Bak ben sana anlatayım, herşeyi annenin yüzüne vurduğunda nolucak: annene hiçbişi olmicak, olan herşey yine sana olacak. Anlattıklarınla, bağırdıklarınla, ağladıklarınla kalacaksın. Annen sanki sen yabancı dilden konuşuyormuşsun gibi yüzüne bakıcak. Bu saydıklarını nerenden uyduruyorsun dicek. Yaptığın onca iyiliklerimi kattın araya? İki şey yaptın, tapasınımı veriyorsun dicek… Bu yüzden güzel kardeşim, boşver. Üzme kendini!Benim annem de aynı şekilde. Küçükken bana çirkin demediği mi kaldı, dövmediği mi kaldı, evet seni sevmiyorum demediği mi.. Küçükken hep hissederdim zaten bana karşı soğuk olduğunu ve çök üzülürdüm. Üzülmekten, stresten sedef hastalığı geçirdim ilkokuldayken. Düşünün 4. sınıftayım ne derdim olabilir. Geçen gün bana şey dedi gülerek, sen küçükken git gelliydin. Nedenini hiçbir zaman anlamadı, kendinde hiç suç bulmadı. Şimdi umursamıyorum, o öyle dediği için ben değersiz değilim. Mümkün olduğu kadar iletişimimi kesmeye çalışıyorum. Kendi hayatımı kurmak istiyorum. Bir gün bütün her şeyi yüzüne vuracağım ama. Sonrasında ne olur bilmiyorum. Çocuğuna sevgi veremeyecek hiçbir insan anne olmamalı bence.
Terapiye kendini değiştirmek için gidiyorsun. Ve kendini değiştirmek bu hayatta en zor işlerden biri. Bu yüzden zaten insanlara heleki narsistlere başkasını suçlamak, bahanelere bürünmek çok kolay geliyor. Çünkü kendi hatalarıyla yüzleşmek demek, konfor alanını terk etmek ve harekete geçmek demek.benzer bir konudan terapi almaya başlamıştım geçen ay. maalesef henüz terapiye hazır olmadığımı farkettim
terapistim sınır çizmemi söyledi ama bence konuşmak çok kolay geliyor, faaliyete geçince zorlaşıyor.
ben tek çocuğum. annem kötü niyetli değil fakat aşırı müdahaleci, hep kendi istediği olsun isteyen, beni hala 5 yaşında çocuk gibi gören biri. ona göre ben beceriksizim, hiçbir şeyi hakkıyla yapamam, kimseyle anlaşamam.
siz zaten ailenizle aynı şehirde değilsiniz, terapi alırsanız benden daha çok fayda görürsünüz gibi geliyor.
As bu benim annem artık yasladmi biraz duruldu ne dersek ablamla kuserdi hep boz hastayız ruh hastası kamplba çıktığı kabuğu begeez vs.neler yaptı bana ablama.ama malesef benim banda narsitin önde gideni oda berbat bir insan ne çocukluk yaşadık ne gençlik.Annem doğuma gelse kesin aynısını yapardı. En ufak ters bi lafa tahammülü yok küser kavga çıkartır insanı hayattan soğutır. Ve herkese anlatır
Kesinlikle o yavrular o kaadr masumki ve sana muhtac ki onalra kötü söz şöyle nasıl üzülüp iç dünyasında yikiliyorlar.agzimdan çıkan en Ufak söze dikkat ederim.niye kurayım yavrumu o bana emaneti Allah'ın küçücük bir kalp.karailiksiz seviyor bizi.Benim annem de aynı şekilde. Küçükken bana çirkin demediği mi kaldı, dövmediği mi kaldı, evet seni sevmiyorum demediği mi.. Küçükken hep hissederdim zaten bana karşı soğuk olduğunu ve çök üzülürdüm. Üzülmekten, stresten sedef hastalığı geçirdim ilkokuldayken. Düşünün 4. sınıftayım ne derdim olabilir. Geçen gün bana şey dedi gülerek, sen küçükken git gelliydin. Nedenini hiçbir zaman anlamadı, kendinde hiç suç bulmadı. Şimdi umursamıyorum, o öyle dediği için ben değersiz değilim. Mümkün olduğu kadar iletişimimi kesmeye çalışıyorum. Kendi hayatımı kurmak istiyorum. Bir gün bütün her şeyi yüzüne vuracağım ama. Sonrasında ne olur bilmiyorum. Çocuğuna sevgi veremeyecek hiçbir insan anne olmamalı bence.
Ben demans ihtimali için nörolojiye götüremiyorum. Hasta değilmiş o, deli değilmiş. 68 yaşında, zaten normal değil de normal bir insan bile o yaştan önce demans için tedbirlerini almalı. Kanser olacak diye aklı çıkar asla kontrollerini aksatmaz ama söz konusu bunama riski olunca kıyametler kopuyor. Asla kabullenmez.Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Anneden uzaklaşınca etkileri yok olmuyor maalesef. Benim annem narsistmi bilmiyorum ama kesinlikle normal değil. Bende uzaktayım ama telefonda bile yetiyor sağolsun. Sürekli eleştiriyor, sürekli minnet ediyor. Kendisi hep mağdur. Asla yüzümüzün gulmesine izin vermiyor.
Geçen sene ikna edip psikoloja götürdüm. Kadın benim yanımda dediki randevu alın haftaya bekliyorum sizi. Randevu almak istemedi. Şimdi almayalim telefonda alırız dedi. Tamam dedim çıktık. Eve gelince diyoki doktor bana sen hastasın tedavi olman gerekiyor demedi, randevu almamıza gerek yok, ben gitmicem bi daha. Tedavi olmadı. Istemedi. Onun sayesinde evdeki herkesin psikolojisi bozuk ama ona sorsan dünyanın en iyi annesi olarak görür kendini.
Bize en iyi öğrettikleri şey iyi bir annenin yapmaması gerekenler. Hepsini adımdan daha iyi biliyorumAs bu benim annem artık yasladmi biraz duruldu ne dersek ablamla kuserdi hep boz hastayız ruh hastası kamplba çıktığı kabuğu begeez vs.neler yaptı bana ablama.ama malesef benim banda narsitin önde gideni oda berbat bir insan ne çocukluk yaşadık ne gençlik.
Artık evli iki çocuk sahibi kadınım iki evladimla annemin yaptığı tek bir söz ve hareketi yapmıyorum benim için çok kıymetli ler.dunyam onlar..
Şimdi hep uzak duruyorum evlerine ayda yılda bir giderim.hayatkmla ilgili hicbirsey anlatmiyorum
Bu ben iste hem qnnem hem esim narşist ve birbirlerinden nefret ediyorlar çünkü beni paylasamiyorlarOkuduğum tüm mesajlarda hepimiz kendimizi gördük dimi? Narsist bir annenin karşısında ezilip büzülen, kendini değersiz, kendini sevgiye layık görmeyen, kendini kusurlu bulan (çünkü öyle olmasa annemiz bizi severdi), ömrü boyunca yarammaya çalışan, sırf annesinden bir gıdım sevgi için paralayan, ama hep yetersi hisseden kız çocuklarıyız. Hepimizin büyümesine rağmen, çoğumuzun kendisi bile artık anne olmuşken, o içimizde hala kanayan kapanmak bilmeyen aynı yara. Ve belkide çoğumuz (en başta ben) anneme yaranmaya çalıştığım gibi, seçtiğim hayat arkadaşlarımada yaranmaya çalıştım. Çünkü benim öğrendiğim buydu. Sevgi için çırpınmam gerekiyor! Nerde beni kendinden uzak tutmaya çalışan erkek varsa, gidip ona yapıştım. Ve en son şimdiki eşime : ayyy sen aynı annem gibisin, yani seni kendi annem doğurmuş olsa annnca bu ladar benzerdiniz dedim. Ve düşünmeden içinden geldiği gibi söylediğim bu cümleyi kendi kulaklarımla işitince öyle bir irkildimkiiiiiii, gözlerim o an açıldı! Nasıl olabilir böyle birşey dedim. Neden ben mezun olup annemden uzaklaşınca ooooh çok şükür Allahıma diyen ben, böyle bir hata yapıp, hele birde ikinci evliliğimde böyle bir hata yapıp kendimi tekrar çocukluğuma geri dönmüş olarak buldum? Ve bu sorunun üzerine gidince ısrarla narsistin be olduğunu ve yıllarca nasıl bir karakterle boğuştuğumu öğrendim. Vay be, demekki ben sorunlu değilmişim, sevgi için yalvarmam gerekmiyormuş dedim.
Annem narsistken, ben bağımlı olmuşum. Hani derler ya narsist ama mutlaka bir barsist yetiştirir diye. İşte benimde birtane yatanamadığım, assssla mükemmel abla olamadığım birtanede benden küçük kız kardeşim var..
Narsiszm tanisini sen mi koydum, uzman mi bilmiyorum ama annenle gecmisteki yaralarin 31 yasinda da devam ediyorsa, cok saglam mesafe ormelisin. Bu anneni sevmemen, ihtiyaci oldugunda yaninda olmaman asla degil.Kesin olarak eminim artık bundan. Eskiden zalim, merhametsiz falan derdim. Ama yok kesinlikle narsist bir kadın. Bu saatten sonra düzelir mi hayır. B.k gibi geçen çocukluğum ve üstüne bilinç altımdaki yaralar yüzünden berbat bir insan oluşum düzelir mi ona da umudum yok.
İçimden neler geçiyor neler yazmak istiyorum ama o kadar çok o kadar uzun ki "ay hepsini okuyan bordo berelidir, özet geçecek yok mu" dersiniz.
Neyse işte bilmiyorum dibe batıyorum bakalım en dipte beni neler bekliyor yaşayıp görelim.
Şimdi tekrar okudum yazdıklarını, yine için titredi. Ne büyük yara taşıyoruz, ne zor hayatlarımız var aslındaOkuduğum tüm mesajlarda hepimiz kendimizi gördük dimi? Narsist bir annenin karşısında ezilip büzülen, kendini değersiz, kendini sevgiye layık görmeyen, kendini kusurlu bulan (çünkü öyle olmasa annemiz bizi severdi), ömrü boyunca yarammaya çalışan, sırf annesinden bir gıdım sevgi için paralayan, ama hep yetersi hisseden kız çocuklarıyız. Hepimizin büyümesine rağmen, çoğumuzun kendisi bile artık anne olmuşken, o içimizde hala kanayan kapanmak bilmeyen aynı yara. Ve belkide çoğumuz (en başta ben) anneme yaranmaya çalıştığım gibi, seçtiğim hayat arkadaşlarımada yaranmaya çalıştım. Çünkü benim öğrendiğim buydu. Sevgi için çırpınmam gerekiyor! Nerde beni kendinden uzak tutmaya çalışan erkek varsa, gidip ona yapıştım. Ve en son şimdiki eşime : ayyy sen aynı annem gibisin, yani seni kendi annem doğurmuş olsa annnca bu ladar benzerdiniz dedim. Ve düşünmeden içinden geldiği gibi söylediğim bu cümleyi kendi kulaklarımla işitince öyle bir irkildimkiiiiiii, gözlerim o an açıldı! Nasıl olabilir böyle birşey dedim. Neden ben mezun olup annemden uzaklaşınca ooooh çok şükür Allahıma diyen ben, böyle bir hata yapıp, hele birde ikinci evliliğimde böyle bir hata yapıp kendimi tekrar çocukluğuma geri dönmüş olarak buldum? Ve bu sorunun üzerine gidince ısrarla narsistin be olduğunu ve yıllarca nasıl bir karakterle boğuştuğumu öğrendim. Vay be, demekki ben sorunlu değilmişim, sevgi için yalvarmam gerekmiyormuş dedim.
Annem narsistken, ben bağımlı olmuşum. Hani derler ya narsist ama mutlaka bir barsist yetiştirir diye. İşte benimde birtane yatanamadığım, assssla mükemmel abla olamadığım birtanede benden küçük kız kardeşim var..
Sizi cok iyi anlıyorum. Benzer durumdayiz. Mesafe koymaniz sart cunku onlar hic bi Zaman degismiyorlar. Hersey gonlunuzce olsun.31 yaşındayım, hayır annemle aynı şehirde bile değiliz evliyim ben ama ne zaman yok geçti desem eski yaralarım kanıyor. Telefonla konuşurken bile yapıyor bir şey. Ve beni en çok üzen bu durumların normal hayatıma yansıması
Aslında koyulmuş bi tanı yok biraz nasıl biri olduğu anlaşılsın diye yazdım. O mesafeyi koyamıyorum işte kendimi çok suçlu hissediyorumNarsiszm tanisini sen mi koydum, uzman mi bilmiyorum ama annenle gecmisteki yaralarin 31 yasinda da devam ediyorsa, cok saglam mesafe ormelisin. Bu anneni sevmemen, ihtiyaci oldugunda yaninda olmaman asla degil.
Haklısınız değişmiyorlarSizi cok iyi anlıyorum. Benzer durumdayiz. Mesafe koymaniz sart cunku onlar hic bi Zaman degismiyorlar. Hersey gonlunuzce olsun.
Benim annem de çok dindardır ama en ufak olumsuzlukta evlatlarına acı acı beddualar ederBenim annem de bir narsistmiş! Ve o yüzden iki biten evliliğimde de degersizleştirilmelere eyvallah demişim, hayatım kaydı ama annem hala beni suçlar.
Ben de ona bir daha yanına gelmeyeceğim beni sürekli aşağıladın ne beni ne kızımı sevmedin dedim, agzından allah belanı versin sözünü duydum'
Ki kendisi dini bütün müslüman, yersen!
Hani anne allah belanı versin denmez düşmana bile, allah hidayet versin denirdi?
Ama sen benden nefret ettiğini hatta asıl nefret ettiğin kendi benligin olup bana yansıttıgın o benlikten nefret ettiğini bilmiyorsun belki ama, artık ben senin de eski eşimin de cigerini cozdum artık. Bizim sevimsiz sev gisiz kopuk ailemizin sebebi sensin sen!
Benim annem de çok dindardır ama en ufak olumsuzlukta evlatlarına acı acı beddualar eder
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?