen içine çekilince dertler bitmiyor aksine sen güçlü olunca un ufak oluyorlar.

Yapı meselesi. Yeni bir ortama girdiğimde çok çabuk kaynaşırım ama arkadaşlıklarımın çook büyük kısmı yüzeyseldir kolay kolay samimi olamam. Çok yakınım parmakla sayılır onlar da akraba, çocukluk ve üniversiteden.

Öyle yaşlı da değilim ama belli zamandan sonra samimi arkadaşlık kurmak zorlaşıyor. Hatta olanları da hayatından çıkarmak durumunda kalabiliyorsun. Yakınında bir iki kişi olsun yeter.

İş hayatı sonuçta çıkar hayatı fazla samimiyet kuramıyorsun. Peki komşuluk ilişkilerin nasıldır? Ya da akrabalarından yaşıtın var mı onlarla bir araya gelsen? Bence gözüne kestirdiklerini topla eve çağır düzenli görüşmeye çalışırsın.

İnsan hayatında kötü durumlar yaşayınca kopuyor çevresinden tecrübeyle sabit.
Yani sanki sürekli soracaklarmış,anlatmak zorunda kalacakmış gibi hissediyor. Burada gerçek dostluklar devreye giriyor bence,dost dediğin halden anlamalı,sen konuşmadan yaranı deşmemeli,konuşmayı tercih etmiyorsan konuşmamalı bile. Ben böyleyim ve dostum dediğim insandan bunu beklerim. İçime kapandığımda irdelemeyen,üzerine alınmayan,beni anlayan insanlar istiyorum çevremde. Maalesef kalmadi diyebilirim benim çevremdede. Herşeyi üzerine alınan,kendine yontan,sıkıntımı eşeleyen,bundan nemalanmaya çalışan herkesi bir bir çıkardım hayatımdan. Mutsuz muyum hayır ama özlüyorum bazen ne yalan söyleyeyim, sonra kar zarar hesabı yapınca böyle daha mutlu olduğuma karar veriyorum. Çevremde var görüştüğüm arkadaşlarım,onlarlada sınırlarım belli,konuştuklarım belli,buda kafi geliyor bana artık.

Arkadaşlar ben galiba yalnızlığı seviyorum. Komşuluğum, iş arkadaşlığım iyidir yardıma koşmayı, destek olmayı severim iyi de bir dinleyiciyim, sır saklarım ama azıcık aşım kaygısız başım misali kendi halime kalmayı seviyorum sanırım.

Akraba meselesinde de şanssızım yaş ortalaması büyük bir aileyiz ve büyükler yani dayı, halalar bir bir göçüyor dünyadan. Anne babam da Allah gecinden versin vefat edince tek kalacağım koskoca dünyada bunu biliyorum.

Evlendim tebrik edilmedim, iş açtım bir hayırlı olsun denmedi, işi batırdım geçmiş olsun da denmedi haliyle. Ev taşıdım hayırlı olsun yok. Kısursuz dost aramak buysa ben memnunum aslında dostsuz olmaktan çünkü bu bence öküzlük. İnsanların ekstrem sebepleri de olabilir unutabilirler ya da meşguldürler ama hiçbir defada öldüm mü kaldım mı sorulmuyorsa onda da iyi niyet aramam.

mükemmeliyetçi ve kindar olabilirsiniz.
kolay siliyorsunuz insanları demekki.
ben de öyleyim.
oyüzden az ve öz arkadaşım var.

ivo .!.:

mükemmeliyetçi ve kindar olabilirsiniz.
kolay siliyorsunuz insanları demekki.
ben de öyleyim.
oyüzden az ve öz arkadaşım var.

Genişletmek için tıkla...

Mükemmeliyetçiyim evet ama kindar mıyım acaba ? Galiba biraz var, fil hafızalıyım da zaten

vivelamour .!.:

Mükemmeliyetçiyim evet ama kindar mıyım acaba ? Galiba biraz var, fil hafızalıyım da zaten

Genişletmek için tıkla...

mükemmeliyetçi insanların arkadaşlığı zor oluyo biraz.
kendimden biliyorum.
akışına bırakmıyorum hiç bişeyi.
yani mesela ayak üstü bi arkadaşımla çıkıp gezme, spontan takılma huyum yok.
herşeyimi ayarlayıp öyle onlara vakit ayırmaya çalışıyorum.
oyüzden çok sık görüşemiyorum, araya mesafe giriyor.

ivo .!.:

mükemmeliyetçi insanların arkadaşlığı zor oluyo biraz.
kendimden biliyorum.
akışına bırakmıyorum hiç bişeyi.
yani mesela ayak üstü bi arkadaşımla çıkıp gezme, spontan takılma huyum yok.
herşeyimi ayarlayıp öyle onlara vakit ayırmaya çalışıyorum.
oyüzden çok sık görüşemiyorum, araya mesafe giriyor.

Genişletmek için tıkla...

Aa aynı ben ! Plansız programsız işleri hiç sevmem sürprizleri de sevmem hazırlıksız olursam canım sıkılır.

vivelamour .!.:

Aa aynı ben ! Plansız programsız işleri hiç sevmem sürprizleri de sevmem hazırlıksız olursam canım sıkılır.

Genişletmek için tıkla...

aynen :)
işte tam olarak sorunumuz bu :)

sizi biraz kendime benzettim ben de acı çektiğim ya da mutsuz olduğum dönemlerde arkadaşlarımdan uzaklaşırdım kendi kabuğuma çekilirdim. şimdi uzaklaşcak arkadaş kalmadı şaka bir yana, bir ya da iki arkadaşım var arada çıkıp görüştüğüm, ama hani o da ayda bir bile değildir. sevdiğim deger verdiğim kişiler ama sık sık görüşmeyiz.genel anlamda yalnızım ama kendime yetiyorum. ben de zamanında güvendiğim ve dost sandığım insanlardan darbe yemiş biri olarak artık kimseye fazla deger vermiyorum. benim arkadaşlık için sloganım: olmasa da olur.

Bende acı çektiğimde kendi halimde geçmesini isterim. Hiç kimseyi de göresim gelmez. Hatta böyle arkadaş ziyaretine gidip , donerken kendimi iki yüzlü hissettiğim çok olmuştur. İstemeden gidiyorum , ayıp olmasın, alınmasın diye.
Derler ya eve kapanma, gez, dolaş, alışveriş yap. Bana bunların hiç biri iyi gelmez. Saatlerce duvara boş boş baktığım olmuştur sanirim:) bir koltukta günümün geçtiği. Az çok iyiysem kitap okurum ya da film , dizi bakarım.
Sanırım bu karakter meselesi. En yakın arkadaslarimla bağım kopmadı . Bazen is ortamında gülmek çok zor geliyor. Mutlu değilsin ve gülmek zorundasın.

vivelamour .!.:

Evlendim tebrik edilmedim, iş açtım bir hayırlı olsun denmedi, işi batırdım geçmiş olsun da denmedi haliyle. Ev taşıdım hayırlı olsun yok. Kısursuz dost aramak buysa ben memnunum aslında dostsuz olmaktan çünkü bu bence öküzlük. İnsanların ekstrem sebepleri de olabilir unutabilirler ya da meşguldürler ama hiçbir defada öldüm mü kaldım mı sorulmuyorsa onda da iyi niyet aramam.

Genişletmek için tıkla...

Bu kısımda haklısınız aslında, yüzeysel arkadaşlıklarda bile bu durumda insanlar birbirini arar sorar, bir ihtiyacın var mı yardım lazım mı der. Sırf bu yüzden kötü niyetli diyemeyiz ama yol yordam bilmeyen/umursamaz/görgüsüz/incelikten yoksun gibi sıfatlar yakıştırabiliriz :)

Önemli olan, dosttur.. Seninle aynı fikirde olabilen, seni sen olduğun için kabullenen, sevincine sevinç duyabilen, üzüntünde seni yalnız bırakmayıp teselli edebilen, bencil olmayan, seni bencil görmeyen.. Hepsi dostluğu ifade eder..

Kafa dengi arkadaş değildir benim için önemli olan, kafa dengi dosttur.....

İyi gününüzde hep yanımızda olanların hepsi ARKADAŞTIR!

Kötü gününde seni anlayabilen, çaresiz olsa bile çareyi kendisi yaratabilen biri ise DOSTTUR!

vivelamour .!.:

Arkadaşlar ben galiba yalnızlığı seviyorum. Komşuluğum, iş arkadaşlığım iyidir yardıma koşmayı, destek olmayı severim iyi de bir dinleyiciyim, sır saklarım ama azıcık aşım kaygısız başım misali kendi halime kalmayı seviyorum sanırım.

Akraba meselesinde de şanssızım yaş ortalaması büyük bir aileyiz ve büyükler yani dayı, halalar bir bir göçüyor dünyadan. Anne babam da Allah gecinden versin vefat edince tek kalacağım koskoca dünyada bunu biliyorum.

Genişletmek için tıkla...

vivelamour .!.:

Evlendim tebrik edilmedim, iş açtım bir hayırlı olsun denmedi, işi batırdım geçmiş olsun da denmedi haliyle. Ev taşıdım hayırlı olsun yok. Kısursuz dost aramak buysa ben memnunum aslında dostsuz olmaktan çünkü bu bence öküzlük. İnsanların ekstrem sebepleri de olabilir unutabilirler ya da meşguldürler ama hiçbir defada öldüm mü kaldım mı sorulmuyorsa onda da iyi niyet aramam.

Genişletmek için tıkla...

suan ıcınde bulundugum durumun aynısı...
az ve öz ınsanların olması daha ıyı

nscckts .!.:

suan ıcınde bulundugum durumun aynısı...
az ve öz ınsanların olması daha ıyı

Genişletmek için tıkla...

İnsan ikilemde kalıyor acaba çevremden çok şey mi bekliyorum diye ama yok insanlar, arkadaş, dost dediklerimiz ve hatta akrabalar bizi resmen görmezden geliyorlar. Yalnız olmadığıma seviniyorum inanın.