- 15 Aralık 2016
- 252
- 212
- 103
Merhaba
Daha geçen hafta konu açıp boşanmanın daha iyi olup olmayacağını sormuşken bir kaç gündür sesiz geçen evimden dün yine çatlama sesleri geldi.
Eşimin bir huyu vardır şikayet eder ama asla çaba göstermez.
Mesela 3 haftadır dişi ağrıyor her gün of dişim der ama asla doktora gitmez.
3 aydır sürekli zam isteyeceğim bu maaşa bu işi yapıyorum çok sıkıldım vırıvırırı diye söyleniyor ama daha patronu ile oturup bu konu hakkında konuşmuş değil.
Dün ise evde peynir bittiğini gördüm ve peynirsiz kahvaltı yapamıyorum. Hadi kalk peynir almaya gidelim dedim (araba ile 7 dk) yok poposunu bi yere koyamayacakmış yok evden çıkacağını bilse spora gidermiş bir surat bir tavır. O kadar yorgunum ki cevap veremedim sessizce kendi kendime ağladım.
Gitti yattı. Sonra gittim yanına regl olacağım zaten öfke halim tavan yapmış bıktım senin söylenmelerinden neden her şey bu kadar zor geliyor neden söyleniyorsun dedim ben öyle bir şey yapmıyorum dedi (asla hatasını aynı gün kabul etmez ertesi gün dank eder) böyle olmayacak ya kendini toparla ya da toparla dedim tamam dedi gittim içeri dizimi izledim.
Çok seviyorum, çok iyi her konuda yardımcı ama şu öfke konrtolsüzlüğü ve her şeye söylenmesi beni bıktırdı.
Ciddi anlamda boşanmayı düşünüyorum en azından çocuksuz daha kolay olacak.
Herkes mi böyle yoksa gerçekten bizim evliliğimiz mi sorunlu?
Severek ayrılan var mı nasıl atlatabilirim ?,
Ne olur bir yol yordam gösterin. Ruh sağlığım kötüye gidiyor.
LÜTFEN peynir üzerinde durmayalım. Benim verdiğim sıradan bir örnekti.
Bir önceki konumda da bahsettim. 2 günde 1 tartışıyoruz eşimle. Sürekli suratı asık olması, çabuk öfkelenmesi, ses tonunu ayarlayamaması, başkasının yanında azarlar gibi bakması, sinirliyken saçma sapan konuşması. Bunlar var.
Ben tabi ki mükemmel değilim ama genel anlamda sakin kalan susan taraf ben oluyorum. Eşim bazen farkına varıyor değişeceğim deyip söz verip daha kötü oluyor.
Peynir sadece bir örnek. Basit bir örnek.
Daha geçen hafta konu açıp boşanmanın daha iyi olup olmayacağını sormuşken bir kaç gündür sesiz geçen evimden dün yine çatlama sesleri geldi.
Eşimin bir huyu vardır şikayet eder ama asla çaba göstermez.
Mesela 3 haftadır dişi ağrıyor her gün of dişim der ama asla doktora gitmez.
3 aydır sürekli zam isteyeceğim bu maaşa bu işi yapıyorum çok sıkıldım vırıvırırı diye söyleniyor ama daha patronu ile oturup bu konu hakkında konuşmuş değil.
Dün ise evde peynir bittiğini gördüm ve peynirsiz kahvaltı yapamıyorum. Hadi kalk peynir almaya gidelim dedim (araba ile 7 dk) yok poposunu bi yere koyamayacakmış yok evden çıkacağını bilse spora gidermiş bir surat bir tavır. O kadar yorgunum ki cevap veremedim sessizce kendi kendime ağladım.
Gitti yattı. Sonra gittim yanına regl olacağım zaten öfke halim tavan yapmış bıktım senin söylenmelerinden neden her şey bu kadar zor geliyor neden söyleniyorsun dedim ben öyle bir şey yapmıyorum dedi (asla hatasını aynı gün kabul etmez ertesi gün dank eder) böyle olmayacak ya kendini toparla ya da toparla dedim tamam dedi gittim içeri dizimi izledim.
Çok seviyorum, çok iyi her konuda yardımcı ama şu öfke konrtolsüzlüğü ve her şeye söylenmesi beni bıktırdı.
Ciddi anlamda boşanmayı düşünüyorum en azından çocuksuz daha kolay olacak.
Herkes mi böyle yoksa gerçekten bizim evliliğimiz mi sorunlu?
Severek ayrılan var mı nasıl atlatabilirim ?,
Ne olur bir yol yordam gösterin. Ruh sağlığım kötüye gidiyor.
LÜTFEN peynir üzerinde durmayalım. Benim verdiğim sıradan bir örnekti.
Bir önceki konumda da bahsettim. 2 günde 1 tartışıyoruz eşimle. Sürekli suratı asık olması, çabuk öfkelenmesi, ses tonunu ayarlayamaması, başkasının yanında azarlar gibi bakması, sinirliyken saçma sapan konuşması. Bunlar var.
Ben tabi ki mükemmel değilim ama genel anlamda sakin kalan susan taraf ben oluyorum. Eşim bazen farkına varıyor değişeceğim deyip söz verip daha kötü oluyor.
Peynir sadece bir örnek. Basit bir örnek.
Son düzenleme: