Derdimi, üzüntümü anlatacak beni anlayacak kimse yok...Çünkü dostlarım bile bunun için mi üzülüyorsun demekten başka ne fayda...Yaşayanlar beni anlar anca diye buraya yazdıö
Narsist olduğunu düşündüğüm biriyle 4-5 senedir beraberdim...Tabi bu yargıya bir çok kaynak okuyup gözlemleyip çok fazla acı çekerek vardım...Bir çok özellik tutuyor..Teşhisi sen koyamazsın konusuna girmeyelim..Narsist özellikler taşıyan biri diyelim...
İlk tanıdıgımda aşık olmuştum..Elinden her iş.gelen biridir..Ben erken kalkan az uyuyan biriyim, o da öyledir uyum sağlıyorduk, ikimiz de yürüyüşü doğayı seven, aynı müziklerden hoşlanan kişileriz...Sigaradan nefret ederim o da öyle...İyiyken çok iyidir..Çalışkan evimi süpüren, bulaşığımı yıkayan, her konuda yardımcı o varken tamirciye gerek olmaz bana poşet taşıtmaz bu gibi şeyler..Ama gelgelelim kiiii
Yıllar geçtikçe karşımda daha da şımaran birini buldum yani artık öyle bi hale geldi ki 1 kelime etsen vay sen bunu bana nasıl dersin deyip haftalarca küsen, hep kendini haklı gören, kendisi en ağır lafları ederken benim tek kelimemden ölümüne beni suçlayan...Böyle olunca uzaklaşıp ara veriyordum biraz aklı başına gelsin diye ama tekrar konuştuğumuzda sanki aradan zaman geçmemiş gibi daha ilk telefonda ettiğim her kelimeden azarlanıyordum...Bana küfür bile etti bi keresinde sadece onun için özür diledi...
Ama nato mermer nato kafasın, içimi hüznümü anlatmaya çalıştığımda, yıprandığımı söylemeye çalıştığımda "bana nağme yapma, bana hikaye anlatma, bırak allah aşkına" bu lafları sürekli ezberlemiştim...Artık üzüntüm, darılmam bile bi anlam ifade etmez olmuştu...Sana kırıldım dediğimde "ben bi kırılırım feleğin şaşar" demişti...Bütün bu süreçlerin sorumlusu benmişim, asla kendinde hiçbir hata görmüyordu...İlişki 2 kişiliktir ben nasıl bu kadar kötü olabilirim ki dediğimde, bunlara sebep ben değilim diyordu...
Sürekli küsme huyundan artık bezmiştim, sürekli küssün her lafım olay oluyor, bak hep yalnızım böyle olmaz sevgi paylaşım nerde dediğimde, kendi sıkıntılarını da mı bana malediyorsun diyordu..Yani çok fazla yaşadıklarım hepsini anlatamıorum uzar çok ama özet olarak yıllar geçtikçe daha da şımaran, artık a desem vay sen nasıl dersin diyen, özür dilemeyi bırakan, benle bişeyler yapmayı bile bana yaptığı lutüf sayan biri haline dönüştü...Belki de sürekli ona karşı alttan almamdan, üzülüp hep aramız iyi olsun die yeri gelip özür dilememden dolayı...
Ben konuşmayınca da o peşimden koşar o ayrı...
Hep ikilemde kaldım beni hiç sevmiyor diyorum ama bakıorum ben pas vermezsem arayan hep o...Ama aramız düzelince de kırılmışlığımdan dolayı pas vermememin tellerini açmamamın acısını da haftalarca çıkarır...Haftalarca bunu başıma kakar..
İyiyken çok iyi yardı sever ama bi taraftan da böyle...Beni mahvetti...
Ben tatillerde gezelim değerlendirelim isterim o para gidecek korkusa hep köyüne gider, annesiyle olmayı tercih eder bu da beni çok üzüyordu...Bi insan nasıl tatil ihtiyacı duymaz ama cimriler için para her ihtiyacın onumdeymiş...Herkes gezer tozarken tatillerde hep ayrıyız çünkü mutlaka köyde geçirir anasının dibinde...44 yaşında
En son yine küstü, whats app profilime foto koydum diye ben başkalarına kendimi gösterme meraklısıymışım yine bayram öncesi konuşmamaya başladı..Msj attım, bayrama küs girmeyelim dedim, başka güzel şeyler yazdım ama tık yok...Kötü şeyler yazsaydım anında cevabını yapıştırırdı ama..Artık dayanamadım patladım, telde sinir krizi geçirdim konuşurken, ağlayacaksan kapat falan demesine iyce çıldırdım sonra msj attı bak daha kötü oluyor gittikçe toparlanalım diye...Ama ben artık dayanamıyordum ve ayrıldım..Başka çarem kalmamıştı çünkü artık ara versem küssem de olmuyordu ...Arefe günü ayrıldım, bayramın 1.günü kutlama mesajı atmış sabah 6'da...Cvp vermedim..
Var mı boyle narsistlik yaşayan lütfen bişiler desin...Ne kurtulabildim ne düzeltebildim...Biliyorum yine özliycem allah lahretsin nefret ede ede özliycem güzel günleri...Nasıl bir belaya düştüm yardım edin
