Içinizde nasıl bitti ? Evet ben de şuan kendime ihanet etmiş gibi hissediyorum içimde. Cok özlüyorum çünkü. Bizimki anlaşmalı boşanma davası olacak. Içimde bir şeyler yarım kaldı. Aramak sesini duymak istiyorum mesela yapamam. O kadar öfkeliyim ki kendimi dizginleyemem. Zaten bizimki kontrolden cikti. Rezilligin icindeyiz. Ben de bir an once sağlıkli bir ruh haline burunmek istiyorum. Evet suan sanki dönse bi bedel ödetmeden affedermişim gibi gelirken, mantıken düşünüyorum ben bu bedeli devam ettiği takdirde her gün zehir gibi azar azar kendime hem ona ödetirim. Olgunlasmam lazım. Onu ve sevgilisini unutup affedip önüme bakmam lazım.
Içimde fırtınalar kopuyor. Bunca senenin emeği var. Hâlâ Ben vefa taşıyorum içimde. Bana da çok emek vardı diyorum. Bunları düşündükçe ona karşı öfke hissedemiyorum. Neden bu kadar zayıf hissediyorum bilmiyorum. Adam beni aldattı ilgisiz bıraktı delirtti sonra terk etti hakaret etti boşanma davasını bana zorla açtırdı hayatımı zorlaştırdı yine de ah eski günler vah güzel günler diye yemeden içmeden uykudan kesiliyorum.
Ayrılma kararını o verdi evet ve benim de vermem lazım. Mantığım arkana bile bakma diyor. Ama duygularım çok farklı bekle dur sakin ol diyor.
Spor yapınca iyi hissediyorum. Arkadaşlarımla sohbet edince iyi geliyor eşimi konuşmak. Ama yeni bir şehirden ev bakarken, evimizdeki eşyaları satarken, geleceğe dair plânlar yapıp adım atarken canım yanıyor.
Öyle ortada kalmış sahipsiz kimsesiz hissediyorum ki. Bütün arkadaşlarım ailem sosyal çevrem hatta eşimin sosyal çevresi onun yakın arkadaşları bile arkamda. Ama ben eşimi sayıklıyorum . Onun arkamda olması hepsine değerdi bi zamanlar.
Cok güveniyordum ben ona. Bu evlilikte beni çok yordu evet üzdü incitti ama ben cefasına bile alışmışım. Öyle terkederim giderim diye büyük laflar ederdim ama hepsi çiğ davranışlarmış.
Gece 3 oldu uykudan uyandim. Rüyamda annem eşimi arıyor. Eşim istanbuldaymis. Gel oğlum konuşalım diyor. Eşim olmaz bir daha dönüşü yok diyor. Benim içim sızlayarak benim için de dönüşü yok zaten diyorum sanki züğürt tesellisi gibi.
En çok da canımı hicbir şey eskisi gibi olmayacak ya o acıtıyor . Yeni hayatım belki çok güzel. Yeniden aşık olup anne olacağım falan ama korkuyorum risk almaktan. Özgüvenim çok düşük çünkü şimdiye kadar hep iki kişilik kararlar alırdık. Ben bireysellesmeyi bile unutmusum.
Yıllarca kocasına bağımlı yaşamış bir kadının hayatının ortasında yapayalnız aldatilarak terkedilmesi...
Emeklerime mi akıyor gözyaşlarım yoksa güzelmiş gibi gelen evliliğimin bitmesine mi bilmiyorum
(cevabim cok uzun oldu ama bu konu bende boyle. Basladim mi durduramiyorum. Umarim icinde sana iyi gelebilecek birkac tavsiye yakalayabilirsin.)
Ben de tam atlatamadim ki soz olayina bu kadar takildim. Cok dogru bir ornek olmam ama aldigim desteklerden hatirladiklarimi soyleyebilirim sana. Ben tam beceremedim belki sen yapabilirsin.
Ben ne olursa olsun geri donusu olmadigini kabul ettim oncelikle. Bir arkadasim var neler neler yasadi. Aldatildigini ogrendi, erken dogum yapti 1 ay sonra bebegini kaybetti neler neler ama yine de esini affetti allah en buyuk dersi verdi bir daha yapmaz dedi ama 1 sene sonra adami escortla yakaladi. Onunla cok konusurduk. O 1 sene de kiz 20 kg verdi. Gozlerinde bile bir durgunluk vardi. Davayi acti ve dedi ki ben affetmeye calismakla ne buyuk bir hata yapmisim. Her nefesim cigerime batiyordu, hep gozumun onundeydi ve bedel kesememistim. Ne ben mutluydum ne de onu mutlu edebildim. Guldugunde bile batiyordu laf sokuyordum. Cehennemdi.Meger ayrilik bana ozgurlukmus dedi. O sozunu hic unutmadim. Yakaladigimda aciklama bile istemedim direkt yolladim adami. Aldatmak karakter meselesi. Allah tan bile korkmadi, kendinden utanmadi,ben kimim ki..Affedersem bir daha yapardi eminim. O yuzden geri donsun diye umudum, planim olmadi hic.
Psikologunda soyledigi 4 evre vardi. Ofke ve sorgulama,ozlem,kabullenis ve yukselis. Boyleydi yanlis hatirlamiyorsam. Herkesin yasadiklarina ve karakterine gore sureleri degisir demisti.
Benim sorgulama donemim hep benimle alakaliydi. Neyi yanlis yaptim, ne eksigim vardi, guzel mi degilim, seksi mi degilim. Samimi oldugum herkese sordum. Beni elestirin duzeleyim dedim. Yok dediler. Sen ona fazlaydin. Beni kirmamak icin diyolar dedim ikna olmadim. Sonra komik gelecek ama adriana lima nin bile aldatildigi bir dunya diye bir laf duydum. Dedim bunun seninle alakasi yok. Bu is karakter isi. Buna ikna oldugumda biraz daha rahatladim. Sonra hersey farkli olabilirdi, beni neden sevmediler, bunu hakedecek ne yaptimlar ve ozlem basladi. Bu dibe vurustu.Psikologum dahil bana herkes dedi ki baskasiyla flortles. Duygusal iliski yasama istersen ama bakis, heycanlan. Bu donemi kisaltir, ozguvenine iyi gelir. Ama yok benim yapimda yok o. Yapmayi bile deneyemedim. Ama.yapanlarin bu surecinin daha kolay gectigini forumlarda cok okudum. Agladim,zirladim konu acildiginda anlattim en ince detayi. Zaten az bir arkadasim biliyor onlarda ayni seyleri konusmamdan sıkılıyorlar farkediyorum ama durduramiyorum. Sonra bir ark.im bana dedi ki sen neden kendini bize anlatiyorsun. O ne derse desin biz seni bilmiyor muyuz? Kendini kendine savunmaktan vazgec. Sunu kabul et.sorun sende degildi ondaydi.ve sorun sen degildin onun egolariydi. Eksik gorseydi bile once senden ayrilsaydi sonra disari baksaydi.dedim haklilar ama susamiyorum ve gittim psikolaga. Bu sureci atlat aman sakin yuzyuze gelme dedi dr. Ben atladim tatile gittim. Hayatimda verdigim en dogtu karar ve en guzel tatildi. Hayatimda daha once yapmadigim seyleri yaptim. Rafting yaptim, daldim, parasutle atladim. Gokyuzundeyken agladim. Hungur hungur agladim. Ben bu kadar keyifli bir aglama daha once yasamadim. Icim akti sanki. Psikolog demisti zaten. Yeni anilar olusturman gerek. Cok yeni en son yaptigin herseyi onunla yaptin, en son omlet yapisini anlatirken bile onu hatirlaman, konunda onun gecmesi cok normal cunku en sonuncuyu beraber yaptin. Tatil bu sebeple cok iyi gelmisti. Yeni anilar kaydetti beynim eskileri kenara itmeye basladi.Eger o surecten once bosanmis olsaydim ben onume bakardim. Ama davalar dilekceler is durumu beni hep geri cekti yeniden. Ustune ailesi falan hic musade etmediler. Dagildim toparlandim. Ailem uzulmesin diye cok gizlerdim kendimi. Sonra psikolog dedi ki neden tek basina ustleniyorsun. Birak insanlar senin icin birseyler yapsin. Sen de onlarin derdinde kosmaz misin ne var bunda. Guclu gorunmek zorunda degilsin kendine daha fazla yuk bindirme dedi. Hepimiz insaniz ve basimiza nelerin geleceginin garantisi yok. Sen olagan surecindesin ve iyi gidiyorsun dedi. Ha unutmadan b vitamini destegi verdi ve bal. Sinir uclarini onardigi icin depresyona iyi gelir dedi.
Ortam degisikligi cok soylendi ama ona imkanim yok. Ayni evde yasiyor olman zor dendi ama beni o pek zorlamadi. Kendimi rahat oldugumu hissettigim yerdeyim. Zaten degisime cok acik biri degilim. Aliskanliklarimdan kolay kolay vazgecemem. Hersey hatta cerceveler bile yerinde duruyor ama hic rahatsiz etmiyor. Onlar artik gozumde resim bile degil. Dikkatimi cekmiyor. Sadece koku takintim vardi. Ilk hafta evdeki herseyi ama herseyi yikadim diyebilirim kokusu gitsin diye. O da iyi geldi. Suan asla affetmem, asla gelecek hayallerimde yok, anilar aklima gelmiyor ama kacirdigim gelecegimi dusundukce boguluyorum. Soyle olabilirdi. Onun yerine baskasiyla mutlu olabilirdimler falan. Benim ona artik ofkem var. Ahim var. Baska bir duygum yok. Pismanligim bile yok.
Sonra cocuk konum var bir de. Yurek yanginim. Bu arada artik konusunu acmamayi ogrendim dost meclislerimde. Icimde yasamayi her ofkemde onlari darlamamayi. Bu da onemliymis. O yokmus gibi, hic yasanmamis gibi davranmak. Eskiden baska konu aklima bile gelmiyordu.
Ben aslinda baya toparladigimi dusunurken bu soz olayi beni yine yikti. Suan adlandiramiyorum ne hissettigimi.asiri da panik durumdayim. Astim dediklerimin uzerini mi orttum yine ortaya mi cikti acaba diye. Biliyorum hepsi gececek ama benim dava surecim iskence resmen bu sebeple umudum yok. Suan tek derdim bunlarin bir karsiligi olmali. O mutlu olmamali. Kotuler kazanmamali ki ben de iyiligimi kaybetmeyim, isyan etmeyim. Bu duygu cok dip.
Bir de her ne kadar can acitsa da sunu kabullenmek gerek. Ben hala ara ara zorlaniyorum. Aldattiklari donem bizi sevmiyorlardi hatta belki oncesi de. Psikologum aldatilmak olum kaybindan daha buyuk bir travma demisti. Herkes olur ama herkes aldatilmaz. Olumde topragin altinda oldugunu bilirsin ama ihanette suan kimle ne yapiyor diye dusunursun. Eger sevselerdi bu buyuk travmayi bize yasatmazlardi. Aytica onlar arkasini doner gider. Cok ama cok azdir bir erkegin forum sitelerine aldattim pismanim nasil geri kazanirim diye yazmasi. Biz onlarda artik yokuz. Cektiklerimizi de asla haketmiyorlar. Ben bu cektiklerimi asla ona hissettirmedim ki burnu havaya daha da kalkmasin. Ortak arkadaslarimizla mi gorusucem daha cok makyaj yaptim. Sosyal medyaya hep gulen hep mutlu hep kalabalik resimlerimi koydum. Durusmalarda hep guzel gorunmeye calistim.Dogru mu yaptim bilmem ama ne onun ne de ailesinin oglumun arkasindan ne hale geldi diyip bulunmaz hint kumasi sanmalarini istemedim.
