İnanmıyorum ya kendimi gördüm. Sizin yaşadıklarınızı inanın ne eksik ne fazla şu an ben yaşıyorum. Kibirli miyim diye sorgular olmuştum kendimi. Geçen gün nişanlımın babası, küçük torunu(6 yaşında) el hareketi çektiği için güldü bi daha yap bakayım dedi yine güldü ve vay şer...siz neler biliyor dedi... ben şok oldum ve çok şiddetli bir şekilde buna tepki gösterdiğimde sorun çıkarıyormuş gibi göründüm. Nişanlımın babası kızım sen her şeyi çok büyütüyorsun dedi bir kere daha şok oldum. Bizim ailede derin sohbetler yapılır siyasi dini veya başka herhangi bir konuda. Çevremiz nispeten görmüş geçirmiş insanlarla doludur ama nişanlımın tarafı hiç böyle değil hep bir dadaş, gardaş muhabbeti var. Nişanlanmadan önce nişanlımın 17 yaşındaki erkek kardeşi bana "yenge" dedi?! Ne münasebet falan oldum ama içimden... Benim ailem de mesafelidir, bir tık daha resmidir ben de öyleyim. Samimiyeti kurana kadar kim olursa olsun "siz" diye hitap ederim ancak tanıştığım ilk günde bile sen olarak hitap ettiler. Erkek kardeşi yenge diyor, teyzesinin kızı bile yenge diyor. Ne alaka? Beni sevmiş olabilirler, sahiplenmiş olabilirler bilmiyorum ama sevgi göstermenin yolu bu değil ki.. Yemek konusu mesela birkaç sefer nişanlımın ailesi benim evime geldi. Yemeklerini hep yarım bıraktılar çok sinirlendim. Bu bir görgü kuralıdır yahu eğer yiyemeyeceğini düşünüyorsan eeen başta kaşık batırmadan bu yemek bana çok fazla deyip tencereye koyarsın. Yemekler yarım, yoğurt yarım her şeyi çöpe gitti. Ben böyle bir ortamda nasıl mutlu olabilirim ki?
düğün isteseydin düşüp öleceklerdi demek ki
simdi iyiki bitmis diyorum
tabi o zaman cok üzülmüstüm o ayri:)
Evrimnecla
arayan soran var mı kız, hakikaten bitti mi. Hırsını alamayıp saldırmış olması lazımdı şimdiye kadar
görmedim diğer gönderini. Bakarım şimdi.
ilgilidir o ayrı ama bazen şımarmak için sorarım o da sevmesem niye evleneyim seviyorum ki evlendim der
