sikayet degil ,icimi doktum.
onu terkedecek gucu kendimde bulamiyorum. kendi degerimi bilmiyorum.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Narsist eşin pençesinde 5 sene
- Konu Sahibi nilayblt
- Başlangıç Tarihi
sikayet degil ,icimi doktum.
onu terkedecek gucu kendimde bulamiyorum. kendi degerimi bilmiyorum.
sizin uzun zamandır sesiniz çıkmıyordu
döven küfreden psikolojik şiddet uygulayan bu adamdan çok şükür boşandı herhalde diye düşünüyordum
çocuk çalışması yapıyormuşsunuz daha halbuki
hakkınızda hayırlısı olsun
Tesekkurler...
hayir malesef onu terkedecek gucum olmadi henuz. bir iyi bir kotu iliskimiz devam ediyor.
ona gore yasar onun keyfini beklersem iyi davranir, ama benim isteklerimin bi onemi yok gibi.
cocukta Allah kismet etmedi daha. 7-8 aydir deniyoruz. hayirlisi degil belkide. bunu kismete birakmak belki cahilce... ama hep dua ettim hayirlisiysa bir cocugumuz olsun, degilse olmasin diye.
- 12 Temmuz 2016
- 6.965
- 30.811
- 548
- 31
aynı devam ediyor
evet benimde böyle bi eşim vardı. ayrıldım daha fazla tahammül edemezdim bian çok iyi bakmışsın bi anda değişmiş. psikolojik şiddet hep. bide manyak ailesi, gerek yok çekmeye hayat çok kısa
- 6 Ocak 2020
- 576
- 1.022
- 63
geçmiş olsun demeklw elbet geçmiycek ama çok geçmiş olsun ne diyebilirim ki
..Yakın arkadaşım tam olarak aynı durumda.Yılların ev hanımı kendini çalışmaya verdi bu şekilde bi nebze uzaklaşmaya çalıştı
3 çocuk var nereye kadar gider bu durum...
- 11 Aralık 2018
- 42.114
- 261.622
- 598
çocuk şart tabi. Her çocuk psikolojik problemleri olan bir babayla her türlü baskı ve şiddete maruz kalarak büyümeyi hak eder.
- 22 Şubat 2017
- 329
- 434
- 103
Bir narsisistle evliydim. Boşandım. Çok şükür kendimi o çukurdan kurtardım. Değişmiyor boşuna beklemiş oluyorsunuz. Asla istediğiniz değer sevgi ve ilgiyi ondan göremezsiniz çünkü o kurbanını kendine bağımlı hale getirene kadar bu yemleri kullanır sonra maskesi düşer. Yani bunları kurbanına vermez. Kurban bağımlı hale geldiğinde artık korkunç günler başlar. Sizi ne söyleseniz ne isteseniz ne yorum yapsanız cezalandırır ( yok sayarak, küserek, şiddet uygulayarak vs.). Maalesef bu kişilerde vicdan ve merhamet olmuyor biz iki güzel huy görüp kendimizi iyi insan olduklarına inandırıp kalıyoruz ama gerçekler acı onlar iyi insan değil içi boş varlıklar. Kendinize değer verin oyunlarının kurbanı olmayın. Lakin bir süre sonra tüm benliğinizi kaybetmiş olarak kendinizi panik atak krizleri geçirerek bulabilirsiniz. Kurtarın kendinizi.
- 22 Şubat 2017
- 329
- 434
- 103
Bu sayfa gerçekten süper. Banada çok şey kattı.
- 16 Haziran 2019
- 91
- 176
- 93
O kadar iyi anlıyorum ki... Cocuk yapma isteğinizi de üstelik. Çünkü bu tipler şöyledir. Hayati ıyi gittiği günlerde sizi göklere çıkartır. Sonra yüksekten sizi öyle bir yere çarpar ki öldüm sanırsınız. Sizin ıyi günlerin hatırına duruyorum, deyişinizi de çok iyi anlıyorum. Çünkü evlilik ıyi günleri kötü günlere katmaktır, dersiniz. O iyi biri, ben kötüyüm, söylemeseydim, yapmasaydım, sussaydım, sabretseydim, dersiniz. Çünkü sizi öyle bir şaşkına çevirir ki bütün suçu kendinize yüklersiniz. Sonra büzülür, büzülür, küçücük kalırsınız. Ben 20 sene sürdürdüm, cook sevdim, cook ağladım, cook çabaladım. Ama olmuyor. En sonunda yaşadığım kayıplar, ailemin hastalıkları karşısındaki duygusuzlugu beni bitirdi. Size tavsiyem, bir an önce işinize geri dönün ve arkanıza bakmadan kaçın. Çünkü yarın coook daha zor, üzüntülü ve sancılı olacak. Hiç değilse yeni bir yaşam kurarsınız.
Ben varım. Gerçi ben ilişkiyi bitirmedim. Öyle bi kapasitem yoktu. Aldatıldim ve terkedildim. Bana kalsa affedip daha kahrini çekmeye razıydım. Çünkü öyle çok kendimden vermiş ve bağımsızlığımı kaybetmiştim ki. Ayrılmak ne mümkün. Hayatımın merkezi o. Her şeyim o . Hem babamdi hem oğlum öyle seviyordum. Beni aldatmasına rağmen içimde onu affetmek için yöntemler geliştirmeye çalışıyordum. Dışardan da resti çekmiştim başka bir kadının varlığında. Istiyordum ki pişman olsun ve kendini affettirsin. Öyle bir şey olmadı ve zaten boşanma davasını açmıştım. Boşandık. Üzerinden 3 hafta geçti. Yeni yeni kendime geliyorum ve geçmişte kendimden verdiğim her şey için çok pişmanım.
Bizde de eski eşim çok sinirli biriydi. Kontrol manyağıydı. Belli bir saatten sonra dışarı çıkamazdım. Onun istemediği yerlere gidemezdim. Istemedigi bir şeY giyemezdim. Ruj bile süremezdim. Istemedigi kişilerle görüşmezdim. Sokak kedilerine bile dokunamazdım kızardı. Bi kere bi köpeğe elimle su içirdim diye sabunlamama ragmen elimi tutmamıştı.
Onun istediği eşyaları almak zorundaydık. Oldu da ben çok beğendim ikna ettim aldık diyelim mesela yatak odası takımı. Abartmıyorum 7 sene yani boşanana kadar başıma kaktı. Ben bu takımı hiç beğenmedim diye. Boşanırken evi bosalttim mesela bi yatak odası takımını kendisine bıraktım.
Yani ayrılık çok zor evet. kan kustum günlerce karanlık ve boş sokaklara arabayı park edip bağıra bağıra ağladım. Yağmur altında kar altında o soğukta üşümeden saatlerce oturduğumu biliyorum. Düşünürken zaman geçmiş ve eve gelip kendimi çok zor ısıttım. Günlerce yemek yiyemedim. Arkadaşlarımın evlerinde kaldim o depresyon döneminde. Bir sürü insani insani darladim anlat anlat bitmiyor. Biri bana lanet olsun o adama dese kırılıp inciniyordum . Insanların gözlerinin içine bakıp " dönecek o senden vazgecmedi sadece psikolojisi bozuk" demesini bekledim. Günlerce mail telefon bekledim pişmanım yazmasını ve özür dilemesini. Her sabah uyandıgımda " Allahım kabus değilmiş " diye 1 saat ağlayıp işe gözlerim şiş gittim.
Bir gün hiç unutmuyorum eczaneye girdim. Vitamin takviyesi alacaktım çünkü hiç yemek yiyemiyordum.
Eczacı sordu nasılsınız diye. Başladım hıçkıra hıçkıra ağlamaya. Sağolsun baya dinledi beni. Ve dedi ki " ihanet sevgiyi bitirir bunu unutmayın"
Yani o kadar zor oldu ki bağımın kopması. Falcılara büyücülere kiliselere falan gittim saçmaladım baya bi. En son psikiyatriste gittim. Doktor bir ilaç yazdı. Efsane oldum sonra. Mis gibi alıyorum antidepresanimi ve mantıklı kararlar alıp daha sağlıklı düşünüyorum.
Evimi taşıdım yeni bir düzen olusturdum ve artık daha mutluyum. Tam 3 ay geçti aldatıldığimi öğrenmemin üstünden. 3 hafta önce de boşanma davası bitti.
Şimdi geçmişe bakıyorum berbat bir evliliğim varmış. B.k gibi yaşamışım. Esirmisim . Cinsellikten sosyal hayata kadar ekonomiden duygusal ihtiyaçlarıma kadar hep yarım kalmışım.
Bunu nasıl mi Anladim? Artık gözümdeki filtreler kalktı ve daha net görüyorum her şeyi.
Evet vazgeçmek çok zor ve sancılı ama bunu yapmak zorundasınız. Kendinizi özgürleştirin
- 3 Mart 2020
- 1
- 2
- 1
- 38
Siz bilirsiniz ama çocuk konusu çok hassas çok ciddi iyi düşünün derim ben hemen çocuk yaptım 4 yıldır çocuk için bir evlilik yürütmeye çalışıyorum artık sona geldim tek sorunum bir kız çocuğunu nasıl babasız büyütebilirim oldu elim kolum bağlandı anlattığınız kişilik maalesef benim kızımın babasıyla aynı ve gerçekten baba olmayı haketmeyen olsada beceremeyen tipler bir çocuğa hem anne hem baba olmak gerçekten çok yıpratıcı iyi düşünün lütfen
- 23 Ekim 2013
- 676
- 1.369
- 133
Sirf anne olmak icin bu evlilige cocuk vermeyin.
Anne olunca insan destek istiyor, anlasilmak istiyor, biraz da olsa yardim istiyor. Bunlar olmadigi gibi surekli elestiri, kaynana gibi inceleme, asagilama vs olacak. Taze anne psikolojisi bunlari kaldiramaz.
Bakin ya cok kavga edersiniz, ya iyice sinersiniz yalnizlasirsiniz.
Cocuktan da once size yazik olur.
Anne olunca insan destek istiyor, anlasilmak istiyor, biraz da olsa yardim istiyor. Bunlar olmadigi gibi surekli elestiri, kaynana gibi inceleme, asagilama vs olacak. Taze anne psikolojisi bunlari kaldiramaz.
Bakin ya cok kavga edersiniz, ya iyice sinersiniz yalnizlasirsiniz.
Cocuktan da once size yazik olur.
- 13 Mart 2017
- 778
- 1.084
- 113
Çok arada kalmışsınız ve aşırı duygusal bakıyorsunuz olaya, çok belli. Hani diyorsunuz ya bazen iyi oluyor, seni seviyorum diyor vs. diye isterse 7/24 seni seviyorum desin, ayaklarınızın altını öpsün, ne fayda... Bir insan en başta "güzel sevmeyi" bilmeli, laf olsun diye değil gerçekten sevdiği, saydığı için o sevgiyi hissettirmeli.
Sürekli sizi yeren, hatayı kendisinde bulmayan, karşıdakini üzer miyim diye düşünmeden ağzına geleni söyleyen, sizi hor gören birine daha fazla katlanmayın lütfen. Acımayın da. Çünkü o size acımıyor, maalesef ki yürekten sevmiyor sizi. Sevse kıyamaz. Bir damla göz yaşınız dert olurdu ona ama olmamış,hiçbir zaman da olmayacak.
Suç kendisinde olduğu halde de sizi yerebiliyor, nasıl evlilik bu? Anlaşma, dayanışma, uzlaşma sıfır. O kadar belli ki aşırı egoist olduğu. Bu tip insanlar asla değişmez. Belki düzelir, belki şöyle olur diye beklemeyin istediğiniz olmayacak üzgünüm. 5 yıldır evlisiniz ve bebek yok. En büyük şansınız bence bu. Belki de hayırlısı olmamasıydı. Çocuk dünyaya getirip de onu da kendi kavgalarınızla mutsuz etmeyin. Yazık olur. Duygusallığı bırakın. Kendinize odaklanın.
Kaybettiğiniz özgüveni de geri alın.
Umarım hayırlısına karar verirsiniz. Allah yardımcınız olsun inşallah.
Sürekli sizi yeren, hatayı kendisinde bulmayan, karşıdakini üzer miyim diye düşünmeden ağzına geleni söyleyen, sizi hor gören birine daha fazla katlanmayın lütfen. Acımayın da. Çünkü o size acımıyor, maalesef ki yürekten sevmiyor sizi. Sevse kıyamaz. Bir damla göz yaşınız dert olurdu ona ama olmamış,hiçbir zaman da olmayacak.
Suç kendisinde olduğu halde de sizi yerebiliyor, nasıl evlilik bu? Anlaşma, dayanışma, uzlaşma sıfır. O kadar belli ki aşırı egoist olduğu. Bu tip insanlar asla değişmez. Belki düzelir, belki şöyle olur diye beklemeyin istediğiniz olmayacak üzgünüm. 5 yıldır evlisiniz ve bebek yok. En büyük şansınız bence bu. Belki de hayırlısı olmamasıydı. Çocuk dünyaya getirip de onu da kendi kavgalarınızla mutsuz etmeyin. Yazık olur. Duygusallığı bırakın. Kendinize odaklanın.
Kaybettiğiniz özgüveni de geri alın.
Umarım hayırlısına karar verirsiniz. Allah yardımcınız olsun inşallah.
evet arada kaliyorum gercektende, dogru soyluyorsunuz..
Esim kisa bir is icin sehir disinda, bendeki mesafeyi (cok belli etmediysemde) farketti galiba beni cok sevdigini soyluyo hep, iyi davraniyo.
dun ufak bi konusma yapti ; seni de bunalttim dedi, is stresinden bahsetti cok stresliyim tum ailemin yuku bende evliyim senin de sorumlulugun bende, birsey olsa napicaz dedi. Yinede stresimi sizden cikarmamaliyim cozmeye calisicam falan dedi baya anlatti.
benden ailesinden beklentisi cok yuksekmis ve olmayinca sinirleniyomus?
Cok buyuk sorunumuzda yok zaten baskalari gibi, kavgalarimizda sebep bile yok dedi. ben de kufur ediyosun hakaret ediyosun saygisizsin bu buyuk bi sorun dedim, terapi al kendi kendine yapamadin 6 yil oldu dedim. Belki alicakmis ama ulkedeki terapistleri begenmemis pek egitimli yokmus vs ona boyle gay denk gelirse dinlemezmis yada sacma sapan biri olursa gitmezmis bi daha duzgun birini bulamamis daha falan. Dedim bak terapisttende beklentin cok yuksek, yapma allah askina ulkede dolu iyi psikologlar var herkes yardim aliyo..gidicekmis arastirip biraz isleri toparlayayim dedi. Ben de terapi ayda 2-3 saat alican bir kac seans o bisey degil dedim erteleme. Ama bence yine gitmeyecek.. daha once de bi kac kez boyle demisti gecistirdi sonra.
iste 10 tartismanin 7si ben abartiyorum 3 u sen usteliyosun dedi. Dogru dedim ama kizmak kavga etmekle kizinca kufur etmek asagilamak farkli seyler, kizalim tartisalim ama saygi siniri olmali dedim.
Buyuk sorun degil dedi hallederiz diyo, bazi kadinlarda varmis kufur eden onlar umursamazmis bunlari vs ben tepki verince normallestirmeye calisti biraz kendini aklamak icin cokta kotu degil falan diyim diye bekledi.
Maruz kalan benim ve buyuk bi sorun dedim sen soyleyen taraf oldugu icin sana cok bi sorun gibi gelebilir, bana normal gelmiyo sana yalan soyleyemicem dedim.
yani boyle bi konusma yapti ama sizce nasi geliyo kulaga?
herkes bu fikirde, ben oldugu gibi hayal edince de dediginiz gibi hissediyorum. pozitif bir destek, yardim, anlayis hayal edemiyorum. Cocuk olduktan sonra degismeyecekse , oyle birsey olmayacak gibi...
Ben varım. Gerçi ben ilişkiyi bitirmedim. Öyle bi kapasitem yoktu. Aldatıldim ve terkedildim. Bana kalsa affedip daha kahrini çekmeye razıydım. Çünkü öyle çok kendimden vermiş ve bağımsızlığımı kaybetmiştim ki. Ayrılmak ne mümkün. Hayatımın merkezi o. Her şeyim o . Hem babamdi hem oğlum öyle seviyordum. Beni aldatmasına rağmen içimde onu affetmek için yöntemler geliştirmeye çalışıyordum. Dışardan da resti çekmiştim başka bir kadının varlığında. Istiyordum ki pişman olsun ve kendini affettirsin. Öyle bir şey olmadı ve zaten boşanma davasını açmıştım. Boşandık. Üzerinden 3 hafta geçti. Yeni yeni kendime geliyorum ve geçmişte kendimden verdiğim her şey için çok pişmanım.
Bizde de eski eşim çok sinirli biriydi. Kontrol manyağıydı. Belli bir saatten sonra dışarı çıkamazdım. Onun istemediği yerlere gidemezdim. Istemedigi bir şeY giyemezdim. Ruj bile süremezdim. Istemedigi kişilerle görüşmezdim. Sokak kedilerine bile dokunamazdım kızardı. Bi kere bi köpeğe elimle su içirdim diye sabunlamama ragmen elimi tutmamıştı.
Onun istediği eşyaları almak zorundaydık. Oldu da ben çok beğendim ikna ettim aldık diyelim mesela yatak odası takımı. Abartmıyorum 7 sene yani boşanana kadar başıma kaktı. Ben bu takımı hiç beğenmedim diye. Boşanırken evi bosalttim mesela bi yatak odası takımını kendisine bıraktım.
Yani ayrılık çok zor evet. kan kustum günlerce karanlık ve boş sokaklara arabayı park edip bağıra bağıra ağladım. Yağmur altında kar altında o soğukta üşümeden saatlerce oturduğumu biliyorum. Düşünürken zaman geçmiş ve eve gelip kendimi çok zor ısıttım. Günlerce yemek yiyemedim. Arkadaşlarımın evlerinde kaldim o depresyon döneminde. Bir sürü insani insani darladim anlat anlat bitmiyor. Biri bana lanet olsun o adama dese kırılıp inciniyordum . Insanların gözlerinin içine bakıp " dönecek o senden vazgecmedi sadece psikolojisi bozuk" demesini bekledim. Günlerce mail telefon bekledim pişmanım yazmasını ve özür dilemesini. Her sabah uyandıgımda " Allahım kabus değilmiş " diye 1 saat ağlayıp işe gözlerim şiş gittim.
Bir gün hiç unutmuyorum eczaneye girdim. Vitamin takviyesi alacaktım çünkü hiç yemek yiyemiyordum.
Eczacı sordu nasılsınız diye. Başladım hıçkıra hıçkıra ağlamaya. Sağolsun baya dinledi beni. Ve dedi ki " ihanet sevgiyi bitirir bunu unutmayın"
Yani o kadar zor oldu ki bağımın kopması. Falcılara büyücülere kiliselere falan gittim saçmaladım baya bi. En son psikiyatriste gittim. Doktor bir ilaç yazdı. Efsane oldum sonra. Mis gibi alıyorum antidepresanimi ve mantıklı kararlar alıp daha sağlıklı düşünüyorum.
Evimi taşıdım yeni bir düzen olusturdum ve artık daha mutluyum. Tam 3 ay geçti aldatıldığimi öğrenmemin üstünden. 3 hafta önce de boşanma davası bitti.
Şimdi geçmişe bakıyorum berbat bir evliliğim varmış. B.k gibi yaşamışım. Esirmisim . Cinsellikten sosyal hayata kadar ekonomiden duygusal ihtiyaçlarıma kadar hep yarım kalmışım.
Bunu nasıl mi Anladim? Artık gözümdeki filtreler kalktı ve daha net görüyorum her şeyi.
Evet vazgeçmek çok zor ve sancılı ama bunu yapmak zorundasınız. Kendinizi özgürleştirin
gecmis olsun oncelikle hem yasadiginiz icin hem de bosanmissiniz.. yeni hayatinizda cok mutlu olursunuz insallah. Sanirim cocugunuz yok bahsetmemissiniz, oyleyse eger bir daha o kisiyle gorusmek zorunda da degilsiniz demektir.. umarim guzel gunler bekler sizi.
esimle benziyor anlattiklariniz ama boyle demin yazdigim gibi aciklamalari bahaneleri vs oluyor muydu? Bu yazdiklarimda isin Parcasimi?
asagilamanin ,kufurun ,hakaretin ,saygisizligin bir aciklamasi olmaz aslinda dimi...
evet aynen oyle. Bir iyi bir kotu ama aslinda genele bakmak lazim.. cogu zaman oyle bir durum olmuyor, insan hengamede gibi yasiyor bu iliskilerde. Anlik ne gelirse onunla ugrasmakla yogunsun..
Gecmis olsun, uzun sure gecirmissiniz , umarim cabuk toparlarsiniz kendinizi.
bakin mesela dun aksam bir konusma yapti benimle stresine dair ve o yuzden beni ve ailesini kirdigina dair. Konusmanin detayini yazdim biraz once. Normalde bu tip seyler tutuyo iliskide iste.
