kötü düsünceler..

Ben 28 yasindayim ve cogu zaman özelikle aksam yatinca durduk yerde aklima Ölüm geliyor. Kendi ölümümden cok anneme babama birsey olursa, kardeslerime fln. Mesela hayal ediyorum ölüm haberinin geldigni cenazesi falan. Sanki gercekmis gibi icten ice sanki gercekten olmus gibi agliyorum. Ayni sekilde cocuklarim icinde aklimdan geciriyorum. Öyle birsey olursa naparim, nasil olurum, yasayamam fln. Napicam bilmiyorum. Ölüm hak bunu biliyorum, ama bu abuk subuk dusuncelerden nasil kurtulcam

Gece yalnız kaldığımızda hesaplaşmalarımız da başlıyor. Pişmanlıklarımız, korkularımız çığlık gibi büyüyor. Düşünmeyerek önüne geçebilirsiniz. Kitap okuyun, film izleyin kendinizi bu düşüncelerden uzak tutacak uğraşlar edinin.

Ya dün gördüğüm rüyanın tam üstüne geldi konun. Rüyamda babam ölüyordu, sabah bir kalktım, gözümden yaşlar akıyor.
Ama dönem dönem oluyor bu sanırım, düşünmemeye çalış. Müzik dinle özellikle, bence çok etkisi oluyor.
Abuk subuk değil bu düşünceleriniz, tam dersi, gayet insani durumlar. Hepimizin başına geliyor.

pinkstrap .!.:

Gece yalnız kaldığımızda hesaplaşmalarımız da başlıyor. Pişmanlıklarımız, korkularımız çığlık gibi büyüyor. Düşünmeyerek önüne geçebilirsiniz. Kitap okuyun, film izleyin kendinizi bu düşüncelerden uzak tutacak uğraşlar edinin.

Genişletmek için tıkla...

Yapiyorum suan yaptigim gibi mesela telefonla ugrasiyorum bzn kitap okuyorum. Kendime kiziyorum bazen, mesela ben öyle seni seviyorum kelimesini diyemiyorum. Annem babamo cok seviyorum ama hic onlara bunu soyleyemiyorum. Onlarin yaninda mesela cocuklarimida gzl sozlerle seslenemiyorum mesela prensesim, bitanem, guzel kizim buna benzer baska kelimeler. Niye boyleyim bilmiyorum. Bu seferde eger ölurlerse cok pisman olurum keske deseydim diyecegim biliyorum. Ama diyemiyorum yinede.

GKBN1987 .!.:

Yapiyorum suan yaptigim gibi mesela telefonla ugrasiyorum bzn kitap okuyorum. Kendime kiziyorum bazen, mesela ben öyle seni seviyorum kelimesini diyemiyorum. Annem babamo cok seviyorum ama hic onlara bunu soyleyemiyorum. Onlarin yaninda mesela cocuklarimida gzl sozlerle seslenemiyorum mesela prensesim, bitanem, guzel kizim buna benzer baska kelimeler. Niye boyleyim bilmiyorum. Bu seferde eger ölurlerse cok pisman olurum keske deseydim diyecegim biliyorum. Ama diyemiyorum yinede.

Genişletmek için tıkla...

Yapıyla alakalı o biraz. Herkes kolay dile getiremiyor. Yetişme Tarzı da etkili bunda Anneniz Babanız seni seviyorum kızım diyor mu?
Sevgi cümleleriyle büyüyenler daha kolay dile getiriyor. Ben anneme söylerim ama babama söyleyemem, annem sevgiyle yaklaşır babam daha mesafelidir.
Sevginizi dile getirmekten zorlanıyorsanız telefonda söyleyerek başlayın, öyle öyle alışırsınız :)

Gözünüzü seveyim gece gece yapmayın şöyle, daha yeni kurtuldum sayılır ben de öyle düşüncelerden. Yılın belirli dönemleri bana da oluyor öyle. Yemin ediyorum konuya ilk bi tıkladım, ölüm falan yazdığını görünce cart diye kapadım. Sonra tekrar açtım ve okudum, şu an bu mesajı öyle yazıyorum. Sen düşünsen de düşünmesen de zaten herkes ölecek. Neden düşünürsün ki? Bak ben de etkileniyorum bu aralar, lütfen rica ediyorum yapmayın yani, atın kafanızdan.

pinkstrap .!.:

Yapıyla alakalı o biraz. Herkes kolay dile getiremiyor. Yetişme Tarzı da etkili bunda Anneniz Babanız seni seviyorum kızım diyor mu?
Sevgi cümleleriyle büyüyenler daha kolay dile getiriyor. Ben anneme söylerim ama babama söyleyemem, annem sevgiyle yaklaşır babam daha mesafelidir.
Sevginizi dile getirmekten zorlanıyorsanız telefonda söyleyerek başlayın, öyle öyle alışırsınız :)

Genişletmek için tıkla...

Onlar söyler babam cok acik acik demezde ama hissederim, annem der. Ama ben ne telefonda ne sesli ne yazili yapabiliyorum(

o bi dönem heralde ya bana da oluyordu o kadar takıntı yapıyordum ki eşime hep ağlıyordum ben ölmek istemiyorum vs oda kızıyordu üzme kendini diye böyle şeyler düşünme diye en çok kendi ölümüm aklıma geliyordu bol bol dua ediyorum allahım beni yavrum dan ayirma diye ona dolaması daha çok küçük diye en güzel yolu düşünmemek dua etmek ve hayırlısıni istemek herşeyin

GKBN1987 .!.:

Onlar söyler babam cok acik acik demezde ama hissederim, annem der. Ama ben ne telefonda ne sesli ne yazili yapabiliyorum(

Genişletmek için tıkla...

Söylersen ne kadar mutlu olacaklarını düşün yardımı olur belki.
Onlar hissediyordur zaten sevgini ama duymak çok daha özel hissettirir. Bu kadar değer verdiğin insanların yüzlerinde, 2 kelimenle gülümseme yayılacak.

Yapmak isteyip yapamadiklariniz pişman olma korkusu aklınıza bunları getiriyordur. Savusturmak yerine ben sonuna kadar düşünüp dibini kaziyorum.. mutlaka altında başka bi kafanıza takılan şey çıkıyor.. bi de gece uyumak lazım :) oturmak iyi bişey getirmiyor çok dinliyor insan kendini.. boşuna yarına baş ağrısı oluyor..

benimde aklima geliyor, annemi babami kardeslerimden birini kaybedersem naparim ben diye
su an yazarken bile burnumun direyi sizlayarak yaziyorum inan
kac defa annem veya babam öldü rüyamda, nefesim kesilmis sekilde uyandim
dua ediyorum, Allah uzun saglikli ve hayirli ömürler nasip etsin diye
aklima getirmemeye calisiyorum, insan korktugu seyle sinanirmis
Rabbim gecinden versin

lavieenrose_ .!.:

benimde aklima geliyor, annemi babami kardeslerimden birini kaybedersem naparim ben diye
su an yazarken bile burnumun direyi sizlayarak yaziyorum inan
kac defa annem veya babam öldü rüyamda, nefesim kesilmis sekilde uyandim
dua ediyorum, Allah uzun saglikli ve hayirli ömürler nasip etsin diye
aklima getirmemeye calisiyorum, insan korktugu seyle sinanirmis
Rabbim gecinden versin

Genişletmek için tıkla...

Aminn gercekten cok zor.. Allah basimizdan eksik etmesin. Ailesi olmayanlara Allah sabur versin

Anksiyete tarzi birsey olmali bu.. bende de olmustu ama resmen takinti gibiydi.. ben kendi olumumu bile dusunuyordum..tv izlerken gordugum insanlara "bunlarda olecek" hayat ne kadar bos diye dusunur basimi yastiga koydugumda morga konursam.ne hissederim acaba yakilsam mi? Bilmem ne diye planlar yapardim hatta oyle ki organlarimi bagisladigim bir donem gidip vucudumu da bagisladim sirf gomulmemel vs icin.. dusunun o kadar takinti olmustu ki hala devam ediyor tabi bagisim :) kardesim askerdeyken habire olum haberi gelse nasil olur, annem bakkala ciksa araba falan carpip olse naparim ben diye diye kafayi yiyecektim.. esimi bile dusundum olurse ben nasil yaoarim ne ederim diye..bence bir psikologa gorunmenizde fayda var ben su an hala ara ara dusunurum ama bir sure ilac tedavisinden sonra hafifledi..

Ölümü zaten düşünmemiz gerekirmiş tabi sürekli düşünüp kendinizi hasta etmeyin

Ölüm herşeyin sonu değildir başlangıcıdır. Rabbimize kulluğunu en iyi yapanlardan olurursak inşallah bir kavuşmak olur ancak ölüm. Allah yar ve yardımcımız olsun amin

benzer problemleri ben de yaşıyorum dönem dönem.üzüldüğüm zaman ayyuka çıkıyor.zor bir durum.psikoloğa gittin mihiç bana yaygın anksiyete bozukluğu dendi

bazen böle şeyler olabilir bunları kafa yormak yerine size verdiğe sırra kulak verin diyorki : anne baba kardeşinizi üzmeyin birgün ölebilirler hemde siz hiç beklemediğiniz bir anda...

Merhabalar,

Konu aslında burda tam olarak "ölmek" değil gibi.

Konu, sevdiklerimiz bizim yanımızdan birşekilde giderse ve biz de onları birdaha göremezsek, onlar olmadan ne yaparız? İşte konu tam olarak da bu. Biraz bencilce çünkü hemen kendimizi düşünüyoruz. Biz onlarsız nasıl yaşarız diye. (Burada bir durup kendinize bu soruyu sorun ve açık olun) Bu gayet normal aslında, her insanın birçok kez kafasından geçirdiği bir konudur bu. Bu tam olarak ölmesinden korktuğumuz kişilere duyduğumuz "sevgi"'nin şiddetiyle doğru orantılıdır.

Bir insanı, nesneyi, ev hayvanını..vs (ne olduğu farketmez) ne kadar çok seviyorsak, korku da o derece şiddetli olacaktır. Çünkü yönelttiğimiz bu sevgi şiddeti itibariyle ilahi bir sevgidir. Sevginizi yönelttiğiniz her kimse/neyse bir sonunun olduğunu biliyorsunuz, kimse sonsuza kadar yaşamayacak, yarınımız belli değil veya nesnelerin bile belli bir ömrü var, bunun bilincindeyiz. Bunu bile bile bize bahşedilen o ilahi sevgiyi sonu olanlara yöneltiyoruz, ailemize, sevgilimize, köpeğimize, veya arabamıza. Bunun sonucunda, sevdiğimiz kişi bizi birşekilde terk ettiğinde (bu illa ölüm değil, terk edilmek olarak değerlendirebiliriz) tarifsiz bir keder içerisine düşüyoruz. Çünkü sonu olan birine, sana bahşedilen o sonsuz ilahi sevgiyi yöneltiyorsun... işte sorunlar burdan başlıyor.

Ben de sevgimi hep bu şekilde kullanırdım. Annemi çok seviyordum, hem de çok abartılı bir sevgiydi bu, ne oldu daha ondokuz yaşımdaydım kaybettim, köpeğimi kaybettim, kedilerimden birini kaybettim.. yani kaçınılmaz son yine korkunun ecele faydası yoktur misali karşına çıkıveriyor. Birini çok sevmiştim beni terk etti, bu da nereden bakarsan bak ölmesi gibi birşey... Yani sonu olan birilerine sonsuz sevgimi vermiştim. Çok üzüldüm, kendimi zor toparladım.

Ölüm konsuna deyinirsek de ister inanın, ister inanmayın ölüm bir son değildir. Bir emeklilik, bir terhistir, boyut değiştirmektir, yeni bir hayattır. Ölmüşlere sorsaydık geri döner miydiniz diye, eminim bu rezil ve zor sınavlarla dolu dünyaya geri dönmeyecek istemeyeceklerdi.... (buna şiddetle inanıyorum)

Bu ilahi / sonsuz sevgimizi yöneltmemiz gereken birtek O var. Böyle düşünürseniz eğer, kalbinizdeki acı şimdiden silinecektir.

Sürç-i lisan ettiysem affola
Umarım küçücük de olsa faydam olmuştur.
Sevgiler.