Ben biraz gerçekçiyim sanırım bu konularda
Bir kadın illa ki hisseder birşeyleri
Eski sevgilisiyle 1-2 ayda evlenmesi aslında senle hiç sevgili olmamış bu adam
Büyük ihtimalle onla evlilik hazırlıkları yaparken senle oldu gerçekten bu erkekler çok iğrenç yaratıklar oldu
Bu adamın ciddiyetsiz olduğu belliymiş o yüzden diğer kişilere şans vermen gerekirdi
Bu aldatmak falan değil
Adam sana vaat mi verdi?
Geldi mi ailesiyle tanıştırdı mu
Hayır bak pat diye evlenmiş işte
Peki bu adama sadakat niye?Kusura bakma ama saflık bu!
Belki seni çok mutlu edicek insanları elinin tersiyle ittin şimdi de kader diyorsun geçeceksiniz bunları
Aklınızı kullanın
Teşekkür ederim. Yazdıklarınız beni çok üzdü. Henüz evlenmemişsiniz anladığım, mutlu değilseniz vazgeçemez misiniz?Hiç öyle düşünmeyin. Reddettiklerimle devam etsem nasıl olurdu vs diye. Kalbiniz zaten onlara ısınmamış ki fırsat vermemişsiniz. Ben aşık olduğuma değil de beni sevene fırsat vereyim dedim . Aynı sizin düşündüğünüz gibi düşünüyordum. Sonra o fırsatı verdim de . Şimdi evleniyorum ama hayatımın en büyük hatalarından biri oldu diyebilirim. O düşünce hata inanın. Hayırlı değillermiş siz de doğru insanmışsınız ki kurtulmuşsunuz ben kurtulamadım.
Mutlu bayramlar arkadaşlar.
Bir süredir kendime dert ettiğim ve vesveseye dönüşen bir düşünce var kafamda.
Bu forumda benzer konular olduğunda derdi olan kişinin kendine gelip hayatına devam etmesi için bir şeyler yazıyoruz, bilincindeyiz bir şeylerin aslında. Ama işte.. Bazen kendimizde tıkanıyoruz.
Hayatımda bir süredir kimse yok. En son görüştüğüm kişi ile güzel bir dinamik yakaladığımıza inanıyordum. Bir yıl sürmedi ve ilişki sonlarına doğru beni üzecek kıvam almaya başladığında ben ayrıldım, o da bunu bekliyormuş gibi rahatladı ve ayrılığımızdan bir iki ay sonra eski sevgilisi ile evlendi. Bu süreçte karanlık bir yan varsa, demek istediğim ikimizi idare etmesi ile ilgili vs. kanıtım yok, 6. hissim var, kanıtım olmadığı için kötü düşünmek istemedim. Kimseyi kötü konuşturmadım, iyisi ile kötüsü ile Allah’a havale ettim ve bu defteri kapattım. Çok da mutlu olduğunu duydum. Denecek söz yoktu, o artık evli bir adam sonuçta, işim olamaz düşüncesinde bile.
Bunu anlatmamın sebebi şu.
Bu ilişkinin en güzel yaşandığı sıralarda benimle görüşmek isteyen bir sürü kişi çıktı, hep öyle olur ya.
Ve ben doğrucu davut olduğum için, sadakate önem verdiğim için, kendime yakıştırmadığım için ve en önemlisi hayatımı sürdürebileceğime inandığım kişi ile beraberim niye çıkıyor ki bu kısmetler kafasında olduğum için reddettim. Ben memnundum ilişkiden, o mutluydu yani öyle hissediyordum, böyle düşünmemi sağlıyordu davranışlarıyla ve sözleriyle.
Hatta bir ihtimal farklı bir karakterim olsaydı bile, yani iki üç kişiyi idare etmeye müsait bir karakterim olsaydı bile yapamazdım onunlayken eminim, öyle bir sevgi-şefkat uyandırıyordu bende.
Ben reddettim o kişileri ve kimse olmasaydı muhtemelen şans verirdim. Hiçbir pişmanlık hissetmeden reddettim.
Şimdi kafamı kurcalayan yere geliyorum.
Daha mı soğukkanlı olmalıydım? Daha mı sağlam basmaya dikkat etmeliydim? O ilişkiye son verip, duygularımı içimde öldürüp gelenlere şans mı vermeliydim? 32 yaşındaydım o sıra, 20 li yaşların flört tarzı ile bir olmamalıydı belki? Mantık 4’te 3 mü yer kaplamalıydı?
Belki diyeceksiniz o kişiyi karşına alıp konuşsaydın ona göre karar verseydin diye. Yani o ihtimali düşünmedim bile, o kişiyi 3-4 kişi arasından bir seçenek haline getirmedim içimde.
Öyle bir ruh halindeyim ki şu an, sanki o sıra daha mantıklı hareket etmeliydim, tüm her şeyi teptim, yanlış davrandım. Bunu yenemiyorum, rutinlik mi etki etti anlamıyorum. İçimi döktüğüm arkadaşlarım diyor ki, o sırada gelenlerden hiçbiri de senin nasibin değilmiş, yoksa bulurdu tekrar diye. Ben öyle hissedemiyorum, sanki farklı kararlar alsaydım kafama yatan birini bulurdum, nasibim olurdu gibi geliyor. Ben yanlış hareket ettiğim için nasibim olmamış gibi geliyor. Kendimi suçlu hissediyorum. Kendi hayatımdan çalmışım gibi hissediyorum.
Umarım anlatabilmişimdir kendimi. Çok garip bir ruh halindeyim.
Teşekkür ederim. Çok haklısınız, belki onlarla da olmayacaktı.bende de var bu düşünceler gerçekten geldimi aynı anda geliyor ve hep yanlışı seçiyormuşum gibi geliyor birkaç kez başıma geldi ama şöyle düşün belki onlarla da olmayabilirdi bilmiyoruz.
Hem de nasil geciyor,sonra diyosun ayy iyi ki bu kisilerle oturup bi cay bile icmemisim. Beni o donem tanistirmak istedikleri 2 ayri kisi nerdeyse 6 ay icinde biri evlendi biri de nisanlandi. Yani onlarin dertleri bir an once evlenmekti. Eli yuzu duzgun olsun hanimhanimcik olsun ailesi duzgun olsun tamam. Ama benim ruhum, benim kisiligimin minik ayrintilari, hissedisim bakisacim yani beni ben yapan seyler karsi taraf icin onemli degil. Ayse ya da fatma, duzgun biri olsun tamam. Nitekim 33 yasindayken, beni ben yapan seylerin toplamini seven biriyle evlendim.Teşekkür ederim. Evet aynen sadakatsizlik ve riyakarlık olurdu. İhtimal bile değildi benim için görüşmek. Sonra geçecek yazmanız beni çok rahatlattı.
Biz bunu 100 sayfa anlattık ama dinletemedik Ceylan'a en son konusu kapanmıştıTeşekkür ederim. Yazdıklarınız beni çok üzdü. Henüz evlenmemişsiniz anladığım, mutlu değilseniz vazgeçemez misiniz?
Amin inşallah teşekkür ederim. Kaçan balık büyük olur hesabı gibi bir şey yaşıyorum sanırım.Ben sorunuzu çok anlamadım.O zamanlar ilişkinin güzel gittiğini (ya da güzel gittiğini düşündüğünüz) bir evresindeymişsiniz..Bu durumda yeni talipler oluncaaa "dur şimdi ayrılayım,mantıklı düşüneyim, seçim yapayım" diye kim der ki..Çol mantıksız, böyle bir şey olamaz yani..Mantıklı olmak demek bu değil ki..Sadece kendinize yakıştıramadığınız şekilde aynı anda birkaç kişiyi el altında tutabilirdiniz ki bu bence iğrenç bişi.
Sizin yanlış yaptığınız bir şey yok.Kendinizi suçlamak için sebep aramayın.Sevgiliniz varken tabi ki diğer adayları eleyecektiniz. Sevgiliniz de o zamanlar ikinizi bir arada idare ettiyse Allah'ından bulsun.Biraz akışına bırakın. O taliplerden birini kaçırdığınız hayatınızın aşkıymış gibi düşünüp olayları daha da dramatize ederek kendinizi üzmeyin.Allah bundan snra iyi insanlarla karşılaştırın.
Teşekkür ederim. Benim içimi ferahlatan şeyler yazmışsınız. Allah mesut etsin sizi.Hem de nasil geciyor,sonra diyosun ayy iyi ki bu kisilerle oturup bi cay bile icmemisim. Beni o donem tanistirmak istedikleri 2 ayri kisi nerdeyse 6 ay icinde biri evlendi biri de nisanlandi. Yani onlarin dertleri bir an once evlenmekti. Eli yuzu duzgun olsun hanimhanimcik olsun ailesi duzgun olsun tamam. Ama benim ruhum, benim kisiligimin minik ayrintilari, hissedisim bakisacim yani beni ben yapan seyler karsi taraf icin onemli degil. Ayse ya da fatma, duzgun biri olsun tamam. Nitekim 33 yasindayken, beni ben yapan seylerin toplamini seven biriyle evlendim.
Teşekkür ederim. 6 ay bile uzatmayı düşünmüyorum. Tabi Allah bilir kısmet. Yine de daha dikkatli olurum diye düşünüyorum.Bundan sonra ciddi adım atmayanları yani evlenme amacıyla görüşmek istediğini belirtmeyip,ailesiyle tanıştırmayanları falan ciddiye almayın.32 yaşındaymışsınız.Ben sizin yerinizde olsam bundan sonra 6 ay içinde ciddileşmeyen erkeklere direk yol verirdim.
Bilmiyordum bunu. Hatırlamadım daha doğrusu. Hakkında hayırlısı olsun demekten başka çare yok sanırım.Biz bunu 100 sayfa anlattık ama dinletemedik Ceylan'a en son konusu kapanmıştı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?