Ben de atanmamış bir öğretmendim o zamanki sevgilim lise mezunu bir işi vardı elbette ama bi türlü adı konmadı ilişkimizin annem ablamlar razı gelmesine rağmen. Meğersem atanmamı bekliyormuş. Bi gün ablam biz seni zorla mi veriyoruz buna dedi, o gün çok ağladım çünkü aklımda kalbimde bi tek ona kavuşmak vardı. ilişkimiz devam ederken de eski sevgilisine mesaj atmış, kız in kocasını aratmış faceden. bunları yakalamıştım ama vazgeçmemiştim. ablamın sorusu üzerine bitirdim. kalbimin üstüne yumruklarla vurdum. sabah kahvaltıda çiğneyemedim lokmamı, annem barış çok seviyorsan dedi, hayır dedim. kendime eziyet ederek vazgeçtim.
ve atanacağımın haberini alinca aradi beni 1 ay boyunca aramayan sormayan adam.
şimdi diyorum iyi ki böyle olmuş. gerçekten de hayatımda çok zorluklar olacaktı onunla devam etseydim. kabullendiklerimle gurursuz olacaktım hep onun gözünde.
istisnalar elbette vardır ama biraz dengi dengine olmalı diyorum hayatta. çünkü komplekse giriyor özellikle erkekler kadından daha gerideyse, hem akademik hem maddi olarak...
bence çivi çiviyi söker. ama önce kendinize zaman verin acınızı yaşayın. dinlenin. sizi gerçekten sevecek değer verecek birisi illa ki çıkacaktır inşallah...