Günaydın kızlar bir kaç gündür giremedim Cumartesi gününden beri moralim sıfır her gün ağlıyorum nerdeyse
cumartesi gecesi eşimle tartıştık moralimi o kadar bozdu ki ağlamaktan karnıma sancılar girdi başım dönüyordu tansiyonum çıktı dedim bebek düşüyor kalktım hastaneye gittim serum taktılar gece ikiye kadar serum yedim. Karnıma o kadar feci bir ağrı girdi ki uzun süre gitmedi dedim kesin bebeği kaybediyorum ama ultrasonda kanama görmediğini söyleyince doktor içim rahatladı. Bi yandan da kullandığım ilaçların kanamayı engellediği geldi aklıma sabaha kadar o kadar içim yandı ki o kadar üzüm ki bebeğimin kaderine
Daha bir gün önce hamile olduğumu öğrendim ve ertesi günü her anne gibi hayaller kurmaya başladım eşime dedim ki aşkım çok güzel bir bebek odası olsun istiyorum yavrumun dedim. Olur dedi hırsızlık yaparım, birar esrar eroin satarım ne demek alırız her istediğini nasıl yetiştireceksek parayı dedi bana. Halbuki ikimizde devlet memuruyuz ve çok şükür güzel bir gelirimiz var bebek odası dediğin benim tek maaşımla alınır!!!! Ben de dedim ki annenin o kadar çok parası var, torunum olacak diye sevincinden o kadar ağlayan annen bi yatak odasını da alıverir artık dedim. Bebeğin olacak diye annemimi kullanacaksın senin annen niye almıyor dedi. Benim babam yıllar önce vefat etti ve annem babamdan aldığı bağkur maaşıyla yaşayan bir kadın , kayınvalidemse iki ayrı evinden kira alan ve iyi bir emekli maaşı olan biri ve bankada epeyce parası var düşünün artık. Annen gezmeyi bilmez etmez evde oturuyor ne yapacak parasını diyor benim annem en azından sürtük gibi geziyor kendi parasını yer sana vermek zorunda değil diyor. Ben kimsem? Doğacak olan bebek kiminse? bilmiyorum artık...Ben bu çocuğu başkasından mı getirdim senin evladın değil mi dedim. O kadar eziyeti çekerek kavuştuğum yavrumun sevincini bile tek başıma yaşıyorum. Eşim hamile olduğumu duyduğu gün bile doğru düzgün sevinmedi başına ağrılar girmiş ben yatıyorum dedi erkenden gitti yattı. Diyor ki artık çocuk istemediği bir zaman da gelmiş bu yaştan sonra çocuk istemiyormuş aslında, alışamamış baba olma fikrine. Tüp bebek denememizin ilkinde tutmayınca o kadar sinirlenmiştiki Allah bana çocuk nasip etmeyecek yok yok bana çocuk vermez Allah diyordu. Şimdi verdi de ne oldu
Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim ve çaresizim içimde kıyametler kopuyor sanki.. Ondan o kadar soğuyorum ki gün geçtikçe,nereye kadar gider bu böyle bilmiyorum Allahım ne olur sabır ve dayanma gücü ver bana
Hepinizden çok çok özür diliyorum burası bunları konuşacak bir yer değil biliyorum ama kimsem yok bunları paylaşabileceğim . Konuşamayınca da daha çok canım yanıyor