- 19 Ağustos 2010
- 4.604
- 3.550
- 448
Bende uzun zamandır fark ettiğim ama adını yeni koyduğum bu hastalık var;
Örneklerle gideyim :
Birisi fitsin dese ''yok canım, senin görmediğin yerlerde neler var''.
Kocan iyi dese ''senin bilmediğin kötü huyları da var''
Üstündeki güzelmiş dese ''ucuza aldım''
Saçın güzel ''kırığım çok ama''
Geçenlerde yeni araba aldık, bir şeyini çözemedim, okuldan arkadaşa sordum, sonra da dedim ki ''ben utanırım, ne olur bana soracağın şeyler varsa yalnızken sor''
Sadece teşekkür etmek yerine bir bahane bulup durumu önemsizleştirme, küçültme çabası var bende.
Kimsenin gözü kalır , nazar değer falan gibi bir düşüncem yok, nazara da inanmam, yanlış anlaşılmasın.
Ben niye böyleyim ya, benim gibi olan var mı? Bu sıkıntının adı nedir?
Bu arada bulduğum bahanelerde mutlaka az ya da çok oranda gerçeklik payı oluyor, yalan söylemiyorum yani ama mutlaka bunu belirtmek zorunda hissediyorum.
Ekleme: Bunları daha çok birebirken değil de toplumda yapıyorum, yani benden olumsuz durumda olan insanlar incinmesin diye olabilir diye düşünüyorum...
Güncelleme :
Peki arkadaşlar teşekkür ediyorum, kendimle ilgili yorumların üzerinde durmayacağım bundan sonra. Bir başka sorum daha var, bu ve benzerine de örnek vereyim, siz bu durumlarda ne yapıyorsunuz mesela?
Bayramda güzel bir otele gitmiştik, benim küçük kızın bakıcısı bayram dönüşü ''neler yaptınız bayramda'' diye sorunca ben gerilmeye başladım, yani kadıncağızın aldığı para belli, ben şimdi ne diyeyim, maddi olarak dengim değil ki, büyük kız (4.5 yaşında) atlar gibi oldu, ben konuyu değiştirmeye çalışıyorum, (çünkü çocuk bunu anlayacak yaşta değil ki önceden bir konuşma yapayım) ''işte ne yapalım abla, çocukları bir denize sokalım dedik'' vs diyorum, buyuk hala bir seyler demeye çalışıyor, ben geriliyorum. Sormak istediğim siz de bu ve benzeri durumlarda geriliyor musunuz? Sorulan soruları geçiştiriyor musunuz?
Son Guncelleme:
Okulumdaki rehber öğretmenle bugün kahve içerken bu konuyu konustum:
Öncelikle bunun adı mütevazilik değil diyenler haklı çıkmadı. Bunun adı mütevazilik, merhamet ve gelişmiş empati duygusuymus. Bu güne kadar çok övülmüş ve bu duygusu tatmin olmuş kişilerin olgunlaştıkca bundan rahatsız olmaya başlamasıyla artık böyle davranilirmis. Bu şekilde davrandıkça kendini topluma daha uyumlu hissedermis hep övülen insanlar. Yani "halka karışmış, onlardan biri gibi olmuş gibi" dedi.
Davranış konusunda tepkilere gelince:
Eğitim seviyesi yüksek ve kendini geliştirmiş insanlar senin bu durumunu kavrayabilirken; eğitim düzeyi düşük insanlar "ozguvensiz" algilar seni dedi. Cevrendeki insanlara bak, ona göre davran dedi.
Örneklerle gideyim :
Birisi fitsin dese ''yok canım, senin görmediğin yerlerde neler var''.
Kocan iyi dese ''senin bilmediğin kötü huyları da var''
Üstündeki güzelmiş dese ''ucuza aldım''
Saçın güzel ''kırığım çok ama''
Geçenlerde yeni araba aldık, bir şeyini çözemedim, okuldan arkadaşa sordum, sonra da dedim ki ''ben utanırım, ne olur bana soracağın şeyler varsa yalnızken sor''
Sadece teşekkür etmek yerine bir bahane bulup durumu önemsizleştirme, küçültme çabası var bende.
Kimsenin gözü kalır , nazar değer falan gibi bir düşüncem yok, nazara da inanmam, yanlış anlaşılmasın.
Ben niye böyleyim ya, benim gibi olan var mı? Bu sıkıntının adı nedir?
Bu arada bulduğum bahanelerde mutlaka az ya da çok oranda gerçeklik payı oluyor, yalan söylemiyorum yani ama mutlaka bunu belirtmek zorunda hissediyorum.
Ekleme: Bunları daha çok birebirken değil de toplumda yapıyorum, yani benden olumsuz durumda olan insanlar incinmesin diye olabilir diye düşünüyorum...
Güncelleme :
Peki arkadaşlar teşekkür ediyorum, kendimle ilgili yorumların üzerinde durmayacağım bundan sonra. Bir başka sorum daha var, bu ve benzerine de örnek vereyim, siz bu durumlarda ne yapıyorsunuz mesela?
Bayramda güzel bir otele gitmiştik, benim küçük kızın bakıcısı bayram dönüşü ''neler yaptınız bayramda'' diye sorunca ben gerilmeye başladım, yani kadıncağızın aldığı para belli, ben şimdi ne diyeyim, maddi olarak dengim değil ki, büyük kız (4.5 yaşında) atlar gibi oldu, ben konuyu değiştirmeye çalışıyorum, (çünkü çocuk bunu anlayacak yaşta değil ki önceden bir konuşma yapayım) ''işte ne yapalım abla, çocukları bir denize sokalım dedik'' vs diyorum, buyuk hala bir seyler demeye çalışıyor, ben geriliyorum. Sormak istediğim siz de bu ve benzeri durumlarda geriliyor musunuz? Sorulan soruları geçiştiriyor musunuz?
Son Guncelleme:
Okulumdaki rehber öğretmenle bugün kahve içerken bu konuyu konustum:
Öncelikle bunun adı mütevazilik değil diyenler haklı çıkmadı. Bunun adı mütevazilik, merhamet ve gelişmiş empati duygusuymus. Bu güne kadar çok övülmüş ve bu duygusu tatmin olmuş kişilerin olgunlaştıkca bundan rahatsız olmaya başlamasıyla artık böyle davranilirmis. Bu şekilde davrandıkça kendini topluma daha uyumlu hissedermis hep övülen insanlar. Yani "halka karışmış, onlardan biri gibi olmuş gibi" dedi.
Davranış konusunda tepkilere gelince:
Eğitim seviyesi yüksek ve kendini geliştirmiş insanlar senin bu durumunu kavrayabilirken; eğitim düzeyi düşük insanlar "ozguvensiz" algilar seni dedi. Cevrendeki insanlara bak, ona göre davran dedi.
Son düzenleme: