Nasıl yaklaşmalıyım ?

size anlattığı bu travma konusu kendi isteği haricinde açılmasa bu huzur bulmuş hali devam eder bence tabi uzman değilim fikir yürütüyorum umarım herşey olumlu seyreder hayatınızda
Uzman değilsiniz ama insan ilişkileriniz gayet iyi muhtemelen. Çünkü kendisi de konuyu açmak istersem ben açayım sen soru sorma konuşturma geri teper demişti.
 
Uzman değilsiniz ama insan ilişkileriniz gayet iyi muhtemelen. Çünkü kendisi de konuyu açmak istersem ben açayım sen soru sorma konuşturma geri teper demişti.
insan ilişkilerim de pek iyi sayılmaz asosyal olabilirim hatta ☺
eşinizle hiç bu konuları konuşmamiş gibi devam edeceksiniz öyleyse kendini hazır hissedince o size kendiliğinden dökülür.travmalarını hatırlatacak bir imada dahi bulunmayın ters tepmesin.içinden çıkılamayacak bir noktaya gelirseniz uzman yardımı alırsınız
 
  • Beğen
Reactions: JES
insan ilişkilerim de pek iyi sayılmaz asosyal olabilirim hatta ☺
eşinizle hiç bu konuları konuşmamiş gibi devam edeceksiniz öyleyse kendini hazır hissedince o size kendiliğinden dökülür.travmalarını hatırlatacak bir imada dahi bulunmayın ters tepmesin.içinden çıkılamayacak bir noktaya gelirseniz uzman yardımı alırsınız
Zaten çok konuşan değil az insanla konuşan anlar derler 😂 aynen öyle yapıyorum ben gülüyorum eğleniyorum o bu halimi görünce daha bir rahat davranıyor mutlu oluyorum. O isterse tekrar açar konuyu. Şuan ne hissettiğini sorduğumda çok iyi olduğunu söyledi. Ama başka türlü etki eder ciddi bir problem olursa da uzmana gitmek konusunda da onayladı beni
 
Terapi alın
Eşin piskiyatra gitmiş mi daha önce
Ya ne bilim açıp açıp durmak da eski şeyleri daha çok bozmaz mı insanın piskolojisini bilemedim..
 
Terapi alın
Eşin piskiyatra gitmiş mi daha önce
Ya ne bilim açıp açıp durmak da eski şeyleri daha çok bozmaz mı insanın piskolojisini bilemedim..
Gitmemiş.Yok konuştuk bitti. Açmak yok artık kendi iyi hissetmezse de hala terapiste gideceğiz. Konuşulan konular tek seferde konuşuluyor yani aynı konu üzerinde dolanmıyor.
 
Ben konuşmanın zararlı olmayacağını düşünüyorum.
Siz tedaviye yönelik bir tavsiyede bulunmuyorsunuz sadece birbirinizi dinliyorsunuz anladığım kadarıyla.
Benim yakınlarım ve iş arkadaşlarım için geliştirdiğim bir yöntem var.
Onlara psikolojik danışmanlık vermem etik olmaz o nedenle başka bir uzmana yönlendiriyorum.
Kişi çeşitli nedenlerle uzman yardımı alamıyorsa sorununa yönelik kitaplar öneriyorum.
Mesela asistanım narsist bir anne tarafından büyütülmüş ve kendisinin işe yansıyan iletişim engelleri vardı.
Önce iletişim konusuna eğildik.
Verdiğim kitabı bölüm bölüm okudu ve biz o bölümleri, okuduğunda ondaki yansımalarını konuştuk.
Sonra Boş Ayna (narsist anneleri anlatıldığı kitap) adlı kitaba başlamıştı ki pandemi girdi araya.
Asistanım akıllı biri, bu şekilde ciddi yol aldı, farkındalığı arttı.
Siz iki eş birlikte aynı kitabı okuyup, uzmanların videolarını izleyip farkındalığınızı arttırabilirsiniz.
Bilinçli insanların, kendi kendine psikolojik destek sağlamasını destekleyecek çok güzel kitaplar var.
İkinize de bu yolda kolaylıklar diliyorum.
 
Merhaba arkadaşlar. 2 yıllık evliyim eşimle ikimizinde çok zor bir hayatı oldu. Ailelerimiz baş faktör. Travmalar ile dolu çocukluğumuz. O bana nazaran çok daha kötü şeyler yaşamış maalesef. Birbirimizden başka kimsemiz olmadığı için hep beraberiz evde sürekli konuşuyor sohbet ediyoruz. Tartışıyoruz kavga ediyoruz küsüyoruz yine konuşuyoruz çünkü uzayınca ikimizde zor bir hayat yaşadığımız için kaostan huzursuz iletişimsiz bir evden uzak duruyoruz. Mesele ile yazdıklarımın alakasına gelince. Şimdi bu kadar paylaşım ve iletişimin yoğun olduğu bir ilişkide doğal olarak geçmişin tahlili sorgulaması da yapılıyor. Yaşadıklarımız çocukluğumuz..
Benim sorum şu ; Eşle onun çocukluğunu gençliğini travmalarını yaşadığı kötü şeyleri derine inip incitmeden konuşup konuşturup ona yardımcı olmaya çalışmanın ne gibi olumsuz etkileri olabilir. ? bilmenin ağırlığı var sanırım şuan üstümde. Bu konuda bilgisi olan yaşadığı sorunlar olan tavsiyesi olanların fikirlerini çok merak ediyorum.

Siz terapist değilsiniz, böyle bir şeye kalkışmanız yarar sağlamaz, aksine çokça zararı olur.
 
Merhaba arkadaşlar. 2 yıllık evliyim eşimle ikimizinde çok zor bir hayatı oldu. Ailelerimiz baş faktör. Travmalar ile dolu çocukluğumuz. O bana nazaran çok daha kötü şeyler yaşamış maalesef. Birbirimizden başka kimsemiz olmadığı için hep beraberiz evde sürekli konuşuyor sohbet ediyoruz. Tartışıyoruz kavga ediyoruz küsüyoruz yine konuşuyoruz çünkü uzayınca ikimizde zor bir hayat yaşadığımız için kaostan huzursuz iletişimsiz bir evden uzak duruyoruz. Mesele ile yazdıklarımın alakasına gelince. Şimdi bu kadar paylaşım ve iletişimin yoğun olduğu bir ilişkide doğal olarak geçmişin tahlili sorgulaması da yapılıyor. Yaşadıklarımız çocukluğumuz..
Benim sorum şu ; Eşle onun çocukluğunu gençliğini travmalarını yaşadığı kötü şeyleri derine inip incitmeden konuşup konuşturup ona yardımcı olmaya çalışmanın ne gibi olumsuz etkileri olabilir. ? bilmenin ağırlığı var sanırım şuan üstümde. Bu konuda bilgisi olan yaşadığı sorunlar olan tavsiyesi olanların fikirlerini çok merak ediyorum.
Bu travmaları vs konuşması ve açığa çıkarması gereken bence bir profesyonel olmalı siz değil. Konuşup konuşturmak olumsuz sonuçlar doğurabilir bir psikolog yapmalı, onlar nasıl yaklaşılması gerektiğini bilirler. Siz anlatmak isterse dinleyici olun sadece
 
Birisini açmak kolaydır sonra o bilgiyle ne yapacağını bilmiyorsan olay çok tehlikeli bi hal olur. Ya da karşındaki anlattıktan sonra ne hissedecek,her açılma peşinden rahatlama getirmiyor. Şöyle bir örnek vereyim mesela psikologum,bana kendini açan bir danışanım sonrasında inanılmaz bundan rahatsız olmuş ve sonraki üç/dört görüşmeye gelmemişti,öncelikle o duyguyu sindirmem sonrasında size gelmem gerekiyor demişti bu arada biz iki ay hiç görüşmedik sonra bir gün yeniden geldi. Mesela eşim olsa benden uzaklaşamıycak evden gidemiycek ama beni görmekten de rahatsız olacak ben bunu kişisel algılıycam bozulucam,kırılıcam vs vs. Evliliğimiz için çok büyük bir problem olacak bu gibi gibi.

Velhasıl boyunuzdan büyük işlere kalkışmayın kakara kikiri öğretmediler bize lisansta yüksek lisansta,ne güzel iletişimi iyi bir evliliğiniz varmış ne gerek var böyle ekşınlara.
 
Terapi günlük anlamda kullanıldığı gibi öyle keyifli bişe değildir,her görüşmede dağılırsın sarsılırsın hatırlamadığın anılar uçuşur zihninde,rüyalarında o travmaları görmeye başlarsın çünkü bi yarayı elinde bıçakla oyarsın karıştırırsın anladın mı,seanslardan sonra yorgun hissedip ağlama krizlerine girdiğin olur vs vs İyileşme tüm bunlardan sonra yavaş yavaş gelir. Tabi bu anlattığım gerçek terapist görüşmeleri. Sahte psikologlara gidiyorsan verip gazı yollar sana tavşan gibi zıplar kuş gibi ötersin o la la la der durursun. Terapi acıtır,dağıtır acıtmıyorsa zaten derine inmiyor demektir.
 
Birinin balonunu patlatmamak gerekiyor , karşıdaki dolu olduğu için buna müsait oluyor zaten.

Sonrası kişiden kişiye değişiyor ancak çoğu kişi o an çok rahatlasa da sonradan agirlasabiliyor duyguları, hareketleri.

" Nasıl hissediyorsun " diye bile sormayın bana kalırsa. Konuyu sonsuza kadar kadar kapatın. Kavga anlarında bel altı yapar bazı kişiler, Umarım bunu yapmazSınız.

" Ben seni dinledim, anlamaya çalıştım, yardımcı oldum " sözleri de bunlardan biridir.

Ve unutmayın bundan sonra çok hassas olacak ve sizden süper anlayış bekleyecek.
 
Ben konuşmanın zararlı olmayacağını düşünüyorum.
Siz tedaviye yönelik bir tavsiyede bulunmuyorsunuz sadece birbirinizi dinliyorsunuz anladığım kadarıyla.
Benim yakınlarım ve iş arkadaşlarım için geliştirdiğim bir yöntem var.
Onlara psikolojik danışmanlık vermem etik olmaz o nedenle başka bir uzmana yönlendiriyorum.
Kişi çeşitli nedenlerle uzman yardımı alamıyorsa sorununa yönelik kitaplar öneriyorum.
Mesela asistanım narsist bir anne tarafından büyütülmüş ve kendisinin işe yansıyan iletişim engelleri vardı.
Önce iletişim konusuna eğildik.
Verdiğim kitabı bölüm bölüm okudu ve biz o bölümleri, okuduğunda ondaki yansımalarını konuştuk.
Sonra Boş Ayna (narsist anneleri anlatıldığı kitap) adlı kitaba başlamıştı ki pandemi girdi araya.
Asistanım akıllı biri, bu şekilde ciddi yol aldı, farkındalığı arttı.
Siz iki eş birlikte aynı kitabı okuyup, uzmanların videolarını izleyip farkındalığınızı arttırabilirsiniz.
Bilinçli insanların, kendi kendine psikolojik destek sağlamasını destekleyecek çok güzel kitaplar var.
İkinize de bu yolda kolaylıklar diliyorum.
Yok tedavi şöyle olur şöyle davran bunu yap şunu boşver.. vs tarzda cümleler kurmuyorum empati temelli onu anladığımı onaylayan cümleler kurup dinliyorum sadece. Zaten uzun bir süreç konuşma ile geçti 2 yıl olmak üzere ama sürekli değildi ayda 1 veya daha uzun yani o hazır hissedince gelişti konuşma. Ben dinleyici oldum sadece anlamak adına sorular sordum. En son 2 gün önce en büyük sorun olarak adlandırdığı durumu üstü kapalı açabildi. Sonra zaman istedi. Konuşmayı bitirdik ama iki gündür aşırı şekilde rahat hissettiğini vurguluyor. Omuzlarından koca bir yük kalkmış sanki. Kendi içinde büyütüp bastırdığı şeylerin aslında ne kadar onu yıprattığını ifade ediyor. Ben bu dönüşlerden ötürü olumlu tepki vermiş demekki konuşmamız diyebiliyorum şuan için. Makale çevirileri yapıyorum bilgi vermek adına sorununu anlamlandırıp kafasında oturtması için. Yani şuan ben o konuşmak istediğinde geleceği bir çift kulak ve gözüm. Zor ailelerde büyümek adlı kitap bitmek üzere oda bitirmemi bekliyor okuyacak ve tam dediğiniz gibi üzerine konuşacağız. Etkilendiğimiz yerleri belirteceğiz ..vs umarım bu şekilde birbirimize iyi geliriz. Çok ama çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi de not aldım
 
Birinin balonunu patlatmamak gerekiyor , karşıdaki dolu olduğu için buna müsait oluyor zaten.

Sonrası kişiden kişiye değişiyor ancak çoğu kişi o an çok rahatlasa da sonradan agirlasabiliyor duyguları, hareketleri.

" Nasıl hissediyorsun " diye bile sormayın bana kalırsa. Konuyu sonsuza kadar kadar kapatın. Kavga anlarında bel altı yapar bazı kişiler, Umarım bunu yapmazSınız.

" Ben seni dinledim, anlamaya çalıştım, yardımcı oldum " sözleri de bunlardan biridir.

Ve unutmayın bundan sonra çok hassas olacak ve sizden süper anlayış bekleyecek.
Çok ama çok güzel ifade etmişsiniz. Balonun patlarsa sonuçlarının şiddetli olabileceğini çok düşündüm bu 2 yıllık süre zarfında havayı alıp yumuşattık sonra o hazır hissettikçe konuştu. Bu dediğiniz ihtimalleri göz önünde bulundurmak gerek kavgalarımızda asla onu incitmedim ama incitmeyeceğim anlamına gelmez. Bu konuya çok çok dikkat edeceğim. Belden aşağı vurmak bir yana en ufak bir ima bile olmamalı. Konuşma bitince sabaha doğru nasılsın diye sormuştum neler hissediyorsun oda cevap verdi ama onun dışında sormadım. Kendisi gelip gelip söylüyor teşekkür ediyor onu dinlediğimi anladığımı çok büyük bir hediye vermişim gibi davranıyor. Halbuki ben sadece dinledim bunu bu kadar büyütme sonrası senin içinden geldiği şekliyle olacak diyorum. Şuan 2 günü geçti en büyük tramvayı anlattığının üstünden herşey yolunda gibi fakat daha ağırlaşır duygular yoğunlaşırsa ben seninle konuşurum kararlaştırır psikolojik desteğe gideriz dedi. Bende sen nasıl istersen dedim.
 
Şahsen beklemenizi ve uzman desteği almanızı öneririm. Şunu da eklemem lazım: evlilik birliğinde genel olarak olduğu gibi eskiyi bugünün merkezine yerleştirmek lazim. Cünkü çocukluk gençlik travmatik geçmiş zaten. Bunun üstesinden gelmeyi terapi zamanlara bırakıp diğer tarafdan bugünü yaşayabilmek lazım. Kendimden bilirim: Eskiye fazla dalmak bugünü tehlikeye atar. Daha terapi alinmadiysa evlat sahibi olmayı da önermem. Çocuğun doğduktan sonra kendi çocukluğun felan daha çok göz önüne geliyor. Dikkat etmek lazım.
Bana kısa süre önce bir akrabagim (erkek) çocukken tacize uğradığını anlattı. Bunu bana anlatmasının sebebi heralde benim onu yargilamadan dinlediğimi bildiği için. Şu corona geçse travma terapiye de yönlendiricem burda. Ben ne kadar dinlesemde, ne kadar yardım etmeye istesemde bir profesyonel terapinin yerini asla tutamam. Terapi zamani da kolay değil. Eskileri gün yüzüne çıkartmak. Yorucu oluyor. Onun icin terapi başladığında terapiyi kendi anlatmadikca sormayin. Zamanla kendi belki anlatır. Eviniz ikiniz için terapi merkezi değil, mutluluk yuvanız olsun. Sizin de terapi almanızı öneririm. Çift olarak zaten bir sorun yok anladığım kadarıyla.
 
Bu travmaları vs konuşması ve açığa çıkarması gereken bence bir profesyonel olmalı siz değil. Konuşup konuşturmak olumsuz sonuçlar doğurabilir bir psikolog yapmalı, onlar nasıl yaklaşılması gerektiğini bilirler. Siz anlatmak isterse dinleyici olun sadece
Kendisi bunu istedi zamanla sana açılmak istiyorum dedi 1.5 yıl önce o gün bugün ara ara konuşmak istediğini söyler bende dinlerim. Herhangi bir tedavim yönlendirmem tepkim olmadı sadece dinleyici oldum. Konuşturmanın bu uzun süreçte onun tavrı davranışları iletişim şeklini gözlemlediğimde iyi yönelimler görüyorum. Sanırım konuşuyor ve konuştukça kaçtığı sorunlarla yüzleşiyor ve bu onu rahatlatıyor. Böyle olmalı ki son 2 yılda gittikçe daha çok araştırıyor okuyor bu beni umutlandırıyor. Baş edemediği noktada psikolojik destek alacağını söyledi hatta birlikte gidelim istersen diye teklifte bulundu dün sabah
 
Eskiyi açmanız eşinizi uzebilir. Yanlış kelimeler kırılmasına neden olabilir. Eğer sizin için de sıkıntısı yoksa eskiyi gündeme getirmeyin. Adam zaten zorla unutmuştur. Gerek yok bence :KK68:
 
  • Beğen
Reactions: JES
Şahsen beklemenizi ve uzman desteği almanızı öneririm. Şunu da eklemem lazım: evlilik birliğinde genel olarak olduğu gibi eskiyi bugünün merkezine yerleştirmek lazim. Cünkü çocukluk gençlik travmatik geçmiş zaten. Bunun üstesinden gelmeyi terapi zamanlara bırakıp diğer tarafdan bugünü yaşayabilmek lazım. Kendimden bilirim: Eskiye fazla dalmak bugünü tehlikeye atar. Daha terapi alinmadiysa evlat sahibi olmayı da önermem. Çocuğun doğduktan sonra kendi çocukluğun felan daha çok göz önüne geliyor. Dikkat etmek lazım.
Bana kısa süre önce bir akrabagim (erkek) çocukken tacize uğradığını anlattı. Bunu bana anlatmasının sebebi heralde benim onu yargilamadan dinlediğimi bildiği için. Şu corona geçse travma terapiye de yönlendiricem burda. Ben ne kadar dinlesemde, ne kadar yardım etmeye istesemde bir profesyonel terapinin yerini asla tutamam. Terapi zamani da kolay değil. Eskileri gün yüzüne çıkartmak. Yorucu oluyor. Onun icin terapi başladığında terapiyi kendi anlatmadikca sormayin. Zamanla kendi belki anlatır. Eviniz ikiniz için terapi merkezi değil, mutluluk yuvanız olsun. Sizin de terapi almanızı öneririm. Çift olarak zaten bir sorun yok anladığım kadarıyla.
Konuşma talebinde bulunan oydu süreç uzun oldu ben sadece dinleyici oldum herhangi bir tedavi yöntemi sunamam ki zaten bu asla uygun değil. Konuşmalarımızın evliliğimiz üzerinde olumsuz etkisi olmadı 2 yıla yakındır. Misal sabah konuştuk ya akşam atlayıp otobüse şehir dişına çıktık kafamızı dağıttık. Zaten konuşmadığımız zamanlarda böyleydi yani genel hayat yaşama biçimimiz. İletişim konusunda birbirimizi ifade edemediğimiz tek an film ve Kitaplar üzerine tartışmak ( o filmdeki uzaylıya laf söyler bende dünyalıya gibi ) çocuk şuan düşünme aşamasındayız. Ama bunu bir süre daha erteleyebiliriz. Dediğinizde çok haklısınız. Terapi sürecinde sadece yolda refakatçi olarak destek olurum. Asla ne oldu ne konuştu vs sorgulamam. Kendisi isterse zaten konuşur. Bende terapi alacağım ayrı ayrı gideriz güzel olur umarım
 
Back
X