Ne Yapacağımı Bilmiyorum

zeytinagaci .!.:

gerçi benim yorumlarımı eksiliyosunuz ama yine de söyleyeyim.
ben araştırma görevlisiyim, herkesin birbirinin dedikodusunu yapıp kuyusunu kazdığı bir üniversitedeyim.da
ama şu anda bi yard. doçentin danışmalık yaptığı öğrencisiyle birlikte olduğu duyulsa bir kaç kişinin ayıplaması dışında bir yaptırımı olmaz-olamaz.
ortada cinsel bir istismar yok.
haa bu arada olan ilişki bana göre "etik" değil. ama sakıncalı da değil.
2 tane yetişkin birey.
okulda adamın odasına kapanıp işyerine uygun olmayan davranışlarda bulunmuyosunuz sonuçta.
dışarıda gezip dolaşmanız da kimsenin karışabileceği bir şey değil.
özel bi üniversitede değilse kapı gibi kadrosu olan bi hocaya kimse bir şey yapamaz bence.

bu işin içinde başka şeyler olmasından korkun bence.
özellikle evine davet etmemesi, hayatının sadece bir yönünü biliyor olmanız asıl bunlar tehlikeli.
bu arada evlilik hakkındaki düşüncelerinizi söylerken burada bir çok insanı kırıyor olabilirsiniz.
ben de evlenmeden çok mutlu beraberlikler sürdürülebileceğini düşünüyorum. ama bunu söylemenin yolu bu değil. isteyen çok aşıktır 18'inde evlenir, isteyen beraberliğini evlilik olmadan sürdürür. ancak heyecanı bitenler evlenir gibi genellemeler ne kadar doğru acaba? yüksek lisans yapıyorsunuz, bir kaç veriden yola çıkarak genel sonuca ulaşılamayacağını öğrenmişsinizdir araştırma yöntemleri derslerinde

Genişletmek için tıkla...

lenoreleyla .!.:

selamlar. ben bir yüksek lisans öğrencisiyim. dersime giren hocamla birkaç ay önce başlayan bir ilişkimiz var. hocam benden 9 yaş büyük, çok bilgili ve yakışıklı birisi.

yanındayken kendimi çok huzurlu hissediyorum, yaşıtlarımla yapamadığım muhabbetleri onla rahatlıkla yapabiliyorum. bence bu sohbet ortamı sağlıklı bir ilişki için çok önemli. ilişkimiz başlamadan önce de bana çok samimi davranır, her durumda yardımcı olurdu. gel zaman, git zaman benden hoşlandığını, bana ilgi duyduğunu fark ettim. beni yemeklere çıkararak ve beyefendiliğini de kullanarak beni de kendine ısındırdı. sonunda bu haftada 3ü bulan buluşmalarımıza bir isim vermemiz gerektiğini söyledi. başta kendisinden zaman istedim, zaten uzun zamandır üzerinde kafa yorduğum bir şeydi bu isteği. birkaç gün sonra biraz da içimdeki duygulara yenilerek onunla birlikte olmaya başladım.

her an onun öğretmen ve benim öğrenci olmam aklımı kemiriyor. aylar sonra bile bundan endişe duyuyorum. sonuçta benim değiştiremeyeceğim, eleştiremeyeceğim bir takım etik kuralları var. etik kurallar, aklımdaki sorular ve bu ilişkimizi herkesten saklamak zorunda olmam gerçeği aklımdayken hayatımı yaşayamaz oldum. ne işimi düzgün yapabiliyorum, ne de tezim için kafamı toplayabiliyorum. en yakın arkadaşlarım bile bu durumdan haberdar değil. birlikte görülmekten, insanlarda şüphe uyandırmaktan kaçındığımız için devamlı suretle maskaralıklar yapıyoruz. bu maskaralıkların verdiği heyecan da olmasa ilişkimizi devam ettirecek tek şey ona duyduğum aşk olur.

haftada 2-3 kez benim evimde buluşuyoruz, şehrin tanıdığımız insanlardan en uzak yerlerinde yemek yiyoruz, en ufak şüphe anında birbirimizden uzaklaşıp sanki rastlantı eseri orada bulunmuşuz gibi davranıyoruz... bu gibi birçok şey bizi hem yoruyor, hem heyecanlandırıyor. onun evini hiç görmemiş olmam, hayatının benden ve okuldan başka hiçbir yönünü bilmiyor olmam da canımı sıkan bir konu. iş böyle olduğu için kendimi ona karşı korumak zorunda hissediyorum. henüz yatak hayatımız sarılıp uyumaktan öteye gitmiyor. bazen çok ısrarcı olsa da, kavga etsek de kendimi bu önlemi almak zorunda hissediyorum. eninde sonunda barışıyor olmamız, bana devamlı hediye alıyor olması da onun da beni sevdiğini gösteriyor bana. hem de en az benim de onu sevdiğim kadar...

fakat bu heyecanlar bile rutine bağladı. bütün ilişkimiz liseli aşıklar gibi köşe bucak insanlardan kaçmak ve benim evimde film izleyip, birbirimize şiir okuyup, uyumak şeklinde sürüyor. onu bu kadar arzulayıp hiçbir şey yapmamak, yapamamak... onu hem daha çok tanımak isteyip hem de tanıyamamak... ilişkimizi insanlara anlatmak isteyip anlatamamak beni uykusuz bırakıyor. ben artık daha insani bir hayat sürmek istiyorum. kendimi ona sunarsam da bunun ilişkimizde yeni bir renk olmayacağından korkuyorum. sadece birbirini takip eden sürüncemelerimize yeni bir halka ekleyeceğinden şüpheleniyorum. ilişkimizi açık edebilmemiz için nereden baksam 1 yıl daha var. o da en az. dayanabileceğimi de sanmıyorum artık. ne yapmalıyım?

Genişletmek için tıkla...

lenoreleyla .!.:

bence bir ilişkinin sonu illaki evlilik olmamalı. olacaksa bile biz henüz bizim normlarımıza göre evlenecek insanlar değiliz. bunda anlayamayacak ne var? evlilik bence ilişkisinde artık heyecan kalmamış insanların sığındığı bir şey. evlenmeden mutlu olmak çok mümkün. kusura bakmayın.

Genişletmek için tıkla...

Med34 .!.:

Hahahaha kusura bakmayın ama bu evde kalmıs kız avuntusu:)) ben evlendım gayette süper bi hayatımız var . Madem bu kadar özgür ruhlusun takmazsın e bu adam senle sonuna kadar kardes kardes yatcak diil o işe sıra gelince ne yapcan cok merak ediyorum. Umarım 3-5 ay sonra kızlık zarı dikimi konusuyla karsımıza gelmessin:)) su testisi su yolunda gerçi...

Genişletmek için tıkla...

kontes9 .!.:

valla süper yorum olmuş med34. aynen hem önlemden bahsedip hem özgür ruhtan bahsederler, umarım konu sahibi yanlış yapmaz

Genişletmek için tıkla...