- 27 Nisan 2011
- 592
- 334
- 303
32 yaşındayım 7 aylık hamileyim 9 gün hastane de yattım gebelik zehirlenmesi ve erken Doğum . Düşmeyen tansiyon. 17 tansiyonla gittim hastaneye. Doğuma giriyordum o sabah ama düştü tansiyonum .hastanede uzun süre yatacağım için eşimin annesi geldi il dışındakinin refekatçi olarak . Bu Cuma taburculuk istedim doktorum çıkma dedi ben çıkmak istiyorum dedim hafta sonu için de olsa.bi kağıt imzalayarak çıktım yani ölümü göze alarak çıktım ordan . Hafta sonu evde sırf moral bulurum diye Çünkü özlemiştim evimi . Hastane ortamı o kdr zordu ki. Hafta sonu eve geldiğimden günden beri eşim anneme anne demiyorsun herşey karşılıklı ben de senin annene demicem. Anneler günü hediyesi almayı teklif etmedin anneme .annemi kendi annen gibi görmüyorsun. Ağzı var dili yok annemin bi sürü alınganlıkla zehir etti bana hafta sonunu. Ben de canımın derdine düşmüşüm ölüm riski olan bi hastalıkla baş ediyorum dedim annene anne dememem mi sorun dedim . Dün akşam da çay Makinesi almış bana eşim annesi demiş deneyelim çay yapalım bunda ben de saat geç oldu başka gün yapalım dedim bunu dedim diye burnumdan getirdi annesinin isteğini kırmışım . Bana annesinin yanında bazıları 1 yıldır var annem 31 yıldır var gibi cümleler kurdu . Hak edene hakettiği gibi muamele dedi. Çok zoruma gitti .hAmileliğimi zehir etti. Evde kapılar mı kırmadı . İlk hamile olduğumun ertesi günü arabayı öfke ile bi yerlere mi sürmedi in arabadan mı demedi. Yaşadıklarım yeterince zor şimdi ise riskli bi durumdayım sadece Allah görüyor diyorum annesine de dedim tamam oğlum dediğiniz sürece hep böyle yapacak dedim haksız olduğunda bile tamam diyorsunuz dedim sırf hasta diye mi dedim bu arada eşim epilepsi hastası . Ben sadece eşim bağıra bağıra bana hak edene hak ettiği gibi muamele derken oğlum düzgün konuş demesini beklerdim . Eşim annesini acındırıyor hep annem geldi başına elinden geleni yapıyor kadın vs
