Annen sonuç olarak senin mutluluğun için yapmayacağı şey yoktur. Eğer bu kadar çok istiyorsan seni ne kadar mutlu ettiğini göster eminim o zaman yelkenleri suya indirecektir. Pes etme ama hiçbir tarafı da kırma yani :)
ümit verme demek için biraz geç değilmi 2,5 sene olmuşve tam resi olup bunu erkek arkadışınızın annesi deseydi kadın taşlanırdı lüniversite mezunu olunca ne oluyor acaba sanki arkadaşınız kör cahil.
mezun oldum canım bu yıl, maddi açıdan annem huzursuz. Ben biraz rahat yetiştirildim bu yaşıma kadar her dediğim yapılmıştır ailem tarafından, muhtemelen bunu bildiğinden dolayı bir de lise mezunu oldugu için boyle diyor. Evet çok yüksek bi maaş almıyor o yonden bakarsam ama bende çalışıyor olacağım. Ne olacak bilmiyorum gerçekten..
Ben maaş için dememiştim, parayı sorun edecek biri değilim zaten. Ama ne bileyim üniversite ortamı insana bazı şeyler katıyor bana kalırsa ben böyle düşünüyorum. Kültür, eğitim düzeyi falan hikaye ama o sıraya oturmak, o kampüste olmak, hocalarla öğrencilerle muhatap olmak etkiliyor bence. Bunu çok yakınımda olan evli bir abladan da duydum, onun eşi de aöf mezunu kendisi örgün. Seviyorum tabi ki ama fark oluyor kesinlikle diyor o da. Bilemiyorum büyük konuşmak da istemem tabi, çoğunlukla kısmet bu işler bir de herkes farklı neticede. Sadece maddiyat yönünde bir sıkıntı varsa eğer, problem olmamalı. Sonuçta üniversite mezunun da iş garantisi yok.
Anlaşabileceğimize gerçekten inanıyorum ki evlilik düşünüyoruz bile üniversiteye başlamış fakat 2. sınıfta yarıda bırakmış, şuan özel bi şirkette çalışıyor, ve bana daha bugün işten çıkıp ticarete atılacağım bu şekilde ne uzar ne kısalırım senin için hersey bizim için diye konuştu. Sonuçta üniversite mezunu bulup dediginiz gibi mutlu olacagımın garantisi yok, ama bu sebepten dolayı cok elestiriliyorum ailede ve cok üzülüyorum
Erkek arkadasım ciddi anlamda benden genel kültürü fazladır, ve sürekli eğitimlere gidip kendini geliştirir, bu kadar önemli mi yani bu düşünmekten kafayı yiyorum
ilk mesajını okuyunca, şöyle bi fikrim oluştu. şu an daha çok duygusal bakıosun, hislerin senin için çok daha önemli. ama az önce son yorum yapan arkadaşlardan birinin yazdığı gibi, ünv'li olmanın, örgün eğitimde ünv'li olmanın havası başkadır. hayata daha farklı bakmayı öğrenir insan orda. eğitimden ziyade kültürleşme ön planda olur, ünv'de. sen bunu lise mezunu olan birisine anlatamazsın. ama dersen ki, kendini sahiden geliştiriyor, genel kültürüne önem veriyor, o zaman daha ılıman bakarım. insanın kendisinde bitiyor iş, y.lisans yapmış kalas gibi bi adam tanıdım, ama lise mezunu olduğunu sonradan öğrendiğim kişi de beni kendine hayran bıraktı; kaç ünv. bitirmiş acaba, diye sorduğumda, lise mezunu olduğunu öğrendim.
ama gönül ister ki, yani şahsi fikrim, ben hem genel kültürlü, hem ünv. mezunu olmasını tercih ederdim. tabiki de bütün bunların önünde önce adam gibi adam olması gerekir.
fikrinizde haklısınız hislerim ön planda. Ama mantık açısından baktığımda üni mezunu olmasını bende isterdim, acabalarım da yok değil, çok aradayım, şuan kendime ''akışına bırak'' demekten fazlasını yapamıyorum
bak, sana en azından şunu söyleyeyim, ben lisans mezunuyum, eşim de. çalışıorum ve yüksek lisansa hazırlanıorum, eşim şimdiden korkuyor içten içe. hani ben ondan bi üst basamakta olucam ya, eğitim olarak. sen yaparsan, ben de yapıcam, diyor. ama, benden bi alt seviyede kalmak istemediği için, sırf hırsından bunu istediğini biliorum, açıkça olmasa bile kendisi de ifade ediyor. erkekler hiçbir zaman, bizden aşağı seviyede olmak istemezler. evlenmeden önce de y.lisansa başvuracağım belliydi, ben düşünmüyorum, sen yapmak istiyosan yapabilirsin, yanında olurum, demişti. şimdi işler değişti. yükselirsen, beni bırakır mısın, sorusunu bile duymaya başladım ben. sadece senin açından bakmayalım o yüzden, erkek arkadaşın, şimdi aranızdaki eğitim farkını önemsemiyor gibi görünebilir ama ilerde senin ondan eğitim düzeyi olarak üstün olduğunu görürse, seni ezmeyi bile deneyebilir. sorun çıkabilir. çooookkk iyi düşün.
anne-baba konusuna gelince, uğraşıp da onaylarını alamazsan bırak kalsın. ikna etmeyi dene ama olmuyorsa asla başka birileri için aileni ezme. asla.
Başından beri söylüyo zaten ümit verme diye. Gerçekten anlayamıyorum bi kötülüğünü görmedi etmedi, dediğiniz gibi kör cahil biri olsa derim evet haklı olabilir ama haklı çıkarabilecek bişey bulamıyorum
Devir döner sap döner gün gelir hesab döner.
Anne her zaman haklı çıkar.Hakkında hayırlısı olsun.
Bizde sorun değil çünkü ben üni mezunu olmama rağmen doğru düzgün işim yok ama onun iyi bir işi var bu yüzden sorun olmadı yani ailemde sorun etmedi. Ben çok iyi bir bölümden mezun olsam da sorun etmezdim ama ailem ne derdi bilemem.
erkek arkadaşım lise mezunu, ben üniversite mezunuyum 2,5 senelik bi ilişkimiz var, çok mutluyuz. Fakat ailem bu durumu kabullenmeyecek gibi duruyor, annem daha şimdiden söylenmeye başladı seni ilerde mutlu edemez üzülürsün boşuna ümit verme çocuga olmaz bu iş diye, daha babama söyleyemedim bile (bu arada evin tek kızıyım)..
Nasıl kabul ettiricem aileme??
Ailene kabul ettirmekten ziyade, kendin bunu kabullendin mi?
Önce bunu araştırmalısın... Eğer kendin manen bunu kabullendiysen, onları kabullendirmekte zaten zorlanmazsın.
Artıları eksilerine baskınsa eğer, zaten bir noktada ailen kabullenmek durumunda kalır.
Eğitim düzeyi malesef ki önemli, heleki son yıllarda.
Bir erkeğin senden daha az seviyede eğitim alması tabii ki onu senden daha donanımsız bir insan yapmaz.
Herkes bir diploma ile adam olsaydı, ortalıkta bu kadar "adam" sıfatı ile gezen olmazdı zaten...
Önemli olan kendisini nasıl yetiştirmiş, nasıl bir hayat yaşıyor, onun aile - çevre yaşantısı seninle örtüşüyor mu?
Önemli olan bunlar bence. Ailene ve sana denk olması, onun haricinde liseymiş, üniversiteymiş çok önemli değil..
Bunun yanında dikkat etmen gereken bir diğer husus ise, mesela ben lise mezunuyum.
Eşim üniversite mezunu ve bunun karşılığında ben bazen üzülmüyor değilim.
Ortam oluyor, üniversite muhabbeti açılıyor ve benim tecrübe etmediğim birşey.
Herkes kendi tecrübelerini, üniversite hayatında yaşadığı komik - acı anılarını anlatıyor.
Ben sadece "dinleyen" pozisyonunda kalıyorum, bu bazen canımı sıkıyor, ortamdan soyutluyor beni ister istemez.
Fakat ben çok sorun etmiyorum, çünkü eğitim alamamış olmam, sosyal statümü engellemiyor zaten.
Senin sevgilin böyle bir ortamda nasıl davranır? Nihayetinde senin de bir çevren olacak ve arkadaşların.
Keza belki onun da arkadaşları, böyle bir muhabbet açıldığında veya bazen insanlar kıyaslama durumuna bile geçiyor.
Böyle şeyler yaşandığında tepkisi ne olur, seni ve ilişkinizi yıpratır mı, yoksa umursamayıp kulak ardı mı eder?
Bunları da tartmalısın...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?