Merhaba kızlar. Size bişey danışmak istiyorum. Kaynanamla evlerimiz çok yakın iki dakika var. Evlendiğimizden beri her akşam yemeği ordayız. Gitmesek arıyorlar geç kalsak arıyorlar. Ben çok sıkıldım alışamadım bu duruma. Eşime söylesem kavga oluyor bizde böyle diyorlar akşam bütün aile bir arada olacak diyorlar. Hep beraber olmak istiyorlar. Kendi ailem çok uzakta oturuyorlar göremiyorum bile onların yokluğuna hiç alışamadım zaten. Eşimin ailesine annem de söyledi arada kendi evlerinde kalsın yok bizde herkes beraber olacak diyor hala. Öğlen gel hatta sana bütün yemekleri öğreteyim diyor. Ben rahat yetiştim bunlar sürekli iş iş. Daraldım. Eşimi seviyorum ama bu hayata ayak uyduracak mıyım bilmiyorum alışırsın biraz zaman geçsin diyorlar. Ama ben kendimi onların yanında öyle kasıyorum ki başım ağrıyor. Daha çocuğum yok. Aklıma ayrılma bile geliyor yapamıyorum. Siz olsanız ne yapardınız, düşünüyorum düşünüyorum onları bu düşünceden vazgeçtiremicem ya alışacağım gideceğim hep ya bitireceğim