benim naz yapma gibi bi hakkim yok. hamileyim hamileler naz yapar diye biliriz ama benimki nazi birak gariban gariban geciyor. akrabalarin da düsündügü yok. ancak herkes kendi cikarinda. zoru görünce sivisiyorlar. kimseye sirt yaslamamak lazim bunu cok iyi gördüm. benim icinde artik ancak kendim ve yanimdakiler gelir. hamileligimin ilk 3 ayi bulantilarla gecti. mutfaga giremedim. keyfimden degil. resmen zorakiac kaldim. karnim iyice acikinca girdim ama bögürerek ve kusarrak geri ciktim. elimde olan bisiy degil yani nazimdan degil. rmutfaga giripte biseyler hazirlayamiyordum. Zor günlerimde akraba deninlenler bi tas yemek kalkipta getirmedi. nerdeydi ler zor günümde.bu akrabalar öyle uzaktan muzaktan degil arkadaslar en yakin akrabalardan bahsediyor um. insan bi sorar. bi gün canim sunu istedi yapalimmi dedim acik naz yapayim dedim yemek var iste orda ye dediler. lafimi bi güzel yuttum. ben onlarin isine essek gibi kostum zamaninda. salaklik bendeymis iste. cok agirima gitti. herkes ilk planda kendi cikarinda. ben kalkipta yalvaramamya bana sunu yapin bunu yapin söyle böyle yanimda olun diye. kimseyi zorlayamam. herkes lafta düsünüyor ama ortada bana faydasi dokunan bi icraat yok. cok doluyum suan paylasmak istedim.