Neyin doğru neyin yanlış bilemiyorum şu günlerde, düşüncenizi benimle paylaşır mısınız ?

wanteddd .!.:

bence maddi durumunuz yerindeyse 3-4 yaşına kadar çalışma derim şahsen ben öyle düşünüyorum bir çocuğun hele ki bu yaşlarda bir tek anneye ihtiyacı var unutma çocuk senin aynan olacak onu sen eğitmelisin maddi artılar olur zamanla ama kaybedilen yaşlar geri gelmez

Genişletmek için tıkla...

CuteMom .!.:

cocuguyla vakıt gecırmeye bayılan bırı olarak 4.5 senedır calısıyorum
bu soru ısaretlerıyle
ve hala gıt gel yasıyorum
esınızın maası ne kadar?

Genişletmek için tıkla...

peravals .!.:

Kariyerinizi kuvvetle muhtemel ona daha iyi bir gelecek sağlamak adına önemsiyorsunuzdur.

Çok zor. Ama ben işe devam edip, iş dönüşü tüm vaktinizi kızınızla geçirmeniz taraftarıyım.

O da alışacaktır.

Genişletmek için tıkla...

happylove .!.:

Bence su yaslar kızınızın en güzel yasları. İyi bi gelecek hayaliniz çok güzel ama ben yerinizde olsam 3 4 sene çalısmazdım sonra yine ise baslarsınız. Hem bu sırada kızınızda okula baslamıs olur. Her zaman çalısabilirsiniz ama kızınız her zaman bu yaşlarda olmayacak.

Genişletmek için tıkla...

goha .!.:

benim oğlum hep erken uyanırdı, küçükten alışmıştı beni geçirmeye, o yüzden ayrılamama problemini çok yaşamadım.

ama çalışan anne olmak duygusal olarak zor haklısınız.

siz yine de zor dönemleri atlatmışsınız aslında.
2 yaşında kreşe başladı oğlum, birlikte gidiyoruz, birlikte dönüyoruz, şu an keyfinden çok memnun. 2 yaş kreş için erken olduğu söylense de ben oğlumu sanırım bu kış evde tutamazmışım. çok sevdi okulu, arkadaşlarını.

tabi bizi hala özlüyor, haftasonları ne kadar keyifli oluşundan anlaşılıyor bu. biz de babası ve ben onunla ilgileniyoruz çokça.

Genişletmek için tıkla...

mim mam .!.:

Etrafında bir sürü ise giden anne var evet duygusal davranıyorsunuz ama işin içinde gelecek var ve kendininde geleceği öyle düşünme çalış çocuğunun bu huyu zamanla geçer

Genişletmek için tıkla...

Sibelim84 .!.:

ben 10 sene calışma hayatına kızımın doğumuyla ara verdım....şimdi 2 yasında bugun krese basladı...bende yakında ıse baslayacagım...ama şartlarım çok ıyı olsaydı sanırım 4 yasına kadar calışmazdım yada en azından 3
eger olanaklarınız ıyıse 3.5 yasına kadar sız bakın...zaten cok seyı kaçırmıssınız barı diğer ilklerini yakalayın
ama maddı durum elvermıyorsa ve işinizin şartları çok ıyıse ( ara verdıkten sonra malesef eskısı gbı olmuyor) bırakmayın derım

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

Bir de hani burda ve çevrede kreşe gitsin okula başlasın o zaman çalışırsın diyorlar ama özel sektördesin

Bizim şehirde kreş 9-5 okulların da özelleri 8-5 devlet okulları yarım gün o zaman kim nasıl bakacak

Birinci sınıfta dersleri ödevleri sonra sosyal etkinliği derken çalışmak daha zorlaşıyor zira kopuyorsunuz

Iş dışındaki tüm zamanı kuzunuza ayırıp biraz daha deneyin diyorum yine

Genişletmek için tıkla...

gulsen88 .!.:

Merhabalar, ben bir anneyim .

27 yaşımdayım . 1,5 yaşında da bir kızım var. Çalışan bir kadınım ama şuanda ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum. Boğazım düğüm düğüm....

Kızımı 10. ayına girdiğinde anneannesine bırakıp işe başladım. Evde çünkü çok bunalmıştım, çalışmaya alışkınım çalışmayı da çok seviyorum . Güzel bir şirkette mesleğim üzerine iyi bir iş bulunca başlama kararı almıştım. 8 aydır da çalışıyorum .

Kızıma ilk iki ay annem daha sonra da kayınvalidem bakmaya başladı, şuan hala da o bakıyor. Bizde kalıyor kayınvalidem haftaiçi. Haftasonu da çorluda yazlıkları var oraya gidiyor.

Ben kayınvalideyle yaşamanın zorlukları kolaylıkları konularını bir kenara bırakacağım, bir çok şeye uyum sağlayabilirim. Fakat kızlar, özellikle anneler.... ne olur bana bir yol gösterin . kızım 3-4 günden beri ben işe gideceğim zaman uyanıyor . Kesinlikle tekrar uyumamak için direniyor.... ben gözünün önünden ayrılacağım diye öyle bir içten ağlıyor ki, resmen gözleriyle yalvarıyor gitme diye. İşe gittiğim için üzülüyor ve kendisini kötü hissediyor bu çok açık .

Ben bugün çok sevdiğim işimi, aldığım maaşımı, geleceğim iyi noktaları hepsini bir kenara bırakıp işten ayrılmayı düşünüyorum . Nasıl bir karar vermeliyim bilemiyorum .

Terazinin bir kefesinde mesleğim, kariyerim, çocuğumun maddi olarak geleceğini hazırlamak, çok rahat yaşamak gibi artılar var.

Bir kefesinde canımdan çok sevdiğim kızımı istediğim gibi yetiştirmek, bakımını istediğim gibi yapmak, yemek düzenlerini uyku düzenlerini kontrolüm altında tutmak gibi artılar var…..

Ne yapmalıyım, ne yapmalıyım…. İşimden de ayrılmak istemiyorum, çocuğumu da bırakmak istemiyorum .

Hem onun için hem kendim için doğru kararı vermem lazım . Bu konuda vereceğim karar da tüm hayatımı etkileyecek derecede önemli bir karar.

İşe devam etmeli miyim ? Kızımla evde mi olmalıyım ? Buradan ayrılmayı aklımın ucundan bile geçirmemiştim bugüne kadar, fakat şimdi düşününce buradaki hiç kimseyi yüzüstü bırakmak istemiyorum yalnız bırakmak istemiyorum . Özellikle beni kalpten sevdiklerini hissettiğim yöneticilerimizi ve destek ekibimizi

Çok kararsız hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

gulsen88 .!.:

sizin adınıza sevindim, ben de bir süre daha deniycm sanırım çalışmayı, ha deyince de bırakılmıyor, çalışan anne olmak ta zor, işini bırakmak ta zor bir durum... umarım biz de sizin gibi kendimize göre bir düzen oluşturabiliriz ileride. hem benim hem kızımın hem eşimin, üçümüzün de memnun olduğu...

Genişletmek için tıkla...

ftmsgsk .!.:

Çalışan bir anneyim, bebeğim 7 aylık ve ben 5 aylık iken bırakmaya başladım, neden? çünkü borcumuz var , neden ? çünkü ona daha iyi bir gelecek için? neden? vs vs. benim 5 aylıkken bile uyanıyordu gideceğimi anlıyordu, geleceğim zaman bile uyuyor ise uyanıp kapıya bakıyormuş 5 dk geç kalsam mızmızlanıyormuş. her sabah evden çıkıp kv me bırakıyoruz şimdi işi eğlenceli hale getiriyoruz gülüyor bırakırken ama o kapı kapandığında içim cız ediyor, evet her aradığımda bugün anne dedi bugün baba dedi bugün dişi çıktı gibi laflar duyuyorum, kv demi kıskanıyorum ilkleri o görüyor diye ,ama yapacak birşey yok mecburiyet böyle birşey, kim isetemez ki bebeği ile her anını yaşasın, bende çalışma manyağıyım ve evde asla olamam diyordum ama bebek olunca işler değişiyor, bunların dışında 24 saat evde olup çocuğuma zaman ayıramamaktansa , kendimi hapsolmuş gibi hissetmektense,tüm sıkıntımı ona yansıtmaktansa, çocuğumla 2 saatte olsa kaliteli , eğlenceli , özlemle geçireceğim zamanı tercih ediyorum, unutma herşey onlar için zaten , maddiyatda , maneviyatta, ha eğer ben çalışmazsamda mutlu olurum,parayada ihtiyacım yok ,herşeyi eşim tek başınada karşılayabilir, ben zamanımın her anını bebeğime ayırabilirim diyorsan işten ayrılabilirsin,ama çalışamzsam mutsuz olurum ve herşeye yansır diyorsan çalışmaya devam etmelisin. Belki şöyle bir şey yapabilirsin ,eğer iş yerindeki kişiler ile çok iyi isen işe 8-9 da değilde daha geç başlayabilirsin en azından şu dönem geçene kadar,sonrasında düzene girecektir zaten.

Genişletmek için tıkla...