- Konu Sahibi mutluaskyoktur
-
- #1
Uzatmadan hemen konuya gireyim...Sadece içimi dökmek için yazıyorum okuyan herkese teşekkürler hakkınızı helal edin..
Her şeye(bana, babama,kardeşime) avazının çıktığı kadar bağıran, sürekli sinirlenen, en ufak meseleleri bile kavgaya dönüştürüp uzatan bir annem var..Üstüne stlük evini sevmiyor, bize yaptığı her şeyi hizmetçilik olarak görüyor..Hadi onu da geçtim iş yapmayı yemek yapmayı sevmiyor ben yaparım seve seve ama bize karşı çok katı, çok sert hiç merhametli yumuşak davranmıyor..Anne diyince aklıma şefkat,merhamet,muhabbet gelmiyor hep hırslı kavgalı bir kadın gelior aklıma..Üstelik normal bi şekilde kavga etse yine iyi bize ağza alınmayacak küfürler ediyor komşular bile duyuyor kimsenin yüzüne bakamıyorum utancımdan..Annemin utanması gerek ama ben yerin dibine geçiyorum.
Bir de hiçbir şeye karışmayan pasif bi babam var..Onun da gereksiz çıkışları olur bazen herkesin içinde kavga eder sağı solu belli olmaz..
Bir kardeşim var bana yapılan her şeyi kıskanıp kavga haline dönüştüren..Yaşı 17 olmasına rağmen akıl yaşı çok gerilerde..En ufak bişiyi bile kıskanır bide bebek gibi ağlar falan..Babama küfür bile eder annemden yüz bulup..
Bütün bunların baş sorumlusu yine annem tabiiki ve ben bu ortamdan o kadar bunaldım ki ışık hızıyla bi evlilik yaptım..Eşimin iş problemleri dolayısıyla evimizi de ayıramadık ve kaynanamlarla yaşıyorum..Yağmurdan kaçarken doluya tutuldum diyebilirim.Bide görümcem küçük çocuğuyla birlikte haftanın en az 4 günü bizimle kalıyo çocuk bizim odamızdan çıkmıyo sürekli çat kapı giriiyor eşimle aramıza..
Eşim desen o da sürekli beni eleştirme havasında..Beni beğenmiyor sürekli laf sokuyor kilolusun, çirkinsin vs..
Tek güzel olan şey kayınvalidemin bana iyi davranması..Ufak tefek hataları oluyor benim de olmuştur muhakkak ama idare ediyoruz en azından..Hayatımda başkada güzel bişey yok..Mutluluk bana çok uzak sanırım..
Her şeye(bana, babama,kardeşime) avazının çıktığı kadar bağıran, sürekli sinirlenen, en ufak meseleleri bile kavgaya dönüştürüp uzatan bir annem var..Üstüne stlük evini sevmiyor, bize yaptığı her şeyi hizmetçilik olarak görüyor..Hadi onu da geçtim iş yapmayı yemek yapmayı sevmiyor ben yaparım seve seve ama bize karşı çok katı, çok sert hiç merhametli yumuşak davranmıyor..Anne diyince aklıma şefkat,merhamet,muhabbet gelmiyor hep hırslı kavgalı bir kadın gelior aklıma..Üstelik normal bi şekilde kavga etse yine iyi bize ağza alınmayacak küfürler ediyor komşular bile duyuyor kimsenin yüzüne bakamıyorum utancımdan..Annemin utanması gerek ama ben yerin dibine geçiyorum.
Bir de hiçbir şeye karışmayan pasif bi babam var..Onun da gereksiz çıkışları olur bazen herkesin içinde kavga eder sağı solu belli olmaz..
Bir kardeşim var bana yapılan her şeyi kıskanıp kavga haline dönüştüren..Yaşı 17 olmasına rağmen akıl yaşı çok gerilerde..En ufak bişiyi bile kıskanır bide bebek gibi ağlar falan..Babama küfür bile eder annemden yüz bulup..
Bütün bunların baş sorumlusu yine annem tabiiki ve ben bu ortamdan o kadar bunaldım ki ışık hızıyla bi evlilik yaptım..Eşimin iş problemleri dolayısıyla evimizi de ayıramadık ve kaynanamlarla yaşıyorum..Yağmurdan kaçarken doluya tutuldum diyebilirim.Bide görümcem küçük çocuğuyla birlikte haftanın en az 4 günü bizimle kalıyo çocuk bizim odamızdan çıkmıyo sürekli çat kapı giriiyor eşimle aramıza..
Eşim desen o da sürekli beni eleştirme havasında..Beni beğenmiyor sürekli laf sokuyor kilolusun, çirkinsin vs..
Tek güzel olan şey kayınvalidemin bana iyi davranması..Ufak tefek hataları oluyor benim de olmuştur muhakkak ama idare ediyoruz en azından..Hayatımda başkada güzel bişey yok..Mutluluk bana çok uzak sanırım..