- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.608
- 598
Arkadaşlar, 6 aylık evliliğimde kayınvalidemin garip gureba tripleri ile yaşamaya devam ediyoruz. Eğitimli yıllarca mesleğini yapmış şimdi emekli olan bir kayınvalidem var. Egosu hayli yüksek. Babası çok şımartmış, güzel kadın bir de idari bir pozisyonda çalıştığı için de hep pohpohlanmış bir durumda. İnsanların ona söyleyeceği hatta söylemeden duruşu ile yapılan bir şeyden bile kırılıp küserken kendisi karşısındakini devirir geçer sözleriyle.
Geçtiğimiz hafta kayınpederim şehir dışında idi, bizde akşamları uğradık. Kısa diye gittik uzunca kalmak durumunda kaldık. Yeğeni gelmiş ziyaretine öyle otururken ciddi anlamda kırıcı cümleler kurdu. Eşime daha güzel, zengin ailelerin kızları ile olsun diye çok söylendiğini ama eşimin kabul etmediğini 4 senedir sürekli düzenli olarak söyler. Tabi başka cümleler de var ama bu en acıtanı oldu. Yıllardır aman kendi söylesin dursun nasılsa biz beraberiz kafasındayken kalbim kaldırmadı sinirlendim. Her defasında duymamazlığa vurdum, eşim müdahale etti derken yeğeni varken o akşam erkekler bir anlık bahçeye çıkmışlardı. O süreçte ne var ne yok tatlı tatlı laflarını attı sırf benden beklediği şeyleri yapmadığım için. (gündüz eşim yokken gitmiyorum, misafirlerine hizmet etmeye gitmiyorum en büyük sorunu bu oğlunu kıskanmaktan başka)
Ben de aşk olsun ben buradayım, liseden beri biz birlikteyiz ona rağmen başka insanların lafının geçmesi bile ayıp dedim ama onu gibi gülerek. Yeğeni de beni destekledi erkekler tam o sırada içeri geldi hadi kalkalım dediler. Arabada yer olmadığı için eşim önce onları bırakacaktı sonra da beni alacak gezecektik dışarıda.
Ben de hazırlandım beni önce eve bırak sonra geçersiniz dedim. Ben zayıfım arabaya sığarım beş dakikalık yer dedim. O da tamam dedi ama planımıza niye uymadığımı da anlamadı sinirlendi farkettim bir şey demedi. Annesi de bozuldu o sırada kalıver yarım saat ne olacak dedi yorgunum dedim çıktım. Eve beni bıraktı kendi sonra geldi homurdanarak ben de ağladım zaten sinirlerim laçkalaştı sürekli aynı cümleler ayıp ve saygısızlık yapıyor annen benim yerine bi koy kendini dedim. İfade ettim o da anladı annemi ben biliyorum istersen gidip derdini anlat çözelim dedi. Ben de istemiyorum çünkü anlatsam daha fazla üzerime gelip sinirlendirebilir gerek yok zayıf noktamı göstermeye diye düşünüyorum dedim.
O da tamam dedi. Geçen cumartesiden bu yana ilk kez gittim suratı düşük bir şekilde karşıladı. yemek yedik, neyin var dedi eşim bir şeyim yok hastayım dedi. Yine her zamanki gibi misafirleri gelecekmiş. Tatlı yapıyım mı dedim teklifen onu da yapmış. Tamam o zaman dedim çıktık. Tabii surat beş karıştı. Ben de hiç bir şey yokmuş gibi davrandım. Başka türlü olmuyor çünkü. Ben tepkilerini kavga gürültüden ziyade kırgınlıklarımı kendi Kabuğuma kısa bir süre çekilip sonra hiç bir şey yokmuş gibi yaşamayı tercih ederim. Beni kıran insan bir cümle söylerse yıkar geçerim ancak öfke sorununu ancak bu yöntemle çözebildim. Yoksa biliyorum o gece öylece suratım bozuk çıkmama kızgın. Bu kız niye iyiyken kötü oldu yüzü diye düşünmek yok. Eminim ama eli kulağında konuşmak isteyecek ve ben asla yalnız kalmak istemiyorum. Ne yapayım hanımlar
Geçtiğimiz hafta kayınpederim şehir dışında idi, bizde akşamları uğradık. Kısa diye gittik uzunca kalmak durumunda kaldık. Yeğeni gelmiş ziyaretine öyle otururken ciddi anlamda kırıcı cümleler kurdu. Eşime daha güzel, zengin ailelerin kızları ile olsun diye çok söylendiğini ama eşimin kabul etmediğini 4 senedir sürekli düzenli olarak söyler. Tabi başka cümleler de var ama bu en acıtanı oldu. Yıllardır aman kendi söylesin dursun nasılsa biz beraberiz kafasındayken kalbim kaldırmadı sinirlendim. Her defasında duymamazlığa vurdum, eşim müdahale etti derken yeğeni varken o akşam erkekler bir anlık bahçeye çıkmışlardı. O süreçte ne var ne yok tatlı tatlı laflarını attı sırf benden beklediği şeyleri yapmadığım için. (gündüz eşim yokken gitmiyorum, misafirlerine hizmet etmeye gitmiyorum en büyük sorunu bu oğlunu kıskanmaktan başka)
Ben de aşk olsun ben buradayım, liseden beri biz birlikteyiz ona rağmen başka insanların lafının geçmesi bile ayıp dedim ama onu gibi gülerek. Yeğeni de beni destekledi erkekler tam o sırada içeri geldi hadi kalkalım dediler. Arabada yer olmadığı için eşim önce onları bırakacaktı sonra da beni alacak gezecektik dışarıda.
Ben de hazırlandım beni önce eve bırak sonra geçersiniz dedim. Ben zayıfım arabaya sığarım beş dakikalık yer dedim. O da tamam dedi ama planımıza niye uymadığımı da anlamadı sinirlendi farkettim bir şey demedi. Annesi de bozuldu o sırada kalıver yarım saat ne olacak dedi yorgunum dedim çıktım. Eve beni bıraktı kendi sonra geldi homurdanarak ben de ağladım zaten sinirlerim laçkalaştı sürekli aynı cümleler ayıp ve saygısızlık yapıyor annen benim yerine bi koy kendini dedim. İfade ettim o da anladı annemi ben biliyorum istersen gidip derdini anlat çözelim dedi. Ben de istemiyorum çünkü anlatsam daha fazla üzerime gelip sinirlendirebilir gerek yok zayıf noktamı göstermeye diye düşünüyorum dedim.
O da tamam dedi. Geçen cumartesiden bu yana ilk kez gittim suratı düşük bir şekilde karşıladı. yemek yedik, neyin var dedi eşim bir şeyim yok hastayım dedi. Yine her zamanki gibi misafirleri gelecekmiş. Tatlı yapıyım mı dedim teklifen onu da yapmış. Tamam o zaman dedim çıktık. Tabii surat beş karıştı. Ben de hiç bir şey yokmuş gibi davrandım. Başka türlü olmuyor çünkü. Ben tepkilerini kavga gürültüden ziyade kırgınlıklarımı kendi Kabuğuma kısa bir süre çekilip sonra hiç bir şey yokmuş gibi yaşamayı tercih ederim. Beni kıran insan bir cümle söylerse yıkar geçerim ancak öfke sorununu ancak bu yöntemle çözebildim. Yoksa biliyorum o gece öylece suratım bozuk çıkmama kızgın. Bu kız niye iyiyken kötü oldu yüzü diye düşünmek yok. Eminim ama eli kulağında konuşmak isteyecek ve ben asla yalnız kalmak istemiyorum. Ne yapayım hanımlar
ama egosu fena. Hiç bir insan ondan daha fazla sevgi ve saygı görmeye layık değil gibi bir tavrı var. Bir tek o sevilmişcesine davranıyor. Onun oğlunu sebebin bile neredeyse o doğurduğu için filan diyecek diye korkuyorum 
