Çok teşekkürler.
Haklısın aslında daha eğitim aşamasındayım. Beraber çalıştığım üstüm de öyle diyor, öğrenme aşamasındasın diyor ama ben cidden bu hırsımın önüne geçemiyorum.
Bana en ufak bir laf söylendiğinde gözlerimin doluyor olmasını bir atlatabilsem belki daha kolay olur. Anlıyorlar çünkü bir şey olduğunu.
Bence böyle bi fırsat eline geçmişken kaybetme derim hayatta hiçbişeyin geri telafisi olmuyo ve ilerde böyle bi şansı kaybettiğin için çok üzülebilirsin .. Ben de geçen sene stajımda çok sıkıntı çektim beni üstlerim is yerinde ağlattılar işimi iyi yapıyordum her evrağı yapıyordum benı odamda bıle tutmuyolardı bunu bıle kabullenıyordum .. benim de stajım yanacaktı .... cok canıma tak etmişti ama sabrettim yine de gulumsemeye çalıştım yüzlerine ... o yüzden sabret orada staj yapman senın bayağı karına gelir iş bulma konusunda burda da çok avantajlı olursun bence ... takma kafana ..
Bencede çok abartıyorsun.Hırsın fazlası herzaman tehlikelidir.Ve çok fazla hırsla önce kendine sonra çevrendikelere zarar verip mutsuz olursun.Böyle bir fırsatı tepip geri dönene bilemiyorum ne denir?
Mukemmeliyetcilik bende de var, seni anliyorum. Ama bu staji bitirmeden donersen kendini daha basarisiz hissedeceksin. Iyi kotu bi sekilde bitir.
Sabret derim. Ben de oldukça iyi bir üniversitede okuyorum fakat staj olayı bambaşka. Ben gittim ve gerrçekten çok çalıştım. Fakat ilk başlarda sürekli üzülüyordum neden yapamıyorum diye. Hatta bir defasında sorumlu mühendisin canı sıkkındı ben bir şey soracaktım, tersledi beni. Tüm gün lavaboda ağladım:) Ama hiç gerek yokmuş. Staj dönüşü herkes ismimi aldı seninle çalışmayı çok isteriz falan dediler. Alış bunlara iş hayatı zor.
Kesinlikle ve kesinlikle sabret canım. İleride sana çok büyük artılar sağlayacak orada bulunuşun bile.. Daha yeni gitmişsin öyle 3-4 günde pat diye adapte olmayı bekleme zaten. İş yerinde sıkıntılar hep olur, o kısmı görmeyip duymayıp önüne bakacaksın... İşinle meşgul ol, elinden gelenin en iyisini yap. Zaman geçsin nasıl alışacaksın bak gör. Sen de şaşıracaksın hatta. Biz kendi ülkemizde yeni bir işe başladığımızda bile bu sıkıntıyı çekiyorken senin çekmen çok normal. Dişini sık, kardeşinle vakit geçir zamanla herşey güzel olacak :)
ama senın bu yaptığın hırslı olduğunu göstermez tam tersi en ufak bişeyde pes ettiğini gösterir. hırslı olmak yenilsen de düşsen de kaldığın yerden devam etmek demektir. eğer her zaman başarılıydım diyorsan o zaman bir başarı daha kazanman için sana cok güzel bir fırsat. belki de adamlar sana bilerek bu şekilde davranıyolar senin sınırlarını ölçmen için. olduğunn yerin değerini bil canım.
İşyerinde tam olarak ne yapıyorsunuz?
Yerinizde olmak isteyen insanları düşünün.. hatta kötü bir aileye sahip olup hiç okuyamamış kadınları...
kaldı ki yurt dıışnda staj.. iyi kötü geçer bir şekilde zaman. çok büyütme gözünde
Bu daha staj yahu, böyle kafaya takarak iş hayatında ne yapacaksınız? Hele ki iş verenlerin çok çalışanın kıymetini bilmediği ağzınızla kuş tutsanız yaranamadığınız tersine çok çalışmayanların el üstünde tutulduğu bir iş hayatında ne yapacaksınız? Başka bir ülkede, farkı kültürler tanımanın tadını çıkarın bu günler bir daha gelmez.
Kendine biraz zaman tanı.
İş hayatı,okul hayatına benzemiyor.Çalıştım başardım diye bir değerlendirme yok.
Büyük ihtimalle Türkiye'de çalışsaydın yine aynı durumdan yakınacaktın.
Şu an bence sıkıntın Amerika değil,yeni iş stresi :)
Gereksiz yere üzülüyosunuz. 4 günde hemen alisilmaz zaten. Bu güne kadar hep hirsli oldugunuz icin basaririz olmaya tahammülünüz yok. Ama hayatta hersey dört dörtlük olmak zorunda degildir. Sizin yerinizde olmak isteyen kimbilir kac kisi var. Bu sansi degerlendirin ve sabredin.
Ben anlayamadım hem hırslıyım diyorsunuz hem de dayanamayacağım diyorsunuz :44:. Bu tepkiniz bana hayatta her şeyi başarmış birisinin tepkisinden ziyade her istediğini kolayca elde etmiş birinin tepkisi gibi geldi. Tazminat ve burs durumları olmasaydı daha ilk aksilikte sanki oradan uzaklaşacakmışsınız izlenimi uyandırdınız bende. Hırslıyım diyen kişi en iyisini yapana kadar orada kalırdı sanıyorum :44:
Violetto çektiklerini düşün.
Hırs yap ve kal orada. Yakma stajını...
Bende senin gibiyim hiç kaldıramam ama çok güzel bi fırsat var elinde belki asla bidaha gelmiycek bi fırsat bunu iyi değerlendir
dayan sabret tadını çıkarmaya çalış mutlu ol eğlen
alışırsın elbet merak etme tabi ki yurtdısında ilk günler zor gelir
ben de ilk yurtdısına gittiğimde böyle ilk hafta ağlamıştım hep :)
alışırsın
Herkes aynı şeyi diyor inanın yakın çevremdeki. Sonra geri dönmek istemeyeceksin diyorlar.
Daha önceki yurtdışına çıkışlarımda hiç böyle olmamıştım, bu kadar sorumluluğum olmadığından herhalde.
Kardeşim o kadar mutlu ki en azından onun için alışmak zorundayım :)
ne kadar kalacaksınız?
ne kadar kötü olabilir ki yaa iyi düşün iyi olsun
VAlla bunlar bana hirs degil, zayiflik gostergesi gibi geldi. Hirsli insan, basarisizliktan hirs yapip tam tersine ustune gider cunku, basarma hirsindan. Daha ilk haftadan pes etmek zayiflik. Su ana kadar herseye kolay sahip olup, bunun adini basarmak, hirs mi koydun, anlayamadim. Cunku bu dedigin hirs degil.
Gercek hayata hosgeldin. Is hayati oyle herseyde pes edip, vazgecmeyi kaldirmaz. Bu sekilde hayatta tutunamazsin. Guclu olmayi gerektirir is hayati.
Merhaba arkadaşlar,
Hiç böyle bir konu açacağımı düşünmezdim ama şu an kız kardeşimle beraber ABD' deyim. Geleli daha 1 hafta bile olmadı.
Kız kardeşim kendi yaş grubuyla beraber yaz okuluna katıldı, hemen uyum sağladı.
Ben de staj yapıyorum ama ben çok zorlanıyorum. Aslında çalıştığım yerdeki insanlar iyi gayet canayakın davranıyorlar bana ama sorun bende.
Daha ilk günler olduğu için ve daha önce hiç yapmadığım şeyler olduğu için istediğim başarıyı sağlayamıyorum, hızlı çalışamıyorum. Bu da beni çok yıprattı çünkü ben başarısızlığa alışık değilim. Bunu kendimi övmek için söylemiyorum ama hırsımı anlayın diye söylüyorum, hayatım boyunca hiç başarısız olmadım çünkü hep çok hırslıydım. Hep çok çalıştım hırsımın önüne hiç geçemedim bu yüzden yıprandım hep.
Yaptığım bir şeyi üstüm beğenmeyince bir daha yap deyince hemen gözlerim doluyor, her akşam ağlıyorum. Hep çok başarılı olmalıyım, elimi neye atsam yapmalıyım gibi bir inancım var belki zamanla düzelecek ama ben cidden dayanamıyorum. Beraber çalıştığım üstüm de pek anlayışlı davranmıyor, her şeyi ilk seferinden mükemmel yapmamı bekliyor.
Ve sonuç olarak ben dönmeyi düşünüyorum stajı tamamlamayıp. Ama burslu geldim, çok kötü durumda kalacağım bursumu yakarsam. Niye böyle oldum bilmiyorum daha 4 gün oldu ama ben yine üstümün istediği gibi yapamayacağım diye ağlayarak gitmeye başladım
Bu arada nişanlım da bana yakın bir eyalette, aynı eyaleti ayarlayamadık o Türkiye' de çalıştığı üniversitesiyle bağlantılı bir üniversiteye gitmek zorunda olduğu için. O da gitme sakın, alışırsın diyor.
Biliyorum burada burslu bulunmayı tepmek büyük nankörlük. Biliyorum iş hayatında da böyle şeyler yaşayacağım ama ben cidden çok kötüyüm. Ne yapacağımı düşünemiyorum. Dönmeli miyim, dişimi sıkmalı mıyım? Her şey düzelir mi, ben Türkiye' deki başarıma ulaşır mıyım kafamda hep bunlar var
4 ay kalacağım.
Yok zaten çok kötü değil, ben biraz abartıyorum.
Merhaba arkadaşlar,
Hiç böyle bir konu açacağımı düşünmezdim ama şu an kız kardeşimle beraber ABD' deyim. Geleli daha 1 hafta bile olmadı.
Kız kardeşim kendi yaş grubuyla beraber yaz okuluna katıldı, hemen uyum sağladı.
Ben de staj yapıyorum ama ben çok zorlanıyorum. Aslında çalıştığım yerdeki insanlar iyi gayet canayakın davranıyorlar bana ama sorun bende.
Daha ilk günler olduğu için ve daha önce hiç yapmadığım şeyler olduğu için istediğim başarıyı sağlayamıyorum, hızlı çalışamıyorum. Bu da beni çok yıprattı çünkü ben başarısızlığa alışık değilim. Bunu kendimi övmek için söylemiyorum ama hırsımı anlayın diye söylüyorum, hayatım boyunca hiç başarısız olmadım çünkü hep çok hırslıydım. Hep çok çalıştım hırsımın önüne hiç geçemedim bu yüzden yıprandım hep.
Yaptığım bir şeyi üstüm beğenmeyince bir daha yap deyince hemen gözlerim doluyor, her akşam ağlıyorum. Hep çok başarılı olmalıyım, elimi neye atsam yapmalıyım gibi bir inancım var belki zamanla düzelecek ama ben cidden dayanamıyorum. Beraber çalıştığım üstüm de pek anlayışlı davranmıyor, her şeyi ilk seferinden mükemmel yapmamı bekliyor.
Ve sonuç olarak ben dönmeyi düşünüyorum stajı tamamlamayıp. Ama burslu geldim, çok kötü durumda kalacağım bursumu yakarsam. Niye böyle oldum bilmiyorum daha 4 gün oldu ama ben yine üstümün istediği gibi yapamayacağım diye ağlayarak gitmeye başladım
Bu arada nişanlım da bana yakın bir eyalette, aynı eyaleti ayarlayamadık o Türkiye' de çalıştığı üniversitesiyle bağlantılı bir üniversiteye gitmek zorunda olduğu için. O da gitme sakın, alışırsın diyor.
Biliyorum burada burslu bulunmayı tepmek büyük nankörlük. Biliyorum iş hayatında da böyle şeyler yaşayacağım ama ben cidden çok kötüyüm. Ne yapacağımı düşünemiyorum. Dönmeli miyim, dişimi sıkmalı mıyım? Her şey düzelir mi, ben Türkiye' deki başarıma ulaşır mıyım kafamda hep bunlar var
inanın insanoğlu yüzme bilmeden suya atılsa yüzmeyi öğrenir:) sakın dönmeyin sakın
4 ay cok uzun değil
hem bak ne güzel kardeşinle ve eyaleti farklı olsa da nişanlınla aynı ülkedesin
harika bi fırsat bu hadi hayıflanmayı bırak da tadını çıkarmaya bak artık
hep başarılı olacağız diye bir kural o-yok ya
insanız biz olur öyle
Suck it up. It is not personal, it is just business. Seni anliyorum ama, yeni isi ogrenenlerde yada bazi ogrencilerdeku en can sIkici ozellik hatati yada eksiklerini kabullenemeneleridir. Eksiklik olmasi gayet normal o yuzden ogrenci veya stajyersiniz zaten. Ama normal olmayan expectationlara yada elestiriye gelinmemesi. Bu calisan icin de zor oluyor.zatencslisan size o ise ogretmek icinekstra gayret sarfediyor. Duygusalligi birakip, sadece yaptigin ise odaklanmani tavsiye ederim. Zatenalti ustu staj bu. burdaki zorlukla hemen terkediceksen, yaringercek hayatta napicaksin o zaman ?
Haklısınız :)
Daha iyiye hissediyorum zaten.
Yok kesinlikle kabullenmeme gibi bir durumum yok, eksiklerimin son derece farkındayım ve kapatmak için uğraşıyorum. Supervisorım için de ne kadar zor olduğunun farkındayım ona da söylüyorum bunu, her gün çıkışta her şey için teşekkür edip çıkıyorum.
Benim problemim tamamen kendimle yani. Daha iyi olmam gerektiğini hatta her zaman en iyisi olmam gerektiğini düşündüğümden en ufak tökezlemede ne yapacağımı şaşırıyorum.
Merhaba arkadaşlar,
Hiç böyle bir konu açacağımı düşünmezdim ama şu an kız kardeşimle beraber ABD' deyim. Geleli daha 1 hafta bile olmadı.
Kız kardeşim kendi yaş grubuyla beraber yaz okuluna katıldı, hemen uyum sağladı.
Ben de staj yapıyorum ama ben çok zorlanıyorum. Aslında çalıştığım yerdeki insanlar iyi gayet canayakın davranıyorlar bana ama sorun bende.
Daha ilk günler olduğu için ve daha önce hiç yapmadığım şeyler olduğu için istediğim başarıyı sağlayamıyorum, hızlı çalışamıyorum. Bu da beni çok yıprattı çünkü ben başarısızlığa alışık değilim. Bunu kendimi övmek için söylemiyorum ama hırsımı anlayın diye söylüyorum, hayatım boyunca hiç başarısız olmadım çünkü hep çok hırslıydım. Hep çok çalıştım hırsımın önüne hiç geçemedim bu yüzden yıprandım hep.
Yaptığım bir şeyi üstüm beğenmeyince bir daha yap deyince hemen gözlerim doluyor, her akşam ağlıyorum. Hep çok başarılı olmalıyım, elimi neye atsam yapmalıyım gibi bir inancım var belki zamanla düzelecek ama ben cidden dayanamıyorum. Beraber çalıştığım üstüm de pek anlayışlı davranmıyor, her şeyi ilk seferinden mükemmel yapmamı bekliyor.
Ve sonuç olarak ben dönmeyi düşünüyorum stajı tamamlamayıp. Ama burslu geldim, çok kötü durumda kalacağım bursumu yakarsam. Niye böyle oldum bilmiyorum daha 4 gün oldu ama ben yine üstümün istediği gibi yapamayacağım diye ağlayarak gitmeye başladım
Bu arada nişanlım da bana yakın bir eyalette, aynı eyaleti ayarlayamadık o Türkiye' de çalıştığı üniversitesiyle bağlantılı bir üniversiteye gitmek zorunda olduğu için. O da gitme sakın, alışırsın diyor.
Biliyorum burada burslu bulunmayı tepmek büyük nankörlük. Biliyorum iş hayatında da böyle şeyler yaşayacağım ama ben cidden çok kötüyüm. Ne yapacağımı düşünemiyorum. Dönmeli miyim, dişimi sıkmalı mıyım? Her şey düzelir mi, ben Türkiye' deki başarıma ulaşır mıyım kafamda hep bunlar var
Haklısınız :)
Daha iyiye hissediyorum zaten.
Yok kesinlikle kabullenmeme gibi bir durumum yok, eksiklerimin son derece farkındayım ve kapatmak için uğraşıyorum. Supervisorım için de ne kadar zor olduğunun farkındayım ona da söylüyorum bunu, her gün çıkışta her şey için teşekkür edip çıkıyorum.
Benim problemim tamamen kendimle yani. Daha iyi olmam gerektiğini hatta her zaman en iyisi olmam gerektiğini düşündüğümden en ufak tökezlemede ne yapacağımı şaşırıyorum.
ben bir şeyi merak ettim
4 ay orada kalıyorsunuz düğününüze de 3 ay 20 gün var acaba amerıkada mı evleniyorsunuz
alışırsın sabır göster biraz. böyle böyle ögreniliyor çalışma hayatı. ayagına gelen fırsatları tepmeyi aklına bile getirme.
Hayatim, emin ol problem yok. Zorlanmak bazen normaldir. Kafana takma bence hic ve yoluna devam et. Sen hep basarili oldugun icin Su an napicagini bilememen normal, ama bu icinde oldugun durum zaten normal. Onemli olan soguk kanliligini koruyabilmek. Kolay gelsin sana.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?