Ben lise yıllarında inek diye tabir edilen öğrencilerdendim ,hiç samimi arkadaşım yoktu ,varsa yoksa dersti benim için ,Bu nedenle zaten hiç erkek arkadaşımda olmadı .Aşırı ciddi bir tiptim ,oğlanlar benden korkardı sanırım pek de hoşlanmazlardı .Üniversite yıllarında biraz daha ılımlıydım eşimle tanışmam bu döneme denk geldi .Samimi kız arkadaşlarım vardı ,eski katılığım kalmamıştı ama zaten hemen evlenmiştim . Şimdi en pişman olduğum şey ,keşke okul yıllarının tadını çıkarsaydım keşke o kadar derslerine bağımlı bir tip olmasaydım .Genelde takdirle geçerdim ama insana kalan o güzel günler , takdir teşekkür bir faydası olmuyormuş .Şimdi görüştüğüm arkadaşlarım o zamanki benle şimdikini kıyaslayınca hayret ediyorlar .Çünkü şimdi çok hoşgörülü ,sıcak bir insanım .Yani genç kızlığımın tadını hiç ama hiç çıkaramamışım .Sanırım böyle bir gençlik dönemi geçirmemin en büyük nedeni aşırı aile baskısı , derslerde başarılı olma hırsı ve de annemi hayal kırıklığına uğratmam çabasıydı .Ama ne yazık ki o günler bir daha ele geçmiyor .:çok üzgünüm: