Lohusalik,birde 2 yasindaki bebegin,yorulmussun canim anliyorum ama eşinde sizin icin calisiyor.biraz gayret et.yumusak davranmaya calis.emin ol oda senin yorgun oldugunu anliyordur.gec olsa bile birlikte 1 kahve bile icmek icin zaman ayirin birbirinize.tebessum et eminim esi n ona bile mutlu olabilir
Eşim esnaf. Sabah erken açıyor dukkanı akşamda geç kapıyor. İnsanlarla uğraşmak kolay değil, kafası dolu geliyor eve. Çocuklara da altlarıni vs değişmeye kadar yardım ediyor sağolsun. Bazı geceler ben uyanamıyorum o kalkip küçüğün altını değişiyor büyüğün sütünu isitip veriyor. Biz iyi birer anne baba olmuşuz ama eş kavramı şuanlik rafta.Eşiniz çok yorucu bir işte mi çalışıyor? Size ev ya da çocuklar konusunda elinden geldiği kadarıyla yardımcı oluyor mu?
Yaptığı şeyler çok güzel. Evet çok zorlanıyorsunuz ama yarım saat bile olsa birbirinize ayırmalısınız. Bu size de çok iyi gelir.Eşim esnaf. Sabah erken açıyor dukkanı akşamda geç kapıyor. İnsanlarla uğraşmak kolay değil, kafası dolu geliyor eve. Çocuklara da altlarıni vs değişmeye kadar yardım ediyor sağolsun. Bazı geceler ben uyanamıyorum o kalkip küçüğün altını değişiyor büyüğün sütünu isitip veriyor. Biz iyi birer anne baba olmuşuz ama eş kavramı şuanlik rafta.
Merhaba. Benimde iki oğlum az farkla doğdu. Ilk senesi uykusuzluktan beter oluyor haliyle. Ben sizi çok iyi anlıyorum bu yüzden. İnsanın bazen başını kaşıyacak zamanı olmuyor. Ben eşimle bazen doğru dürüst zaman bile geçiremiyorum. Ama ilk oğlum doğduktan sonra bir kural koyduk. Her gün en az 10 dakika sadece birbirimize ayiricaz. Cocuklar da konuşulmayacak o 10 dakikada. Sadece biz varız. Eşimde yoğun çalışıyor. İş güç derken 10 dakika sohbet edip veya sadece sarılıp bir yerde sızıp kaldığımız oldu. Annelik ve babalık zordur,bu esnada eş olduğumuzu yinede göz önünde bulundurmamiz lazim. Evet zor bazen ama hem eşim için, hem benim icin cok önemli. Geçenlerde çocukları anneme bırakıp eşimle 2 seneden sonra ilk defa tek başımıza bir yere gittik. O kadar güzeldiki. Sanki tanıştıgimiz zamanlar gibi. Bazen sorumluklarimiz bizi bizden alıyor, ama birbirimizi bulmak bizim elimizde. Eşinizle bir oturup konusun. İkinizin yükünü nasıl hafifletebikeceginiz imkanlar neler bir düşünün. Ve imkanınız olduğu kadar tek birbirinize zaman ayırın. Bu sadece bir kahve zamanı kadar da olabilir, ama birbirinizin yüzüne bakın. Çocuklar biraz büyüsün daha rahat edersiniz bu konuda. İnsallah hersey çok güzel olur. Sağlıkla büyütün evlatlarınizi
Ben evliliğe bile özgürlüğüm kisitlandi diye bakıyordum. Rahatlığımi özlüyordum ki eşim de öyle sıkan bir tip değildir arkadaşlarımla vs vakit geciriyordum. Şimdiyse tek çocuklu halimi özlüyorum. Ona bile razıydım özgürlük adına.Özgür nir hayattan cocuklu hayata gecmek zor. Bende eşimde özgür karakterleriz. Arada ayrı ayrı arkadaslarla çıktıgımız zamanlar olurdu. İkimizinde belli özgürlük alanları vardı. Ama cocuklar olunca benım hayatım iş evde cocuklar oldu. Kendıme ayrıdıgım zamanım yok.çocuklar ikiz bazen biri uyurken dıgerı saatlerce uyumaz gündüz. Tatilde oldugumdan tek bakıyorum. Ben calışırken annem ve babam bakıyor.
Geceleri eşime devrediyorm bellı gunler uykusuzluk fena . Eşimde anlayışlı. İki tane olunca mecbur yardım ediyor.
Seni cok iyi anlıyorum ama bugunlerde gecer sanırım
Konu sahibi de evde yoruluyor. Kocasi cok ilgi bekliyor madem yapsın iki kahve ,cok zor değil, alsin karısıyla bir güzel icsin o sirada da muhabbet etsin..Lohusalik,birde 2 yasindaki bebegin,yorulmussun canim anliyorum ama eşinde sizin icin calisiyor.biraz gayret et.yumusak davranmaya calis.emin ol oda senin yorgun oldugunu anliyordur.gec olsa bile birlikte 1 kahve bile icmek icin zaman ayirin birbirinize.tebessum et eminim esi n ona bile mutlu olabilir
Aslında peşpeşe olmaları daha iyi benceBen evliliğe bile özgürlüğüm kisitlandi diye bakıyordum. Rahatlığımi özlüyordum ki eşim de öyle sıkan bir tip değildir arkadaşlarımla vs vakit geciriyordum. Şimdiyse tek çocuklu halimi özlüyorum. Ona bile razıydım özgürlük adına.
Bir arkadaş "bunca zaman paramızla rezil olmuşuz" demişti evine yardımcı birini bulduğunda...Kızlar ben şuan lohusayım. 2 bebeğim var büyük 2 yaşında. Plansız oldu 2. Yani bu sorumluluğun altında omuzlarımın çöktüğünü hissediyorum... Eşim işten geç geliyor. Pek muhabbet edemiyoruz o gelince ben çocukları ona atıyorum rahatlamaya çalışıyorum oda uyumak istiyor hemen gidip yatıyor. Bakım vs zaten hak getire.. Karnımı zor doyurdugum günler oluyor. Bu şekilde giderse evliligimizin yerinde yeller esecek.. Bu geçici bir dönem miSanki eşimi eskisi gibi sevemiyorum. Sevgim 3 e bölünmüş gibi. Oda aynı şekilde . Çocuklardan evvel eve gelirken bir an önce akşam olsun eve geleyim diye bekliyorum derdi. Şimdi eve gelesi yok resmen.. Kalkıp birşeyler yapayım diyorum ama içimden gelmiyor. Bugun işten gelince benimle hiç ilgilenmiyorsun yüzüme bakmıyorsun vs diye biraz serzenişte bulundu.. Nerem ilgilensin çocuklar bütün enerjimi emiyor zaten
Türk kadınlarının genelinde çocuk olduğu an eşini unutma diye bir şey var. Anne olunca eş kimliğini kaybediyorlar. En korktuğum şeylerden biri bu..
Neyse ki siz durumun farkındasınız. Ben burada eşi birlikte olmak istediği için ve kendi serzeniş ederken " Ben anneyim sonuçta bir de onunla ilgilenemem" diyen kadınlar gördüm. Pes..
Aslında Türk erkeklerinde çocuk sahibi olduktan sonra da hayatının çocuksuz olduğu dönemde ki gibi devam edeceğini sanma eğilimi var.Türk kadınlarının genelinde çocuk olduğu an eşini unutma diye bir şey var. Anne olunca eş kimliğini kaybediyorlar. En korktuğum şeylerden biri bu..
Neyse ki siz durumun farkındasınız. Ben burada eşi birlikte olmak istediği için ve kendi serzeniş ederken " Ben anneyim sonuçta bir de onunla ilgilenemem" diyen kadınlar gördüm. Pes..
Ne güzel konuşmuşsunuz aranızda. Biz eşimle birbirimize itiraf edemedik hala bu aramızda esen yelleri. Yani Aslında ben itiraf edemedim eskisi gibi hisseddmedigimi. Belkide dediğiniz gibi birbirmize zzman ayirsak bunlara çare olabilir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?