Boşanma kararını ben almıştım... Eşim son kez görüşmek istedi okey dedim. Bir parkta oturup boşanmak istemedigini yuvamızı yıkmamam gerektiğini, beni sevdigini söyledi, yüzükle gelmişti yanıma.. Ağladık ikimizde , hatta günlüğüme yazmışım özlüyorum diye, barışırsam aileme ne derim diye.. Ama geri adım atmadım ve boşandık... Zor zamanlar yaşadım fazla hassaslaştım.. Şimdi geriye dönüp baktıgım zaman bana yapılanlara karşı en güzel kararı vermişim.. 18 yaşımda dik bir şekilde durarak kararımın arkasında olmuşumm.. Hep derim boşanmak benım hayatımın devrimiydi. iyi ki devam ettirmemişimm..