- 3 Ocak 2021
- 285
- 114
- 53
- 32
- Konu Sahibi Yildiztozu93
-
- #1
Merhabalar. Dün 29 yaşına girdim ve hiç bu yaşımı böyle hayal etmemiştim. En azindan düzgün bir işi olan evli ya da yolunda giden bir ilişkisi olan biri olarak hayal etmiştim tabiki geldiğim nokta hayal kırıklığı. Yakın zamanda 2 senelik ilişkim bitti olmadi yani anlaşamadık sevdiğim için katlandım ve artik yapamayacağımı anladim. Merkezi bir yerde otururken 2019 da merkezden 1.5 saat uzağa sevmedigim yere taşındım ve hiç alışamadım. İş imkanı da az her yer site sadece. Bir akrabanın yanında çalıştım seviyodum işimi ordan da kasım ayında ayrıldım cok uzakta kalıyordu daha da uzağa taşındı işyeri hergun 4 saat yolu göze alamadım açıkçası. Derken sürekli hersey ters gidince artik çarpıntılar baş gösterdi onca doktor neticesinde psikolojik cıktı. Evlilik desen benim ailemin yanında keyfim yerinde ama millet 25 imden beri konusuyor sürekli biri buluyorlar o kadar itici gelmeye başladı ki görücü usulü her gün bir laf duyuyorum yok çocuğun olmaz yok bu saatte ilk kez evlenen adam bulamazsın yok senin iş yaş. Babam annem de sorun etmiyor sanıyodum ama annem biz hayattayken mürvetini görelim diyor bu bile beni üzüyor. 2 kardeşiz en büyük çocuğum çünkü. Millet beni görünce acır gözle bakıyor isi yok eşi yok diye heryerden hakkimda laflar duyuyorum. Ne kadar neşeli insandım resmen özgüven umut kalmadi psikolojik olarak bitik hissediyorum. Nerden başlayacağımı bilmiyorum 29 yasında biri olarak düzgün bir insan bulmak çok mu zor ve seveceğim bir iş tabiki de düzeltmem gereken bir psikoloji var artık