- 9 Ocak 2015
- 1.160
- 1.093
- 53
- 36
- Konu Sahibi oglumun_kalbi
-
- #141
Bence saf olan eşin değil, sensin. Yavruya acil şifalar..
2 gündür yaşadıklarım, ne yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum...2,5 yıl önce bir evlilik yaptım ben, netten tanıştık, o memur ben memur evleniriz bir de çocuğumuz olur dedim, çocuk olayına takmıştım, ille de çocuk olacaktı.1,5 ay içinde alelacele evlendim, kimsenin haberi yoktu.Yukarda Allah var yalan söylemek istemem,kariyer ve maaş durumu beni cezbetti...Sevgiyoktu tam anlamıyla mantık vardı, arkamdagüçlü biri olsun istedim ve biz evlendik, onun ailesi şiddetle karşı çıktı, başım açıkmış vs.Bir nne baba olarak onlarda o kadar büyütüp iyi bir kariyeri olan oğulları için eniyisini istiyorlardı.ben anne olunca anladım...evlenmeden önce bazı şeyleri söylemedim, meselaevlendikten sonra çalışmak istemediğimi söylemedim.eşim parayı sevdiğinden ailemin varlıklı olduğunu cs anlattım ki öyle ama şu an utanıyorum bunları anlattığım için.biz evlendik ve ona maalesef kadınlık vazifemi bile yapamadım.son 2 yıldır neredeyse bir cinsel yaşantımız yok, aynı yatağa girmek vs istemedim bir süre sonra.ağır geldi bana.neyse önceleri iyiydi, sonra aşırı cimriliği beniçıldırttı, misal markete gidiyoruz benimödememi bekliyor,hamile kaldım sonra bu adamdan çokşiddetli dayak yedim, 8 haftalık hamile idim,12 haftada tekrar bir dayak vs, sonra benimle evlendiğine pişmna olduğunu annesini dinlemesini gerektiğini söyledi, hamileyken sürekli bir kavga halinde olduğumuz sonradan barıştığımız acayip dönemler yaşadık.Ben evi çekip çeviremiyordum, günlerce bulaşıklar durabiliyor mesela,ya daçamaşır yıkayamam, ya da süpürme vs yapamam, yemek de yapamadım ona amahiçsorun etmedi.
Onun hayatını mahvettiğimi anladım, kadınlık desen yok, temizlik yok yemek yok, sonra çocuğumuz oldu ve maalesef o çok istediğim çocuk doğumsal kalp anomalisiyle dünyaya geldi.33 yaşındayım ve annem çok destek oldu çocuk bakımında, ona bile yalnız bakamadım.şimdioğlum için anjiyo kararı verildi, ve ben 2 gündür ne bişiyiyebiliyorum ve içebiliyorum.nanneeee derken o kadar büyük bir sorumluluk var ki sürekli düşünüyorum, ne yapmalı diye...şimdi herşeyi unuttum oğlum iyileşsin diyorum,hamile olduğumu bilmeden ilaç kullanmıştım(x kategorisinde) ondan mıoldu, karnımın üzerine bilgisayarla nete girerdim ondanmı cep telefouyla çokkonuşurdum saatlerce ondan mı, yoksa kader mi genetik mi bilmiyorum
bir o kadar da eşime üzülüyorum...Nasıl diyim eşim biraz saftır, herşeye inanır vs.keşke evlenmeseydik, keşke onun da hayatını mahvetmeseydim....Esasında seviyorum eşimi,şu an mesela o yok ve ev bomboş, ona sağlıklı bir çocuk veremedim, doğru drüst bir mesleğimyok, evi çekip çeviremiyroum.Oğluma üzül, eşime üzül, ben de hal kalmadı artık.eşim beni sevmiyor ama birlikteyiz, çocuğumuz için istanbula gidip geliyoruz, acayip muayene paraları vs ödeniyor...Belki başkasıyla evlenseydi dahaiyibir hayatı olacaktı.kötü kaderime onu da dahil ettim ve çok pişmanım hem de çok
Şu an haziran ayındayız acayip üşüyorum, astımkirizim de tuttu, dünyada sanki bir başımayım gibi, oğlumun tm sorumluluğu üzerimde ve ne yapacağımı bilmiyorum, tedavisi nasıl olacak bilmiyorum
yok artık siz bütün kk daki konuları araştırıp böyle bağlantı mı kuruyorsunuz. ne kapasite var mış sizde şaşırdımYaşadıklarınız daha önce üye olan bir bayan vardı, onun yazdıklarını hatırlattı.
( http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/keske-evlenmeseydim.768266/ )
Büyük ihtimalle o kişisiniz.
O adamdan hala boşanmayıp kendinize yazık ediyorsunuz.
Allah yardımcınız olsun...
O üyenin yazdıkları yaşadıkları beni çok etkilemişti o dönemde.yok artık siz bütün kk daki konuları araştırıp böyle bağlantı mı kuruyorsunuz. ne kapasite var mış sizde şaşırdım
Evet yaa aynı konuyu farklı bir isimlede açmıştı dimi yenilerde..Kazen kaç tane daha üyeliği var acaba bu üyenin..
Kazen kaç tane daha üyeliği var acaba bu üyenin..
Çok hatalar yapmışsın ama hiç biri eşinin yaptığını haklı çıkarmaz. O çocuk hamilelikte olan şeyler yüzünden bu problemlerle doğduysa eğer koçan olacak adamdan daha anasının karnında dayak yediği içindir ya da bunun sende yaşattığı travmadandır. Oğlun için dua etmekten başka elimden birşey gelmez. Umarım bir an önce sağlığına kavuşur. Bundan sonra sen de daha akillica adimlar atarsin.2 gündür yaşadıklarım, ne yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum...2,5 yıl önce bir evlilik yaptım ben, netten tanıştık, o memur ben memur evleniriz bir de çocuğumuz olur dedim, çocuk olayına takmıştım, ille de çocuk olacaktı.1,5 ay içinde alelacele evlendim, kimsenin haberi yoktu.Yukarda Allah var yalan söylemek istemem,kariyer ve maaş durumu beni cezbetti...Sevgiyoktu tam anlamıyla mantık vardı, arkamdagüçlü biri olsun istedim ve biz evlendik, onun ailesi şiddetle karşı çıktı, başım açıkmış vs.Bir nne baba olarak onlarda o kadar büyütüp iyi bir kariyeri olan oğulları için eniyisini istiyorlardı.ben anne olunca anladım...evlenmeden önce bazı şeyleri söylemedim, meselaevlendikten sonra çalışmak istemediğimi söylemedim.eşim parayı sevdiğinden ailemin varlıklı olduğunu cs anlattım ki öyle ama şu an utanıyorum bunları anlattığım için.biz evlendik ve ona maalesef kadınlık vazifemi bile yapamadım.son 2 yıldır neredeyse bir cinsel yaşantımız yok, aynı yatağa girmek vs istemedim bir süre sonra.ağır geldi bana.neyse önceleri iyiydi, sonra aşırı cimriliği beniçıldırttı, misal markete gidiyoruz benimödememi bekliyor,hamile kaldım sonra bu adamdan çokşiddetli dayak yedim, 8 haftalık hamile idim,12 haftada tekrar bir dayak vs, sonra benimle evlendiğine pişmna olduğunu annesini dinlemesini gerektiğini söyledi, hamileyken sürekli bir kavga halinde olduğumuz sonradan barıştığımız acayip dönemler yaşadık.Ben evi çekip çeviremiyordum, günlerce bulaşıklar durabiliyor mesela,ya daçamaşır yıkayamam, ya da süpürme vs yapamam, yemek de yapamadım ona amahiçsorun etmedi.
Onun hayatını mahvettiğimi anladım, kadınlık desen yok, temizlik yok yemek yok, sonra çocuğumuz oldu ve maalesef o çok istediğim çocuk doğumsal kalp anomalisiyle dünyaya geldi.33 yaşındayım ve annem çok destek oldu çocuk bakımında, ona bile yalnız bakamadım.şimdioğlum için anjiyo kararı verildi, ve ben 2 gündür ne bişiyiyebiliyorum ve içebiliyorum.nanneeee derken o kadar büyük bir sorumluluk var ki sürekli düşünüyorum, ne yapmalı diye...şimdi herşeyi unuttum oğlum iyileşsin diyorum,hamile olduğumu bilmeden ilaç kullanmıştım(x kategorisinde) ondan mıoldu, karnımın üzerine bilgisayarla nete girerdim ondanmı cep telefouyla çokkonuşurdum saatlerce ondan mı, yoksa kader mi genetik mi bilmiyorum
bir o kadar da eşime üzülüyorum...Nasıl diyim eşim biraz saftır, herşeye inanır vs.keşke evlenmeseydik, keşke onun da hayatını mahvetmeseydim....Esasında seviyorum eşimi,şu an mesela o yok ve ev bomboş, ona sağlıklı bir çocuk veremedim, doğru drüst bir mesleğimyok, evi çekip çeviremiyroum.Oğluma üzül, eşime üzül, ben de hal kalmadı artık.eşim beni sevmiyor ama birlikteyiz, çocuğumuz için istanbula gidip geliyoruz, acayip muayene paraları vs ödeniyor...Belki başkasıyla evlenseydi dahaiyibir hayatı olacaktı.kötü kaderime onu da dahil ettim ve çok pişmanım hem de çok
Şu an haziran ayındayız acayip üşüyorum, astımkirizim de tuttu, dünyada sanki bir başımayım gibi, oğlumun tm sorumluluğu üzerimde ve ne yapacağımı bilmiyorum, tedavisi nasıl olacak bilmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?