çok acı ama bir baba, insanlık kavramından nasibini alamamış bir yaratık kendi kızına tecavüz edebiliyorsa, bir erkek çocuğu kendi annesine karşı farklı dşünceler nşyetler besleyebiliyorsa, biz böyle iğrenç, ahir zamanda bu insanların içinde yaşıyorsak, bu hatunlar nasıl olur da bir erkeğin" senı sevıyorum, benı sevıyorsan bunu ıspat et benımle ol, nasılsa evlenecegız, baska kadınlara mı gıdeyım" sozlerıne ınanıp da sonradan pişman olacağı seylerı yaparlar.
yapmayın mübarekler, siz değerlisiniz, biz değerliyiz. bizim kalbimiz, bedenlerimiz,duygularımız değerli .. Onları akıbetı bellı olmayan bir yolda heba etmeyelım.. Olmus bır kere, olanla,ölene çare yok. Bundan sonra kendinin ve bedeninin kıymetini deeğerini bil. Ne olacağı belli olmayan biri için, birşeyler için kendini teslim etme. İnsanlar kötü, zaman çok kötü...
yargılamak ne haddime. sadece ben masumane duygular besleyen bayanların bu duygularının suistimal edilerek kullanılarak, bır kenara atılmasına razı olamıyorum, üzülüyorum.
durum bundan ibaret, yargıladıgımı veya kınadıgımı düşündürdüğüm için kusura bakmayın. Niyetim bu değil, öyle olsa farklı bir üslubu, farklı kurulmus cümleleri tercih ederdim emin olun.
"Umut verip, güven aşılayıp da yarı yolda bıraktığın insanın gönül sadakasını her iki dünyada da veremezsin."
Bazı yerlerde hadis der, bazı yerlerde mevlananın sözü der..Kimin söylediği önemli değil,ne kadar doğru bir söz...
Emin ol,İlahi adalet cezasını verir. Sen kendi hayatına bak,rahat ol..
Merhaba,
yardımlarınıza ihtiyacım var.
2 sene önceye dayanan bir ilişkim vardı. Ben onun da beni sevdiğini sanırdım. Ona o kadar inandım ki Kalbimi, benliğimi, bedenimi verdim. Evleneceğiz derdi hep. Benim dokunduğum ilk erkekti.
Birgün beni kandırdığını anladım. telefon numarasını değiştirdi. Evden ayrıldı ve ben ona ulaşamaz oldum. Beni ararsan seni mahkemeye veririm dedi. Ama tam 2 sene olan birlikteliğimiz nasıl böyle biterdi.. Hemde bana bunları yapmadan birgün önce seni seviyorum dedi. Ben öyle kötü oldum ki. bana bunları nasıl yaşattı anlayamadım hiç.Daha önce hiç tartışmamız ya da ufacık bir kötü sözümüz olmamıştı birbirimize.
Ben kendi dünyamda kavruluyorum şimdi. Onun için döktüğüm gözyaşlarına mı.. harcadığım gençliğime mi. yoksa parça parça olmuş duygularıma mı yanayım bilemedim. Hala da öyleyim. geceleri uyuyamıyorum. ne yapacagımı bimiyorum. 26 yaşındayım. çalısıyorum ama işe gelmek bile istemiyorum.
ben ona güvenmiştim.bunun kurbanı oldum.
ona yaptıgı herseyı aılesıne anlatacagımı soyledım. aramızda gecenleri.önceleri "bunu yaparsan babam evlatlıktan reddeder" derdi. şimdi "anlatırsan bende senin ailene anlatırım" dedi.
Bunu yapmak ıstıyorum cunku ben mutsuz hergünümü azapla geçirirken, o gününü gün ediyor. Bana yaptı.. başka kızlara yapmasın.benim hayatım yok oldu..
Akıl verin bana ne olur.. ne yapmalıyım..mektup yazmayı düşündüm ailesine. "sen yollarsan bende mektubu aılene getırır verırım. benı rahatsız edıyor derım" dedı.
artık tek kelime konusmuyoruz. bu gune kadar konustum.. çünkü onun bana yaptıklarına inanamadım. hep duzelecek sandım. ama öyle degılmiş.artık tek birsey söylersen mahkemeye veririm seni dedi.. bunaldım artık.Düşündükçe bir çıkış yolu bulamıyorum.
O beni kandırdı, kullandı, attı. Ve ben hiç bir şey yapamıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?