- 4 Haziran 2014
- 2.058
- 3.442
- 83
Arkadaşlar bu konuyu fikirlerinizi almak için açtım.
Eşimle tartışmalarımda arkadaşlarım ve ailem dahil hickimse bana hak vermiyor. Hep ortalığı karıştıran ve tartışmayı nirvanaya çıkaran kapris yapan, haksiz yere masum kocamı üzen ben oluyorum.
Yapi olarak eşim hep alttan alan taraf tamam bunu anlıyorum. Birazdan o alttan alınmak sinirlendiğinde sakin bir tavırla karşılık verilmesini istiyor. Ama tahammulum yok benim. Sanki onu alttan alırsam tepeme çıkacakmış, bu ilişki rayından çıkacakmış hep ezilen ben olacakmışım gibi geliyor ve hep haksiz çıktığım için de evi terkedip ailemin yanina gidiyorum..
İliskimiz 11. Yılında bu hep boyle oldu.
İlişki dinamigimizi anlatayım. Eşim diye demiyorum ama cidden çok sakin, aldığı kararları düşünerek veren ve daha bir kere bile (bana gore ) yanlış karar vermemiş biri. Bense sürekli dolandırılırım, herkesin her dediğine inanirim ve aldığım kararlar ani ve geneli yanlış kararlar olur. Sabırsız biriyim. Aklıma ne gelirse söylerim.
Eşime çok fazla mahcup olmuşluğum vardır bu yüzden. Mesela bi gün eve gelen temizlikçi küçük çocuğunun yerde yattığını söylemişti. Ben de koltuk takimimi zaten değiştirmeyi düşünüyordum. Al götür bu takimi dedim. Hemen bi kamyon ayarlandı geldiler götürdüler. Esim çok kızdı. Buna birlikte karar verirdik, iyi yapmışsın ama bana sormadan karar verme bir daha dedi.
Neyse sorunum hakli çıkamadığım her konuda küsmem. En son eşim bana araba sürmeyi öğretiyordu. Ehliyetimi aldım ama pratiğe ihtiyacım var. özel bir hoca bile ayarladım kendime ama olmaz benimle çık trafiğe dedi. Yol boyunca bana bağırdı. Ben de ağlayarak eve geldim ve küstüm. Evde film koptu. Bana artik küsme diye kollarımdan tuttu ve hırpaladı. Benden uzak dur dedim. Bu sefer sarılarak canımı acıttı. Ben de ya sen çok git ya da ben annemin evine gideceğim dedim.öfkem sinirim geçmedi.
Artik bana küsme dayanamıyorum senin kusmelerine, ne yapacağımi bilmiyorum evde gerginlik istemiyorum artik küsme kavga edebiliriz hicbir şey olmamış gibi hayatımıza devam etmemiz lazim falan bir suru şey söyledi. Bu lafları hep duyuyorum ama ona karşı öfkem geçmiyor sakin kalamıyorum. İncir çekirdeğini doldurmayacak şeylerden bile iki üç gün küs kalıp evi terkediyorum. Bu sefer kendi gitti. Simdi iyiyiz ama siz eşlerinizle tartışınca nasıl sakin kalıp alttan alabiliyorsunuz ?
Kendime gelmek ve sinirlerimi kaprislerimi aldırmak istiyorum. Bi arkadaşım "güvenli bağlanma " diye bi kitap tavsiye etti. Siz de bana tavsiye verin.
Eşimle tartışmalarımda arkadaşlarım ve ailem dahil hickimse bana hak vermiyor. Hep ortalığı karıştıran ve tartışmayı nirvanaya çıkaran kapris yapan, haksiz yere masum kocamı üzen ben oluyorum.
Yapi olarak eşim hep alttan alan taraf tamam bunu anlıyorum. Birazdan o alttan alınmak sinirlendiğinde sakin bir tavırla karşılık verilmesini istiyor. Ama tahammulum yok benim. Sanki onu alttan alırsam tepeme çıkacakmış, bu ilişki rayından çıkacakmış hep ezilen ben olacakmışım gibi geliyor ve hep haksiz çıktığım için de evi terkedip ailemin yanina gidiyorum..
İliskimiz 11. Yılında bu hep boyle oldu.
İlişki dinamigimizi anlatayım. Eşim diye demiyorum ama cidden çok sakin, aldığı kararları düşünerek veren ve daha bir kere bile (bana gore ) yanlış karar vermemiş biri. Bense sürekli dolandırılırım, herkesin her dediğine inanirim ve aldığım kararlar ani ve geneli yanlış kararlar olur. Sabırsız biriyim. Aklıma ne gelirse söylerim.
Eşime çok fazla mahcup olmuşluğum vardır bu yüzden. Mesela bi gün eve gelen temizlikçi küçük çocuğunun yerde yattığını söylemişti. Ben de koltuk takimimi zaten değiştirmeyi düşünüyordum. Al götür bu takimi dedim. Hemen bi kamyon ayarlandı geldiler götürdüler. Esim çok kızdı. Buna birlikte karar verirdik, iyi yapmışsın ama bana sormadan karar verme bir daha dedi.
Neyse sorunum hakli çıkamadığım her konuda küsmem. En son eşim bana araba sürmeyi öğretiyordu. Ehliyetimi aldım ama pratiğe ihtiyacım var. özel bir hoca bile ayarladım kendime ama olmaz benimle çık trafiğe dedi. Yol boyunca bana bağırdı. Ben de ağlayarak eve geldim ve küstüm. Evde film koptu. Bana artik küsme diye kollarımdan tuttu ve hırpaladı. Benden uzak dur dedim. Bu sefer sarılarak canımı acıttı. Ben de ya sen çok git ya da ben annemin evine gideceğim dedim.öfkem sinirim geçmedi.
Artik bana küsme dayanamıyorum senin kusmelerine, ne yapacağımi bilmiyorum evde gerginlik istemiyorum artik küsme kavga edebiliriz hicbir şey olmamış gibi hayatımıza devam etmemiz lazim falan bir suru şey söyledi. Bu lafları hep duyuyorum ama ona karşı öfkem geçmiyor sakin kalamıyorum. İncir çekirdeğini doldurmayacak şeylerden bile iki üç gün küs kalıp evi terkediyorum. Bu sefer kendi gitti. Simdi iyiyiz ama siz eşlerinizle tartışınca nasıl sakin kalıp alttan alabiliyorsunuz ?
Kendime gelmek ve sinirlerimi kaprislerimi aldırmak istiyorum. Bi arkadaşım "güvenli bağlanma " diye bi kitap tavsiye etti. Siz de bana tavsiye verin.
.
