ya valla al benden de o kadar. ben de çok derin çok engin felsefi bi mevzu bekliyodum. umarım bileğine göre bi arkadaş bulabilirsin konu sahibi arkadaşım
haydaaa... kızmayın yav, engin felsefi derinliklere de dalarız, hiç sorun değil.
mesela bak, atlantis de içerlemiş olayın döndüğü yöne... monapisa da demiş ki iş beyinde biter. burbuk diyor ki bunca vaveylayı bunun için mi kopardın.
hatta satrapi dahil iki kişiden "biz deney kobayıyız galiba" kapısına çıkacak yorum okudum...
arkadaşlar, ben "erkeksi hatun" filan değilim. sorun da bizim toplumun benim gibi canlıları böyle adlandırması zaten. bakın, siz bile düşüyorsunuz şu anda tuzağa. "tamam, bu olsa olsa şunsu bir bunsudur... hmm...."
ne diyor atlantis? eski narin yapı şimdi erkeklerle yarış içinde diyor. gittikçe daha fazlalaşıyor diyor. doğru diyor. öyle olacak tabii.
zira zaten yanlış olan, eksik olan o ESKİ NARİN YAPI denen şeydi.
gerçekte o "narin" denen şey sadece, kadının öyle kalmasından memnun olan "ilkel erkek doğasının" zihninde mevcut. dünyaya gelmiş bütün kadınları o tek tip imajın içine sıkışmak mecburiyetinde bırakan toplum yapıları kurmanın, savunulacak bir tarafı var mı?
doğrudur, iş beyinde biter. kadını narinliğe mahkum etmeyi işine gelir bulmak ancak, yaşarken en çok kendi beyninin alt kortikal bölgelerini kullanan ve oradan gelen itkileri ön plana alarak kararlar üreten "hakimiyet, mülkiyet" meraklılarının harcıdır. onların atılganlıklarından korkarak yaşayan hatunlar, güne gitmek gibi "zararsız" görüleceğini tahmin ettiklerinden başka sosyal ilişki kurmaya yeltenmezler bile. (tekme yumruk kullanmayı öğrenseler herhalde ilk kötek atacakları da o benmerkezcil mülkiyetçi zevat olurdu.)
hayır burbuk, tüm istisnalık uzakdoğu sporundan kaynaklanmıyor.
aslında istisnalık, "kas gücünü seferber etme eyleminden uzak durup çekinmek yerine, bunu hayatına entegre etmek isteyecek denli keyif almaktan" kaynaklanıyor. uzakdoğu sporu ise, buna ulaşmak için kullanılabilecek araçlardan biri sadece.
işte o keyfi ben de alıyorum. annesinin karnından kız olarak doğmuş, evlenip hamile kalıp çocuk doğuracak kadar kadınsı, kanındaki öströjen hormonu diğer hatunlarınkiyle aynı düzeyde salgılanan basbayağı bir kadınım işte. ve eğer buna rağmen, "zorbalık anlamında olmayan şiddet" diyeyim, beni ürkütmeyip tersine mutlu ediyorsa, ve eğer ben de herkes gibi allahın yarattığı insan evladıysam, o zaman sorun bu toplumun neyin nasıl olması gerektiğine dair kendini sınırlandırarak tarif ve ikna etme biçiminde demektir... bende değil.
okey?
bakın, zaman ilerliyor. insanlar veri topladıkça, sırf orta-beyin ve omurilik refleksleriyle değil, yüksek-kortikal bölgeleriyle de düşünmeye ve kararlar vermeye başladı. erkekler bunu yapabildiklerinde, içlerindeki mart kedilerine daha hakim insanlar haline geliyor. tatminlerini de "hatunları veya diş geçirebildiklerini harcayarak, onlara rağmen" aramayı bırakıyor, onun yerine kimsenin zarar görmemesini gözeterek hareket edilmesini hiç değilse teoride savunarak düşünmeye başlıyorlar.
hatunlar ise yüksek-kortikal bölgeleri geliştikçe, şiddet karşısında tedirgin olmaktan kurtulup daha salim kafayla, kabulle ve serinkanlılıkla yaklaşabiliyorlar. ipleri kuvvetlinin eline vermeden, tüm hayatlarını ilkel-benmerkez-hakim tiplere kaptırmadan tercih üretebiliyor, kullanabiliyorlar.
bunu tercih edilir bulmayıp, kadınların el mahkum narinliğe çarptırıldığı eski günlerin gani gani biriken hayal kırıklıklarını yeğleyen çıkar mı dersiniz? çıkarsa eğer, bunu düşünürken beyninin hangi tarafı daha ağır basmaktadır acaba?
bence hepimiz, benim gibi kadınların "erkeksi" yerine "sıradan" olarak sıfatlandığı bir toplum yapısı içinde yaşıyor olsak çok daha rahat eder ve doyumlu, verimli, keyifli ömürler sürme şansını çok daha yaygın biçimde bulurduk.
belki "boğuşup egeşecek arkadaş arayan" tarafım benim beynimin de nispeten alt-kortikal bölgelerinde merkezlenmiştir... ama bunu niye bulamadığıma dair sebepleri araştırır, ardından da kadın hayatına dair toplumda gördüğüm bir sürü çapanoğlunun temelinde aynı ortak noktalara rastlayıp çıkarımlar yapmaya koyulurken, devreye giren şey ister istemez beynimin yüksek-kortikal merkezli çapraz analiz yetileridir.
o zaman ne mi yapalım? hepimiz kendimizinkileri de seferber edip, hep beraber düşünüp, şu hayatta canımızı sıkan engelleri gıdıklamaya, incelemeye, kimseyi ezip kurban etmeksizin nasıl giderilebileceklerine dair fikirler üretmeye koyulalım. sonra da oturp onları cesaretle, çatır çatır uygulayalım.
doğrudur, iş beyinde biter. hani bir zamanlar star trek'de vardı ya, görevimiz keşfedilmemiş yerlere cesurca gitmek diye... eh hadi gari, bizim kültürün toplumsal yapısında da "hayatımızı güzelleştirip zenginleştirme" açısından keşfedilmemiş bir sürü bölge var. yoklayalım, dürtelim, düdükleyelim, bakalım daha beter etmeden iyiye götürecek neler var, yoksa da neleri var edebiliriz.
not: duyguçıkmazı'm... taebo zararsızdır canımın içi korkma gel... sadece aerobik seansı gibidir, tekme yumruk vardır ama havada atılır. onu bile yapmicam derken seni rahatlatayım demiştim ama bak insan bilgi, veri olmayınca nasıl otomatikman ürküyo... yerimseniben