eşime de bu konuda gerekenleri söylüyorum ama inanın ben herkesle, her durumu konuşarak çözebilen biriyim kv ile ben de çözemiyorum. Örneğin eşim öyle dese niye böyle kızıyorsun oğlum şaka da mı yapamayacağım evlatlarıma diye anında ağlamaya başlar. Bizi hasta kişilerin olduğu bir ortama soktular. Sanırım covid gibi bir şeydi. 2 hafta hastalık geçirdik ne kadar ağır geçtiğini kv de biliyor aynısını yaşadı. Eşim deseydiniz oraya gelmezdik anne mahvolduk dedi amaan ordan kapmasan iş yerinden kapardın ne olacak sen de abartma biz de hasta olduk ağır geçti ama böyle şeylere takılmamak lazım geçti sonuçta diye sıraladı aynen bu şekilde

ağızlarından hiç kusura bakmayın veya düşünemedik diye bir şey duymadım. Ama ben yine de eşime dediğinizi söyleyeceğim orada annene senin söylemen lazım, anne tabiki eşimin yemeklerini yiyeceğim sağlıklı bir şey üstelik sevinmen lazım diye.
Ve çok haklısınız isterler ki evlatları gibi her gün arayayım her aradığımda yarım saat sohbet edelim ama iş bu noktaya geldiğinde bana hiçbir şey sorulmasın, emrivaki yapılsın. Canımı sıkan da bu. o zaman dediğiniz gibi iletişimimiz mesafeli olsa oğullarıyla misafiri vs konuşsunlar bu normal. Sadece bir karar söz konusu olduğunda dışlanıyorum. Ben de dediğiniz gibi ilişkiyi biraz daha farklı bir noktaya taşımayı düşündüm. Bundan sonra hal hatır sormak dışında muhabbeti uzatmayacağım eninde sonunda can sıkıcı bir yere gidiyor