Konu aslında evlilik olmasaydı sanırım fikir bu kadar marjinal görünmezdi. 1 yıl kadar birlikte yaşayıp evlenmiş birisi olarak söyleyeyim; evlilik benim yaşantılarımı zenginleştirdi. Çevrem genişledi, çocuk sahibi oldum, hayatımı düzene koydum ve çok güzel anılar edindim. Ha çocuk meselesine gelecek olursak evlilik şart mı evet. En basiti soyların karışmaması için. Kimse tanımadığı kardeşiyle yatmak istemez sanırım. Herhangi bir dini, ahlaki felsefe ya da inanca değinmiyorum bile. Toplumda ve resmiyette de elbette bir statü ediniyorsunuz, bu tartışılamaz bir artı.
Birlikteliğin resmileştirilmesi "evet, siz artık sevişebilirsiniz" demek değildir. Herhangi bir şeyin resmileştirilmesi insanlara bazı haklar tanır. Misal resmiyet olmadan da bir işte çalışabilirsiniz ancak kurum kimliği, sigorta bilgileri ya da bordro istemeden gözü kapalı devam etmezsiniz sanırım. Emekliliğiniz resmiyete binsin istersiniz. Ya da amiriniz "madem hastasın, git istediğin kadar dinlen gel" demez, aksine sizden rahatsızlığınıza dair bir RESMİ rapor ister. Yahut bir evi satın aldığınızda "tapusu sende kalsın, nasılsa evi aldığımı ikimiz de biliyoruz" demeyiz mesela evi satan kişiye. Bankada sıra beklerken önümüze geçmeye çalışan bir insandan sıra fişini göstermesini bekleriz. Maddi, manevi her tür ilişkide resmiyet isteriz. Mesele evlilik olunca resmiyet beklenmesinin tuhaf karşılanması bana hakikaten "çok tuhaf" geliyor. Sanırım bunu tuhaf görünce bazı insanlar kendini marjinal ya da entelektüel hissediyor. Resmileştiremiyorum ama bana göre çooooooook saçma!