- 23 Ekim 2018
- 16.304
- 37.712
- 598
Ne güzel evde montessori eğitimi resmen :) kardeş olunca kaçınılmaz bir süreç malesef, zamanla durumu kabullenecektir bence.
Ne güzel evde montessori eğitimi resmen :) kardeş olunca kaçınılmaz bir süreç malesef, zamanla durumu kabullenecektir bence.ooovv 2 günde bitirdi mi bizim küçük kaşif
babam emekli öğretmen. oğlum 5 yıl sonra tedaviyle oldu ve ilk torun. adam o kadar çok ilgileniyor ki çocuk kreşten sıkılıyor. beraber kümes çaktılar geçen yaz şimdi yeni civcicler alacaklar günlük olarak onları besleyip sularını takip ediyorlar. bahçeye salıp gezdiriyorlar.
evde tohum ekip fide yapıyorlar sonra onu bahçeye ekiyorlar günlük sulamasını yapıyorlar.
boyama, kitap okuma,müzik aleti çalma, resim yapma .... gibi bir sürü etkinlik yapıyorlar.
geçmiş yazlarda çok rahattık ama bu yıl iki bebe var. dede ve ananeyi çok kıskanıyor kardeşten. çocuğumu tanıyamıyorum içinden canavar çıkıyor
Bir zamanlar çeyiz alışverişleri, kıyafet, eşya derken kızım doğduktan sonra minimal yaşam serüvenime başlamış oldum.
Sürekli bitmeyen ev işlerinde bu süreci hızlandırdı diyebiliriz.
Evin dağınıklığı negatif enerjisini üzerimden atmak istiyorum.
Deneyimlerimi paylaşacağım burada.
Ütü sevilir mi ki? Bizim evde nerdeyse hiç yapılmaz. Çok gereksiz bence. Boşa bir sürü elektrik.soru:ütü yapmayı nasıl sevebilirim?
Valla bana iyi geldi sayıyı tutturmak için eşya çıkarmak zorunda kalıyrm bugun iki poşet dolusu eşya maddi durumu iyi olamayan öğrencime verdm nasl mutlu oldu.. 4 aylık bebekle de sadelık hayata yer açıyor daha cabuk evi tıpluyrm bebeğimle oyun oynayablyrmMerhaba
Bende denemiştim bu tarz uygulama başarılı olamamıştım.
sürekli işim bitmiyormuş gibi geliyordu.
tek seferde evi baştan sona kontrol ediyorum belirli günlerde. (yılda 2 kez)
aralarda gözüme çarpanları çıkartıyorum evden.
Aynen öyle paran da cebinde kalıyorÇok şeyler yazılmış çizilmiş ama bugün gördüm konuyu. Benimde bu sürecim 3-4 sene sürdü.
Çok ayakkabım vardı, Çoğu az kullanılmıştı. İlk topuklu ayakkabılarımı taliplilerine hediye etmekle başladım. Artık giyilmez dediklerimi çöpe attım. Derisi vs kalkmaya başlayan, verilmeyecekleri.
Sonra çantaları dağıttım. Zaten en çok kullandıklarım belli. Bir kere kullanıp bekleyenler vardı.
Sonra kıyafet işlerine giriştim. Bunu 3-4 postada yaptım aralıklı olarak. Kilo alınca giyemediğim, hep zayıflarım diye beklettiklerimin çoğunu verdim. Çünkü bir türlü zayıflamadım ve bana artık yazın aktar, kışın aktar fenalık geldi.
Diktirip yaptıracaklarımı, yapabildiğimi yaptım, yaptırdım, çoğunu gözden çıkarıp attım.
Bütün abiyelerimi verdim. Sade görünümlü 2 tane elbise ayırdım nolur nolmaz diye gerisi gitti.
En son kıyamadıklarımıda, artık yeter dedim, oradan oraya aktar, ha bugün ha yarın giyerim dediğim ne varsa hepsinide geçen gün kızılay kıyafet kumbarasına atım kurtuldum. Attıkça sanki hafifliyorum. Evin bile havası değişti sanki.
Sonuncu olarak; son günlerdede fırsat buldukça takılarımı ayırıyorum. Elektronik eşyalar ayırıyorum. Kitaplarıma el attım. Senelerdir küçük bir kütüphanem oldu. En çok kıyamadığım kitaplarım ama belki bir kaç tanesini bırakırım. En baştan bir kere daha okuyup onlarıda bağışlayacağım.
İkişer üçer alınmış beğenmediğim deterjan, şampuan ne varsa onlarıda makinede ıvır zıvır yıkamada kullanıyorum değerlensin diye. Böylece son bulacaklar. Ve artık asla stoklama yapmıyorum. Bir şey alırken çok gerekli mi diye bakıyorum. Evde herşey dolu olunca İnsanın üstüne üstüne geliyor. Oysa böyle ne kadar ferah.
Çok şeyler yazılmış çizilmiş ama bugün gördüm konuyu. Benimde bu sürecim 3-4 sene sürdü.
Çok ayakkabım vardı, Çoğu az kullanılmıştı. İlk topuklu ayakkabılarımı taliplilerine hediye etmekle başladım. Artık giyilmez dediklerimi çöpe attım. Derisi vs kalkmaya başlayan, verilmeyecekleri.
Sonra çantaları dağıttım. Zaten en çok kullandıklarım belli. Bir kere kullanıp bekleyenler vardı.
Sonra kıyafet işlerine giriştim. Bunu 3-4 postada yaptım aralıklı olarak. Kilo alınca giyemediğim, hep zayıflarım diye beklettiklerimin çoğunu verdim. Çünkü bir türlü zayıflamadım ve bana artık yazın aktar, kışın aktar fenalık geldi.
Diktirip yaptıracaklarımı, yapabildiğimi yaptım, yaptırdım, çoğunu gözden çıkarıp attım.
Bütün abiyelerimi verdim. Sade görünümlü 2 tane elbise ayırdım nolur nolmaz diye gerisi gitti.
En son kıyamadıklarımıda, artık yeter dedim, oradan oraya aktar, ha bugün ha yarın giyerim dediğim ne varsa hepsinide geçen gün kızılay kıyafet kumbarasına atım kurtuldum. Attıkça sanki hafifliyorum. Evin bile havası değişti sanki.
Sonuncu olarak; son günlerdede fırsat buldukça takılarımı ayırıyorum. Elektronik eşyalar ayırıyorum. Kitaplarıma el attım. Senelerdir küçük bir kütüphanem oldu. En çok kıyamadığım kitaplarım ama belki bir kaç tanesini bırakırım. En baştan bir kere daha okuyup onlarıda bağışlayacağım.
İkişer üçer alınmış beğenmediğim deterjan, şampuan ne varsa onlarıda makinede ıvır zıvır yıkamada kullanıyorum değerlensin diye. Böylece son bulacaklar. Ve artık asla stoklama yapmıyorum. Bir şey alırken çok gerekli mi diye bakıyorum. Evde herşey dolu olunca İnsanın üstüne üstüne geliyor. Oysa böyle ne kadar ferah.
Valla bana iyi geldi sayıyı tutturmak için eşya çıkarmak zorunda kalıyrm bugun iki poşet dolusu eşya maddi durumu iyi olamayan öğrencime verdm nasl mutlu oldu.. 4 aylık bebekle de sadelık hayata yer açıyor daha cabuk evi tıpluyrm bebeğimle oyun oynayablyrm
Ütü sevilir mi ki? Bizim evde nerdeyse hiç yapılmaz. Çok gereksiz bence. Boşa bir sürü elektrik.
günaydın
bende aynenGunaydiin. Haftasonunun gelmesinin mutlulugu icerisindeyim
Günaydın kızlar.
Ben topiğin doğum günü için pasta yapmıştım. Gece 12 yi geçince koyayım diyordum unutmuşum. 2 gün geçti ama şimdi dolabı açınca aklıma geldineyse çok geç sayılmaz topiğin 2. Yaşı kutlu olsun Eki Görüntüle 2280780
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?