Değildi canım. Aslan gibiydi. Saçında bir tane beyaz yoktu. Devamlı spor yapan , kibar , aşırı iyi niyetli , yaşamayı seven çok beyefendi bir insandı. Buroda bile göz göze diz dizeydik. Herkes gıpta ederdi. Evimizi aldigimiz hafta beni evi yerleştirmeye bırakmıştı. Kendisi ofise geçti. Akşamüstü fenalasmis doktor arkadaşının yanına oradan da hastaneye geçmiş. 1 Temmuz 2007 de saat 5' e 5 vardı aradı beni "şu hastanedeyim merak etme ama iyiyim gelmene gerek yok" dedi. "Olur mu" deyip koşa koşa hastaneye gittim. Yoğun bakıma almışlar. Kalp krizi geçirmiş. Ardından başka bir hastaneye götürdük. Tüm müdahaleler yapıldı ama kurtaramadık. 7 yıllık evliydik. Oglanlar 5 ve 6 yaşında idi o zamanlar. O yıl okula başladılar. O zamandan beri eksik ve yetimiz. O zamana kadar toz pembe sandığım hayat zindan oldu birden. Herşeyin çok başında , cok mutluyken ve aniden kapıyı çalan ölüm..Bir daha da hiçbir şey eskisi gibi olmadı...