Ne yapacağım bilmiyorum?

Ben 26 saat uzaklıktayım ailemden ve doğudayım. 10 aylık evliyim.
Bazen bunaldığım oluyor ama bu noktada eşim devreye giriyor.
Gezmeyi seviyorsa falan zaman bi şekilde akıp gidiyor zaten.
Ailene 10 saatlik uzaklıktaymışsın.. alıştın mı peki evliliğe yeni yaşadığın şehire? Gezmeyi bizde seviyoruz. Ama sanki bi eksiklik war gibi.. deniz olan bi şehirde 30 senem geçti. Birden ankara ya alışmak çok zor
 
evlenmek ucin dokuz takla atip sonra alisamadim bidi bidi yani bana ters bir durum kimseye bagimli degilim hep yenilik sevdim arkama bakmadim kabullenmesini sahiplenmesini bildim sizinkisi kacis ve psikolojik bir sorun ise baslasaniz is hayatina alisamadim dersiniz
30 sene boyunca deniz kenarında yaşadım malum.. arkadas çevrem herkesi arkada bıraktım.. bunun kaçışla ne alakası var anlamış değilim..
 
En kötüsü de gizli gizli ağlamak.. eşim beni sevmiyormusun demeye başladı.. alakası yok.. sadece alışamadım diyorum :KK43: arkadas bulmak öyle kolay olmuyor.. kafa dengi kimseyi bulamadım.

Canım son durum nedir ? Aynı durumdayım. Eşim bir kaç arkadaşının eşiyle tanıştırdı ama kafa tutmayınca olmuyor işte. Senin bahsettiğin şeyin manen eksiklik olduğunu okur okumaz anladım, böyle ne yaparsan yap dolmuyor kocaman bir boşluk. Gidecek hiç bir yerin yok. Bir şair " asıl acı, uyandığında bütün odaları boş görünce başlarmış." demiş, ne zaman aklıma gelse bu cümle hüzünleniyorum. Bu arada bende ankaradayım ne iğrenç bir şehirmiş :/
 
Canım son durum nedir ? Aynı durumdayım. Eşim bir kaç arkadaşının eşiyle tanıştırdı ama kafa tutmayınca olmuyor işte. Senin bahsettiğin şeyin manen eksiklik olduğunu okur okumaz anladım, böyle ne yaparsan yap dolmuyor kocaman bir boşluk. Gidecek hiç bir yerin yok. Bir şair " asıl acı, uyandığında bütün odaları boş görünce başlarmış." demiş, ne zaman aklıma gelse bu cümle hüzünleniyorum. Bu arada bende ankaradayım ne iğrenç bir şehirmiş :/
Ankara güzeldir aslında tabi alışması zor oluyor.bende başka şehirdeyim alışamadım eşim arkadaslariyla tanistirsada olmuyor.Kendi arkadaslarimi istiyorum yeri geldiğinde dedikodu yapicam,şikayet edeceğim,dert anlatacağım sıkıldığımda rahatlıkla arayabilecegim insanlar esin arkadaşlarıyla olmuyor,hemen ark. Da bulunmuyor gerçi ben buranın insanını hiç sevmedim ama :( o kadar sakinim ki artık hiç bir şeye keyfim yok hiç birşey umrumda değil sadece günün bitmesini bekliyorum
 
Ailene 10 saatlik uzaklıktaymışsın.. alıştın mı peki evliliğe yeni yaşadığın şehire? Gezmeyi bizde seviyoruz. Ama sanki bi eksiklik war gibi.. deniz olan bi şehirde 30 senem geçti. Birden ankara ya alışmak çok zor
Denizle alakası yok bence ben deniz olan şehirden yine deniz olan bir yere geldim :) ama pek değişen birşey yok sadece denizi gördüğümde biraz olsun rahatliyorum ama fayda etmiyor.burasi heryere uzak 2,3gunluk tatillerde bile bir yere gidemiyoruz yol zaten uzun diye kendimi bu şehire kapatılmış gibi hissediyorum
 
Denizle alakası yok bence ben deniz olan şehirden yine deniz olan bir yere geldim :) ama pek değişen birşey yok sadece denizi gördüğümde biraz olsun rahatliyorum ama fayda etmiyor.burasi heryere uzak 2,3gunluk tatillerde bile bir yere gidemiyoruz yol zaten uzun diye kendimi bu şehire kapatılmış gibi hissediyorum
Ankara güzeldir aslında tabi alışması zor oluyor.bende başka şehirdeyim alışamadım eşim arkadaslariyla tanistirsada olmuyor.Kendi arkadaslarimi istiyorum yeri geldiğinde dedikodu yapicam,şikayet edeceğim,dert anlatacağım sıkıldığımda rahatlıkla arayabilecegim insanlar esin arkadaşlarıyla olmuyor,hemen ark. Da bulunmuyor gerçi ben buranın insanını hiç sevmedim ama :KK43: o kadar sakinim ki artık hiç bir şeye keyfim yok hiç birşey umrumda değil sadece günün bitmesini bekliyorum

Ben küçük bir şehirden geldim, burada bir yerden bir yere gitmek ölüm gibi dolmuşa bin in metroya bin otobuse bin vs vs. O yüzden evden çıkasım gelmiyor. İnsan hakim olamadığı bir şehiride sevemiyor. Ah o kimsesizlik, o dostlar.. Eşim ne yaparsa yapsın bende yeri dolmuyor, en ufak bir tartışmada şöyle alıp başını gidebileceğin derdini anlatabileceğin bir dostun olmuyor oturuyorum evde hem derdime hem kimsesizliğime ağlıyorum. İlk zamanlar daha kötüydüm, mesela bir perde yıkarken bile annem annem diye ağlıyordum, o kadar zor ki yaşamayan bilmez bizde bilmiyorduk yaşayınca anladık. Herşeyin bi başına yapmanın zorluğu, misafirin gelecekken anne bi yaprak dolması yapsana deme lüksünün bile olmaması, elinden tutanın olmaması, bir şey yaparken doğruyu göstereninin olmaması, bi başına bunca yükün altında çırpınmak.. Kolay değil.. Aşağı yukarı 11 ay oldu. Alıştım bazı şeylerin yokluğuna. İnsan her türlü acıya alışıyor zaten..
 
Üniversiteyi kazanıp doğudan Ankara' ya geldim. İlk birkaç ay okulu bırakıp dönmeyi düşündüm. Gözümü karartmıştım bayağı. Sonra geçti, alıştım. Ankara o kadar zor değil. İstanbul gibi zor değil yani. Ulaşım kolay bile sayılır çoğu şehire göre. Hala Ankara' dayım. Eymir' e bisiklet binmeye, İncek' e kahvaltıya, Seğmenler'e çimenlerde yayılmaya gidin, alışırsınız.
 
Ya vallahi biz erkeklere kızmayalım ana kuzusu diye. Ben evli değilim ama ailemin yaşandığı şehirden başka bir şehirde kurulu düzenim var. Vallahi ben kendi düzenimi özlüyorum. Evlilik Arefe'sinde sayılırım. Aileme çok düşkün olduğum halde durumu dramatize etmiyorum. Bu devirde zorla evlendirilmediğinize ve evlenmeden önce nerede yaşayacağınız belli olduğuna göre bunları düşünmeniz gerekiyordu. Bir iki sene evlilik ertelenebilir hazır hissedilmiyorsa. Beklenebilir. Ya ayrıca; iletişimin ve ulaşımın bu kadar geliştiği bir dönemde 40-50 yıl öncesinin koşullarındaymışız gibi tepki vermekte ayrı bir itici. Otobüs var; uçak var; telefon; görüntülü arama, konuşma... ya hakikaten belli bir yaştan bu bağımlı hoş olmuyor. Anne baba baştacıdır o ayrı ama birey olunsun artık. Bu çok önemli; birey olmak.
 
Ankara hakkında da yazayım. Orada okudum ben. Girip çıkmadığım delik kalmadı orada. Çünkü boş zamanlarımda atlardım bir otobüse son durağa kadar giderdim sonra iner gezerdim. O bölgenin yapısını gözlemlerdim. Bunun haricinde; cermodern müthiştir. Bugün instada müthiş bir gösteri yayınladılar. Muhteşemdi. Harika sergiler açılır. Devlet tiyatroları bana göre İstanbuldakilerden çok daha iyi. İyi oyunlar çıkarırlar. Beypazarı, Hamamönü benim favorimdir. Kuğulupark tarafını tek geçerim. Beşevler bahçelievler candır. Kısacası keyfini çıkarın.
 
Bende ailemden 4 saat uzağa gelin gittim. Eşim bana kredi kartı para otobüs kartı birde evin anahtarını verdi. Git gez etrafı öğren. Ne istiyorsan al ye iç dedi. 8 ay oldu. Annemin tabiriyle sokak süpürgesi gibi geziyorum. Eşimin ailesinden kimse gelip gitmiyor çok uzak diye. Her ay annem geliyor bir gece kalıp gidiyor. Kuzenlerim abim geliyor ayda bir. Arada ben kudurup kocama cemkiriyorum ailemi özlediğim için. Sonra seni deli mi öptü diyorum kendi kendime. Hizaya geliyorum.Yalnızlığı sevdiğim için hiç problem olmadı. Sadece köpeklerimi çok özledim. Hergün babama soruyorum bebişlerim nasıl diye?
Ayy sokak süpürgesi bu iyimis bizdede sokak surpuntusu denir
 
Ben 4.5 yillik evliyim. Yemek hep yaparim. Asciyim zaten. Ama temizlik hic yapmadim. Bir sey dokulurse falan silerim tabii. Bir de bulasiklari makinaya koyarim. Aksam genelde evde olmuyoruz kış mevsimi haric. Belirli dizilerimiz var onlara bakiyoruz kısın.

Benim sorumun sebebi suydu; etrafimdan surekli elestriliyorum. Ozellikle annem (öz annemden bahsediyorum kv degil) tarafindan.

Ne bicim kadinsin? Evi otel gibi kullaniyorsun. Bu sizinki nasil aile? Bi duzen oturtamadiniz, evine biraz sahip cik, aksam biraz evde oturun hala evlilige alismadiniz vesaire...
Arkadaslarim surekli "siz evli misiniz brlikte yasayan sevgili gibisiniz" "eviniz aile evine benzemiyor" "evet mutlusunuz ama hayat boyle bir sey degil ayaklariniz yere bassin"

Acaba diyorum, ben bir seyleri kaciriyor muyum? "Evime bagli olmak"tan bahsediliyor surekli. Bu büyülü bir his de ben hic yaşamadıgım icin mi bilmiyorum?
Ozur dilerim benmi kacirdim acaba sizin yada yarcimcinizin temizlemesi onemli degil yeterki birisi temizlesin evinizI sizmi temizlemiyorsunuz yoksa eviniz hic temizlenmiyormu
 
Kızlar merhaba :) konumu yeniden yazıyorum :)) 10 aylık evliyim.. evliliğe alışamadım.. ailemden 6 saat uzaktayım..evlendiğim şehirde kendimi çok yalnız hissediyorum..bunun üstesinden nasıl gelirim.. lütfen konumu dağıtmayın tekrar ...
Haha koyun can derdinde kasap et o hesap oldu sizinki biraz
 
Ankara hakkında da yazayım. Orada okudum ben. Girip çıkmadığım delik kalmadı orada. Çünkü boş zamanlarımda atlardım bir otobüse son durağa kadar giderdim sonra iner gezerdim. O bölgenin yapısını gözlemlerdim. Bunun haricinde; cermodern müthiştir. Bugün instada müthiş bir gösteri yayınladılar. Muhteşemdi. Harika sergiler açılır. Devlet tiyatroları bana göre İstanbuldakilerden çok daha iyi. İyi oyunlar çıkarırlar. Beypazarı, Hamamönü benim favorimdir. Kuğulupark tarafını tek geçerim. Beşevler bahçelievler candır. Kısacası keyfini çıkarın.
Ya vallahi biz erkeklere kızmayalım ana kuzusu diye. Ben evli değilim ama ailemin yaşandığı şehirden başka bir şehirde kurulu düzenim var. Vallahi ben kendi düzenimi özlüyorum. Evlilik Arefe'sinde sayılırım. Aileme çok düşkün olduğum halde durumu dramatize etmiyorum. Bu devirde zorla evlendirilmediğinize ve evlenmeden önce nerede yaşayacağınız belli olduğuna göre bunları düşünmeniz gerekiyordu. Bir iki sene evlilik ertelenebilir hazır hissedilmiyorsa. Beklenebilir. Ya ayrıca; iletişimin ve ulaşımın bu kadar geliştiği bir dönemde 40-50 yıl öncesinin koşullarındaymışız gibi tepki vermekte ayrı bir itici. Otobüs var; uçak var; telefon; görüntülü arama, konuşma... ya hakikaten belli bir yaştan bu bağımlı hoş olmuyor. Anne baba baştacıdır o ayrı ama birey olunsun artık. Bu çok önemli; birey olmak.

Şimdi şunu belirteyim, herkesin bir karakteri duygu yoğunluğu kişiliği vs var. Ben hassas bir yapıya sahibim o yüzden bana zor olabilir size olmayabilir bunun birey olmakla alakası yok ki mevzuu o ise ben kendime iyi bir bireyim diye bilirim herşeyin üstesinden bir başıma geldiğim için. Mevzuu eksiklik, özlemek, bazen istediğinde görememek. Sizin için sorun olmayabilir benim için sorun bunlar yapı meselesi.
Üniversiteyi kazanıp doğudan Ankara' ya geldim. İlk birkaç ay okulu bırakıp dönmeyi düşündüm. Gözümü karartmıştım bayağı. Sonra geçti, alıştım. Ankara o kadar zor değil. İstanbul gibi zor değil yani. Ulaşım kolay bile sayılır çoğu şehire göre. Hala Ankara' dayım. Eymir' e bisiklet binmeye, İncek' e kahvaltıya, Seğmenler'e çimenlerde yayılmaya gidin, alışırsınız.
Ayrıyeten ankara hakkında böyle tavsiyeler verecek bir dostumuz olmadığından nereye gideceğimizi bilmediğimizden sevemiyoruz. Teşekkürler.
 
Arkadaşlar güzel hoş söylüyorsunuz da ben evden hic uzaklasmamis biri değilim :) evlenmeden önce 8yil tek başıma ailemden uzak oturdum.2uni.ye gittim tabi ki o şekilde kolay o zaman kafana takacak bu kadar dert ve arkadas sorunun olmuyor.Burada yapabileceğimi düşündüm küçük şehire alışmak zor.Evliyken arkadaş edinmek daha zor ve ister istemez arasıra evden biraz uzaklasmak istiyor insan bunlar büyük sorun değil tabi ama aylar geçtikçe birikim oluyor
 
Ben 4.5 yillik evliyim. Yemek hep yaparim. Asciyim zaten. Ama temizlik hic yapmadim. Bir sey dokulurse falan silerim tabii. Bir de bulasiklari makinaya koyarim. Aksam genelde evde olmuyoruz kış mevsimi haric. Belirli dizilerimiz var onlara bakiyoruz kısın.

Benim sorumun sebebi suydu; etrafimdan surekli elestriliyorum. Ozellikle annem (öz annemden bahsediyorum kv degil) tarafindan.

Ne bicim kadinsin? Evi otel gibi kullaniyorsun. Bu sizinki nasil aile? Bi duzen oturtamadiniz, evine biraz sahip cik, aksam biraz evde oturun hala evlilige alismadiniz vesaire...
Arkadaslarim surekli "siz evli misiniz brlikte yasayan sevgili gibisiniz" "eviniz aile evine benzemiyor" "evet mutlusunuz ama hayat boyle bir sey degil ayaklariniz yere bassin"

Acaba diyorum, ben bir seyleri kaciriyor muyum? "Evime bagli olmak"tan bahsediliyor surekli. Bu büyülü bir his de ben hic yaşamadıgım icin mi bilmiyorum?
Ayyyyy!! Tam hayalimdeki evlilik:KK200:
 
Ben de ailemden 24 saat uzağa gittim, evlenerek. Hatta 26 saat falan :KK70:

İlk etapta tabi ki çok zordu. Ailemden uzaklaştım, iş arkadaşlarım değişti. Ve bekarlıktan evliliğe geçtim. Yani hayatımdaki herşey değişti.

Hergün ağlıyordum senin gibi. Ama çok şükür eşimle çok iyiyiz ve beni her zaman destekledi. İş arkadaşlarım çok çok iyilerdi. Komşularım yine öyle. Yani sosyalleştikçe rahatlıyorsun.

Şimdi tayinimiz çıktı, 26 saati 12 ye indirdim :))) ama 26 saatlik yeri hala çok özlüyorum :)

İnsanı mutlu eden, orada yaşadıkları, yaşadığı yerdeki mutlu anılarıdır.

O yüzden sende, evinde, bulunduğun şehirde, güzel, eğlenceli, mutlu vakit geçirmenin yollarını arasan daha iyi olur.

Şunu da söylemeden edemeyeceğim. Şuan 1 yaşında oğlum var. O doğduktan sonra hayat daha da güzelleşti. Vakit daha kolay geçiyor. Ama oğlumun en güzel anılarını ailemle değil de tek başıma geçirdiğim için çok üzülüyorum. Herkese, oğlumun yeni öğrendiği şeyleri tlf la haber vermek, yaşayamamak çok üzüyor gerçekten.

Epey uzattım ama :))) hayat zor. Alışmaya, vakti güzel geçirmeye çalışmak lazım.
 
Şimdi şunu belirteyim, herkesin bir karakteri duygu yoğunluğu kişiliği vs var. Ben hassas bir yapıya sahibim o yüzden bana zor olabilir size olmayabilir bunun birey olmakla alakası yok ki mevzuu o ise ben kendime iyi bir bireyim diye bilirim herşeyin üstesinden bir başıma geldiğim için. Mevzuu eksiklik, özlemek, bazen istediğinde görememek. Sizin için sorun olmayabilir benim için sorun bunlar yapı meselesi.

Ayrıyeten ankara hakkında böyle tavsiyeler verecek bir dostumuz olmadığından nereye gideceğimizi bilmediğimizden sevemiyoruz. Teşekkürler.
Vallahi ailenize bu kadar düşkünseniz önceki konularda yazdığınız gibi eşinizin önceliği kendi ailesi olunca dert edinmeyeceksiniz.
 
Valla ben aileme yakın oturuyorum..bazen diyorum ki uzak mı otursaydık acaba diye?? Çünkü hergün geliyim gidiyim istiyolar kalıyım istiyolar ben kendi evime nasıl alışıyım ozaman dimi? Hala bekarmısım gibi davranıyolar
 
Vallahi ailenize bu kadar düşkünseniz önceki konularda yazdığınız gibi eşinizin önceliği kendi ailesi olunca dert edinmeyeceksiniz.

Maddi açıdan bende aileme düşkün olsam onlara para yağdırsam eşimin bizden kısıp ailesine yedirmesine kızmazdım emin olun :) iyi okuyamamışsınız belli ki, manen olan şeyler söz konusu burada. hemde ben böyle sert eleştirenleri anlamıyorum siz niye böyle tepki veriyorsunuz ki konu sahibi ister ağlar ister vahlar, burada kadıncağız iyi bir tavsiye bulabilmek umudu ile yazmış. Siz " aaa aileye düşkünlük nedir çocuk musunuz çok ayıp " tavrınızla onun derdine derman olmuyorsunuz ne yazık ki.
 
Son düzenleme:
Back
X