Merhaba hepinize hayırlı bayramlar diliyorum.. Bu sabah yaşadığım olayı sizle paylaşmak için yazıyorum, canım çok sıkıldı. Eşim kurban dolayısıyla yanımda değil şuan, benim bi küçük oğlum var + hamileyim. Bayram kahvaltılarını kvlerde yapıyoruz hep, yine sabah Sabah 7 gibi kaynanam arayıp çağırdı. Bende oğlumu alıp geçtim. Buraya kadar sorun yok. Kendi isteğimle gittim zaten, ki kv ve kp i de çok severim. İçeri gireceğimizi anladığı an oğlum krize girdi ağlamaya başladı ama ne ağlamak üstümü başımı çekiştirir halde. Eve girmek istemedi yani, dışarı çıkmak için diretiyor. Neyse girdim içeri, ama çocuk feryat figan çığlıklar atıyo. Koltuğun üzerine bırakmaya çalıştım, kv ve kp in elini öpmek için. İnmedi kucağımdan, bi yandan kusura bakmayın falan diyorum soruyolar neden ağladığını anlatmaya çalışıyorum bi yandna oğlumu sakinleştirmeye çalışıyorum. Ama yakamı bırakmıyor. Neyse kv de benimle paralanıyor oyalamaya susturmaya çalışıyo, bana mısın demedi oğlum. O sırada kp bana dönüp bağırdı “sizde bayramlaşmak yok heralde” diye. Ben kalakaldım, çocuk hala ağlıyor.. Aşkolsun baba görüyorsun sakinleştirmeye çalıştığım için öpemedim olur mu öyle şey dedim, tamam bayramlaşmayalım dedi çekti gitti başka odaya. Gözlerim dolu dolu kaldım öylece, kv de bakma sen ona tersliği tuttu çocugunla ilgilen sen kızım falan dedi. Ama benim boğazım düğüm oldu. Nasıl üzüldüm anlatamam. Bi 10 dk sonra oğlum sakinleşti, kucağımdan indi. Bende gel oğlum dedenle bayramlaşalım dedim, gittim öptüm elini. Kv de ile de bayramlaştım, o üzülme yok bişey dedi. Ama ben banyoda baya ağladım, kimse görmedi. Ailem burada değil memleketteler, eşim de yok şuan yanımda, kendimi çok kötü hissettim. Kahvaltı bile yapamadım..
Bundan önce de ilk doğumumda lohusalığım sırasında, kv bizde kalmıştı. Kp de sabahlrı kahvaltıya geliyordu, eşim işte oluyordu tabi. Bi sabah ben lavobadaydım kp geldiğinde, o sırada bebeğim ağlamaya başladı. Koşturarak çıkıp yatak odasına gittim. Sonrasında kp kahvaltıya kalmadan gitmiş. Kv de bana baban sana çok alınmış hoşgeldin dememişsin rahatsız etmemek için gitti, sizde böyle şeyler yok heralde biz çok önem veririz tarzı bi konuşma yaptı. Ve ben daha 3 günlük lohusaydım. Yine kahvaltı boğazıma dizildi. Yine gözlerim dolu dolu. Açıklama yaptım, yine tekrar “sizde öyle heralde bizde böyle” tarzı cevaplar.. Gerçekten bu ilk olaydan sonra da çok üzülmüştüm, lohusalığımda bile 1 hafta o tribi çekmiştim onların bana anlayış göstermesi gerekirken..
Hiçbi kavgamız tartışmamız saygısızlığım olmamıştır, dediğim gibi çok da severim eşimin ailesini. Ama bu iki olayı da göz önüne alarak bi dışardan gözle bana yorum yapabilir misiniz? Hatalıysam söyler misiniz.. Eşimle de ilk olayı paylaşmamıştım, bunu da söylemeyi düşünmüyorum. Ailesinden yana hiç şikayette bulunmadım bugüne kadar. Hala çok üzgünüm sabahki yediğim laftan dolayı.. siz olsanız napardınız?
