- 18 Ağustos 2013
- 3.254
- 2.930
- 138
Benim kuzenimde yaşadık bunu. Fiziksel hiçbir sıkıntısı yoktu, hastalık ihtimallerini hep eledik. Bir süre sonra istediklerini yaptırmak için öyle bir kullanmaya başladı ki ağzımız açık kaldık. Çok fena bir çocuktu ya. Resmen artık "ay kuzenim ama ben bu çocuğu sevmiyorum galiba" diyecek noktaya getirmişti. Anne çıldırma noktasında, evde huzur yok derken köpek aldılar eve yavru. O huysuz, gıcık çocuk gitti yerine bir pamuk geldi. Üzerine titrer, yemeğini, battaniyesini paylaşır. Biri köpeğe kızacak olsa karşısına dikiliyordu. Ööyle beraber büyüdüler arkadaş gibi. Benim zaten kişisel görüşüm çocukların evcil hayvanla büyümesi yönündeydi, bu örneği de görünce iyice pekişti.
evet evcil hayvanla buyutme fikri gercekten guzel ama ise basladigimda o hayvanin hali nice olur diye dusundugumden kopek almaya cok yanasmadim..
yasadigim yerde cok goruyorum,yurtdisinda yasadigim icin cogu insanin kopegi var ama o hayvanlarin sahipleri is yerindeyken cigliklari aglamalari cok aci oluyor..

bide apartman dairesinde yasiyoruz,bahceli evim olsa sanirim gonlum rahat olurdu ama bu sekilde esimde bu fikre hic yanasmadi..yoksa annesinin kopegi var evi bahceli,ise gittigi zaman kopegi kayinvalidesine birakiyor..cocuk gibi anlayacaginiz.
ama verdiginiz fikir icin tesekkur ederim..belki ilerde bahceli evimiz olur ozaman insallah kopegimizde olur
