- 4 Nisan 2014
- 1.931
- 83
- 83
Merhaba 
Suan cok kotuyum koskoca evde kendimi yalniz hissediyorum.
Herkes evine gittigi zaman huzur bulur mutlu olur ailem yanimda der.
Ama ben eve gelince kendimi cok kotu hissediyorum.
Babam herseye soylenen biridir hakli olsam bile haksiz olan tarafla esit tutar ustune bazen haksiz bile cikarir.
Annem her istedigini yapicaksin yapmadigin an yaptigin onca fedakarlik yokolur gider bugune kadar hicbisey yapmamis olurum.
Abim sorumsuzun teki hic anlasamiyoruz herkes abisiyle arkadas gibi oldugunu vs seyler anlattiklarinda kotu oluyorum.
Abim evli ve bir cocugu var calismiyor bizimle oturuyorlar kimse kalkip tek kelime soylemiyor yemegini herseyi onune gidiyor.
Esi ise bi kiz kardesim olmadigi icin cok severdim kendime en basit bir kiyafet aldigimda aynisindan onada alirdim ki yalniz hissetmesin alamiyorum demesin diye bunu yaparkende asla gocunmadim.
Ama coook yanlis yapmisim ben yakin davrandikca degistiler ben konusmazsam kimse konusmuyor bana nasilsin diyen yok!
Her sorunda yada surat yaptiklarinda kendimi suclu hissediyor kendimi sorguluyorum acaba benmi bisey yaptim diye.
Hakli olsam bile ozur diliyorum aramiz dahada bozulmasin diye.
Ama icimde oyle bi his var ki hepsinden nefret ediyorum bu evden bu insanlardan ben onlardan degilim onlar gibi degilim.
Yazamadigim cok sey var yaptigim cok sey ovunmuyorum asla ailem icin yaparim drdim ama keske tesekkur etselerdi.
Bunca seye ragmen bu duygular icinde olmama sebep olduklari ve beni bu hale getirdikleri icin hepsinden nefret ediyorum...
"Edebim el vermez edepsizlik edene,susmak en güzel cevap edebi elden gidene..."
Suan cok kotuyum koskoca evde kendimi yalniz hissediyorum.
Herkes evine gittigi zaman huzur bulur mutlu olur ailem yanimda der.
Ama ben eve gelince kendimi cok kotu hissediyorum.
Babam herseye soylenen biridir hakli olsam bile haksiz olan tarafla esit tutar ustune bazen haksiz bile cikarir.
Annem her istedigini yapicaksin yapmadigin an yaptigin onca fedakarlik yokolur gider bugune kadar hicbisey yapmamis olurum.
Abim sorumsuzun teki hic anlasamiyoruz herkes abisiyle arkadas gibi oldugunu vs seyler anlattiklarinda kotu oluyorum.
Abim evli ve bir cocugu var calismiyor bizimle oturuyorlar kimse kalkip tek kelime soylemiyor yemegini herseyi onune gidiyor.
Esi ise bi kiz kardesim olmadigi icin cok severdim kendime en basit bir kiyafet aldigimda aynisindan onada alirdim ki yalniz hissetmesin alamiyorum demesin diye bunu yaparkende asla gocunmadim.
Ama coook yanlis yapmisim ben yakin davrandikca degistiler ben konusmazsam kimse konusmuyor bana nasilsin diyen yok!
Her sorunda yada surat yaptiklarinda kendimi suclu hissediyor kendimi sorguluyorum acaba benmi bisey yaptim diye.
Hakli olsam bile ozur diliyorum aramiz dahada bozulmasin diye.
Ama icimde oyle bi his var ki hepsinden nefret ediyorum bu evden bu insanlardan ben onlardan degilim onlar gibi degilim.
Yazamadigim cok sey var yaptigim cok sey ovunmuyorum asla ailem icin yaparim drdim ama keske tesekkur etselerdi.
Bunca seye ragmen bu duygular icinde olmama sebep olduklari ve beni bu hale getirdikleri icin hepsinden nefret ediyorum...
"Edebim el vermez edepsizlik edene,susmak en güzel cevap edebi elden gidene..."
yinede böyle düşünme bir şey gelse başına ilk onlar koşacaktır yinede senin yanına 
