Ben de ailemden 24 saat uzağa gittim, evlenerek. Hatta 26 saat falan
İlk etapta tabi ki çok zordu. Ailemden uzaklaştım, iş arkadaşlarım değişti. Ve bekarlıktan evliliğe geçtim. Yani hayatımdaki herşey değişti.
Hergün ağlıyordum senin gibi. Ama çok şükür eşimle çok iyiyiz ve beni her zaman destekledi. İş arkadaşlarım çok çok iyilerdi. Komşularım yine öyle. Yani sosyalleştikçe rahatlıyorsun.
Şimdi tayinimiz çıktı, 26 saati 12 ye indirdim :))) ama 26 saatlik yeri hala çok özlüyorum :)
İnsanı mutlu eden, orada yaşadıkları, yaşadığı yerdeki mutlu anılarıdır.
O yüzden sende, evinde, bulunduğun şehirde, güzel, eğlenceli, mutlu vakit geçirmenin yollarını arasan daha iyi olur.
Şunu da söylemeden edemeyeceğim. Şuan 1 yaşında oğlum var. O doğduktan sonra hayat daha da güzelleşti. Vakit daha kolay geçiyor. Ama oğlumun en güzel anılarını ailemle değil de tek başıma geçirdiğim için çok üzülüyorum. Herkese, oğlumun yeni öğrendiği şeyleri tlf la haber vermek, yaşayamamak çok üzüyor gerçekten.
Epey uzattım ama :))) hayat zor. Alışmaya, vakti güzel geçirmeye çalışmak lazım.