Bence bunun farkında olan insanın çocuğunun huzursuz yada hasarlı olma ihtimali kesinlikle yok...
Ben kendimi zayıf yalnız güçsüz v.s sanırdım..Ama bu forum sayfalarında o kadar tuhaf şeyler okudum ki çevremde o kadar değişik örnekler gördüm ki ...Şimdi daha iyi biliyorum ki ben çok güçlüyüm...
Ufacık bir örnek doğum yaptım kayınvalide geldi 3 gün kaldı olay..

Eşim doğumdan sonra bebeğin altını almadı olay

Eşimin ailesi vırt dedi olay zırt yaptı facia
Kusura bakmayın gülüyorum ama bazen de insanlar kendine dert arıyor...Erken doğum yaptım ana yok baba yok

kayınvalide kayınpeder bekar kayınbirader hemen geldiler sağolsunlar....Bizden karayoluyla 8 saat kadar uzaktaydılar o dönem...Şimdi aynı şehirdeyiz...Kayınpederimi zaten çok severdim....Ama hastaneden eve bir geldim eşimin teyzesi eşi ve üniv. çağındaki 3 çocuğuda gelmişler

ev 1 oda 1 salon

40 gün 40 gece bu şekilde yaşadık ...Ufak tefek sıkıntılarım olsada ben bunu hep şans hep bağlı aile herkes beni seviyor diye yorumladım...Ama bakıyorumda şimdi şikayet mi etmeliydim acaba ? Bende mi bir tuhaflık var ?
Eşim 1 hafta bebeğimiz her ağladığında benden önce koştu..Ama 1 hafta sonra bende artık iyice düzeldiğim için kalkmasına izin vermedim..Zaten çalışımıyordumda ne gerek var ki ? Diye düşündüm..10 gün sonra bir sabah eşim maşallah artık bebeğimiz geceleri hiç ağlamıyor demişti..O gece 10-15 kez uyanmıştı oğlum

Kıyamam yorgunluktan duymuyordu bile
Bunlar 1-2 minik örnek..O 40 günden hiç şikayet etmedim..Hatta 33 gününde bizzat ben ağırladım onları...Bebişimde ondan sonra sessizlikte hiç uyuyamadı :) Hala üniv. sınavına hazırlanırken bile evde misafir yoksa tv ve müzik açmadan çalışamaz...Kalabalığı hep sever keyif alır ne güzel işte