Lütfen fikirlerinizi söyleyin ben çok bunaldım.

monarkkk .!.:

Merhaba arkadaşlar. Dün yaşadığım üzücü bir olayı sizinle paylaşmak ve yorumlarınızı almak istiyorum. İş yerim şehir merkezinden uzak bir yerde ve çıkış saatlerim bazen gecikebiliyor. Dün akşam 19.30 da çıkmak zorunda kaldım ve malesef yürüdüm. Sokak lambaları yanmıyordu ve sürekli arabalar geçiyordu yanımdan. Tam da çıktığım sırada askerdeki nişanlım aradı onunla konuşuyorduk. Yol boyu bana eşlik ederdi daha önce. şimdi yine öyle oldu. ben geç çıktığım için sinirliydim ve genelde sinirlendiğimde ağlarım. ona belli etmemek için zor tuttum kendimi fakat ses tonumun titremesinden anladı. ben de geç çıktım falan deyince sakinleştirmeye çalıştı. fakat yolun yarısına gelince afedersiniz ama burada küfür etmek istiyorum şerefsizin biri arabasını durdurup ben sizin firmanın komşusuyum götüreyim diye bağırdı. arkamı dönüp baktım ama tanımıyorum hızlıca yoluma devam ettim. ancak tekrar gelip bu sefer kapıyı açıp bağırdı ve bunu nişanlım duydu. ben de teşekkür ederim istemiyorum dedim ve yoluma devam ettim. tabii ki nişanlım çok üzüldü bu duruma ve elimden bişey gelmiyor sen ne hallerde çalışıyorsun ama ben bişey yapamıyorum dedi. ben hala ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. teselli ettim merak etme hayatım bişi olmaz falan dedim ama nafile. sustu kaldı. biliyorum dün gece uyuyamamıştır bile. kafasına çok takmıştır. zaten duygusal biri. bide askerlik psikolojisi de var.. 'sana daha rahat daha güzel bir hayat yaşatıcam' dedi. ben de sen varsan zaten hayat çok güzel dedim. kpssye çalışmanı istiyorum ama kazanmanı önce kendin için sonra ikimiz için istiyorum. bu saatte evde olman gerekirken sen burda olmazsın dedi. eve gelene kadar kah susup kah teselli edip bitirdik konuşmayı. ve tabii ben eve gelince ağladım. annemlere bişey söylemedim bilmesinler daha iyi. bugün de işyeri ile konuştum ve çıkış saatlerime uyulmasını rica ettim. tmm dediler. akşam o saatte bırakabilirlerdi beni ama yapmadılar. Allaha havale ediyorum ve bu saatler konusunda kesinlikle hakkımı helal etmiyorum. iş yerinden arkadaşıma anlattım durumu. çok farklı bir yorum yaptı bana. dünkü olay ile ilgili kendime üzüleceğime nişanlımın duyduklarına ve hissettiklerine üzüldüğümün yanlış olduğunu, ilişkinin 'BABASI' olmamamı annesi olmamı söyledi. zaten ben yeterince üstüme düşeni yapıyormuşum ve evlenince de böyle sürerse ben sevdiğim adamdan soğurmuşum. o da sorumluluk almayı bilmeliymiş. dünkü tavrı yanlışmış. hayatım etrafta böyle serefsiz çok sen kendine dikkat et tarzında konuşupbeni teselli etmeliymiş ben onu değil. ayrıca toplum genelince kadın yer içer gezermiş benim çalışmam lüxmüş. nişanlım da sorumluluk sahibi olmalı ve sorunları çözmeliymiş. ben fazla üstleniyormuşum herşeyi falan filan... başka bir arkadaşım da tam aksine nişanlımın zaten gerekeni yaptığını (o işten ayrılmıştı ve maddi zorluklara rağmen ben istiyorum diye nişan yapmıştı) benimde ona detek olmamı falan söyledi.. işin aslı şu ki ben nişanlıma sonuna kadar güveniyorum. beni hiç zorlamayacak gerek ev işleri gerek maddi açı ya da farklı şeylerden. çünkü beni çok seviyor ve bunu her defasında belli ediyor. evlenince nasıl olur bilmiyorum ama şuan hissettiklerim bu. maddi açıdan ben de sıkıntıdayım zaten. bir yandan eve yardım ediyorum bir yandna kendi harcamalarım, bir yandan nişanlımın ardından kalan borcu.. ailesi benim kadar düşünüyor mu bilmiyorum. sizce ben yanlış mı yapıyorum? çok bunaldım artık ((

Genişletmek için tıkla...

cirdigis .!.:

Bir yandan nisanlimin borclari derken?
Nisanlinin borclarini mi oduyorsun?

Genişletmek için tıkla...

eLmayRa_ .!.:

İş yeri ile sorun çözülmüş, nişanlı icin de sorun yok. Ama arkadaşın kusura bakma ama tespit tükürmüş. İlişkinin babası ne ya, kırk yıl düşünsem aklıma gelmez, böyle durumlarda herkes ilişki uzmanı kesilir zaten.

Genişletmek için tıkla...

nehirnil111 .!.:

Arkadaşınızı önemsemeyin ne demek ilişki babası ne kadar saçma bir tespit nişanlınız gerekeni söylemiş iyiliğinizi düşünmüş daha fazla askerdeyken ne yapabilirdi iş yerinizle konuşmuşsunuz başkalarına konuşmak düşmez eğer yine dikkat etmezlerse başka bir iş arayışına girersiniz gereksiz insanlara yorum yapma hakkı tanımayın derim:112:

Genişletmek için tıkla...

sevgicankurt .!.:

O ilk arkadaşınıza sorun bakalım askendeki adam nasıl para kazanıp nişanlısının masraflarını karşılayacak? Saat sorunu çözüldüyse daha ne bekliyor ki? Sanki biraz ortalığı karıştırmak istiyor gibi geldi bana.

Genişletmek için tıkla...

monarkkk .!.:

ben de sizin gibi düşünüyorum. o sadece böyle söyleyerek kafamı karıştırdı benim. ne bilim üzgün olduğum bi andı işte. sonuç olarak nişanlım gelince herşeyin yoluna gireceğine inanıyorum. sadece biraz daha sabır..

Genişletmek için tıkla...

kelebek.hill .!.:

CAnm eğer senin nişanlına güvenin tamsa ve de onu seviyorsan o da seni seviyorsa kusura bakma ama arkadaşın halet etmiş, ayrıca maddiyat tabi ki gerekli ama şu a nişanlının tepkisi bence gayet dozunda ve yerinde olmuş. Ben de aynısını yapardm ve gerekse kredi kartı borcunu öderdm şahsen, ha o bırakmamaya çalışır elindne geldiğince ama durumunuz farklıdır eminm mecbur olmasa sana bırakmazdı zaten. Ayrıca artk sen o yok ki siz varsızn, ne seni azarlamış ne bi şey yapmış, kendi çaresizliğinden dolayı nişanın susmuş ne baskı varmış burd aben anlamadım. Sen üzülme aksine nişanlınla aranın böyle iyi olmasına sevdiğin sevildiğin nişanlın olmasına duat ve mutlu ol tatlım. Maddiyatı bi şekilde gelince beraber çözersinz. İŞ yerinden de daha erken çıkmaya çalış ama artk gündüzler de uzadı umarm bi daha aynı sorun olmaz.

Ayrıca bak ben de nişanlıym ve maddi problemlerimizi, iş düzenimizi çözmeye çalışıyoruz ki evlenelm ve iki insanın birbirine böyle destek olması öyle güzel ki.. bu hayat ikinizin başkalarının olumsuzluğuna aldırma canm benm

Genişletmek için tıkla...

monarkkk .!.:

Merhaba arkadaşlar. Dün yaşadığım üzücü bir olayı sizinle paylaşmak ve yorumlarınızı almak istiyorum. İş yerim şehir merkezinden uzak bir yerde ve çıkış saatlerim bazen gecikebiliyor. Dün akşam 19.30 da çıkmak zorunda kaldım ve malesef yürüdüm. Sokak lambaları yanmıyordu ve sürekli arabalar geçiyordu yanımdan. Tam da çıktığım sırada askerdeki nişanlım aradı onunla konuşuyorduk. Yol boyu bana eşlik ederdi daha önce. şimdi yine öyle oldu. ben geç çıktığım için sinirliydim ve genelde sinirlendiğimde ağlarım. ona belli etmemek için zor tuttum kendimi fakat ses tonumun titremesinden anladı. ben de geç çıktım falan deyince sakinleştirmeye çalıştı. fakat yolun yarısına gelince afedersiniz ama burada küfür etmek istiyorum şerefsizin biri arabasını durdurup ben sizin firmanın komşusuyum götüreyim diye bağırdı. arkamı dönüp baktım ama tanımıyorum hızlıca yoluma devam ettim. ancak tekrar gelip bu sefer kapıyı açıp bağırdı ve bunu nişanlım duydu. ben de teşekkür ederim istemiyorum dedim ve yoluma devam ettim. tabii ki nişanlım çok üzüldü bu duruma ve elimden bişey gelmiyor sen ne hallerde çalışıyorsun ama ben bişey yapamıyorum dedi. ben hala ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. teselli ettim merak etme hayatım bişi olmaz falan dedim ama nafile. sustu kaldı. biliyorum dün gece uyuyamamıştır bile. kafasına çok takmıştır. zaten duygusal biri. bide askerlik psikolojisi de var.. 'sana daha rahat daha güzel bir hayat yaşatıcam' dedi. ben de sen varsan zaten hayat çok güzel dedim. kpssye çalışmanı istiyorum ama kazanmanı önce kendin için sonra ikimiz için istiyorum. bu saatte evde olman gerekirken sen burda olmazsın dedi. eve gelene kadar kah susup kah teselli edip bitirdik konuşmayı. ve tabii ben eve gelince ağladım. annemlere bişey söylemedim bilmesinler daha iyi. bugün de işyeri ile konuştum ve çıkış saatlerime uyulmasını rica ettim. tmm dediler. akşam o saatte bırakabilirlerdi beni ama yapmadılar. Allaha havale ediyorum ve bu saatler konusunda kesinlikle hakkımı helal etmiyorum. iş yerinden arkadaşıma anlattım durumu. çok farklı bir yorum yaptı bana. dünkü olay ile ilgili kendime üzüleceğime nişanlımın duyduklarına ve hissettiklerine üzüldüğümün yanlış olduğunu, ilişkinin 'BABASI' olmamamı annesi olmamı söyledi. zaten ben yeterince üstüme düşeni yapıyormuşum ve evlenince de böyle sürerse ben sevdiğim adamdan soğurmuşum. o da sorumluluk almayı bilmeliymiş. dünkü tavrı yanlışmış. hayatım etrafta böyle serefsiz çok sen kendine dikkat et tarzında konuşupbeni teselli etmeliymiş ben onu değil. ayrıca toplum genelince kadın yer içer gezermiş benim çalışmam lüxmüş. nişanlım da sorumluluk sahibi olmalı ve sorunları çözmeliymiş. ben fazla üstleniyormuşum herşeyi falan filan... başka bir arkadaşım da tam aksine nişanlımın zaten gerekeni yaptığını (o işten ayrılmıştı ve maddi zorluklara rağmen ben istiyorum diye nişan yapmıştı) benimde ona detek olmamı falan söyledi.. işin aslı şu ki ben nişanlıma sonuna kadar güveniyorum. beni hiç zorlamayacak gerek ev işleri gerek maddi açı ya da farklı şeylerden. çünkü beni çok seviyor ve bunu her defasında belli ediyor. evlenince nasıl olur bilmiyorum ama şuan hissettiklerim bu. maddi açıdan ben de sıkıntıdayım zaten. bir yandan eve yardım ediyorum bir yandna kendi harcamalarım, bir yandan nişanlımın ardından kalan borcu.. ailesi benim kadar düşünüyor mu bilmiyorum. sizce ben yanlış mı yapıyorum? çok bunaldım artık ((

Genişletmek için tıkla...

selmera .!.:

yani siz çalışıp nişanlınızın borcunumu ödüyorsunuz nişanda yapılan masraflarla ilgili .......

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

Herkes çalışıyor ve işinin gereğini yapıyor. çalışma hayatı memur dahi olsan asla güllük gülüstanlık değil. Her işin kendine göre zorluğu var.
Birincisi seni arabasına davet eden kişi ilk teklifinde gerçekten komşu firma olabilir mi diye düşündüm ama ikinci ısrarı çok yersiz. Ama bundan bu kadar etkilenme. Neler oluyor hayatta.
Nişanlın askerdeden döndünten sonra çalışacaksa sorun yok. Yani sorumluluk sende kısmını tam anlayamadım.
İlişkilerdeki en tahammül edemediğim şeylerden biri erkeğin sorumsuzluğudur.
Sevgi bunu tolere etmez. Bu konuda eksiği varsa ne kadar iyi olursa olsun evlilik yürümez.

Genişletmek için tıkla...