Kızlar daha önce nişanlımla ilgili bir konu açmıştım belki hatırlayanlarınız olur. Bunalımları ve bana karşı ilgisizliğiyle ilgiliydi. Neredeyse 3,5 ay oldu değişen hiçbir şey yok.
1 aydır rahat bıraktım onu. Görüşmek için sürekli ısrar etmedim, gün içinde çok az aradım – ki zaten az konuşurduk – ama bu da fayda etmedi.
Hala bana yaklaşmıyor. Ben öpmeden öpmüyor, dokunmuyor. Sürekli sıkılıyorum diyor, ölsem kurtulsam diyor. Cumartesi doğumgünü, ne güzel bak doğumgünün geldi dedim. Hiç istemiyorum, keşke ölüm günüm olsa diyor.
Deli olacağım artık onun bu bunalımından. Kendi işlerinde çalışıyor, babası ve abisiyle beraber. İşinden nefret ediyor. Aişle ilişkileri çok yakın değil. Evleneceğimiz için sorumluluklardan zaman zaman korktuğunu söylüyor. Kaç kere konuştum olmadı, yazdım olmadı, sıktım olmadı, rahat bıraktım olmadı. :sinifsinif:
Bir 3,5 ay daha böyle katlanmak istemiyorum. O yüzden bu haftasonu “ lütfen kendine gel biran evvel, çok uzun oldu artık. Bana işkence ediyorsun. Bir 3,5 ay daha dayanacak gücüm yok. Lütfen topla kendini” diye rest çekmeyi düşünüyorum.
Çok da seviyorum. Bir yandan da gerçekten sıkıntılıysa, bu yaptığım doğru olur mu diye düşünüyorum. Yani ona destek olmamış mı olurum diyorum kendi kendime… zamanla geçer de ne kadar zamanla geçer? Ben ne olurum o arada? Beni seviyorsa biraz olsun düşünmesiş gerekmez mi? mafoldumben
Kafam çok karışık. Sizce ne yapmalıyım? Resti çekip daha fazla katlanamayacağım kendini düzelt mi diyeyim, bir süre daha sabredeyim mi?
1 aydır rahat bıraktım onu. Görüşmek için sürekli ısrar etmedim, gün içinde çok az aradım – ki zaten az konuşurduk – ama bu da fayda etmedi.
Hala bana yaklaşmıyor. Ben öpmeden öpmüyor, dokunmuyor. Sürekli sıkılıyorum diyor, ölsem kurtulsam diyor. Cumartesi doğumgünü, ne güzel bak doğumgünün geldi dedim. Hiç istemiyorum, keşke ölüm günüm olsa diyor.
Deli olacağım artık onun bu bunalımından. Kendi işlerinde çalışıyor, babası ve abisiyle beraber. İşinden nefret ediyor. Aişle ilişkileri çok yakın değil. Evleneceğimiz için sorumluluklardan zaman zaman korktuğunu söylüyor. Kaç kere konuştum olmadı, yazdım olmadı, sıktım olmadı, rahat bıraktım olmadı. :sinifsinif:
Bir 3,5 ay daha böyle katlanmak istemiyorum. O yüzden bu haftasonu “ lütfen kendine gel biran evvel, çok uzun oldu artık. Bana işkence ediyorsun. Bir 3,5 ay daha dayanacak gücüm yok. Lütfen topla kendini” diye rest çekmeyi düşünüyorum.
Çok da seviyorum. Bir yandan da gerçekten sıkıntılıysa, bu yaptığım doğru olur mu diye düşünüyorum. Yani ona destek olmamış mı olurum diyorum kendi kendime… zamanla geçer de ne kadar zamanla geçer? Ben ne olurum o arada? Beni seviyorsa biraz olsun düşünmesiş gerekmez mi? mafoldumben
Kafam çok karışık. Sizce ne yapmalıyım? Resti çekip daha fazla katlanamayacağım kendini düzelt mi diyeyim, bir süre daha sabredeyim mi?
( zaman zaman işte dünya üzerine öyle bir çöküyor kii...haa şimdi çok mu düzeldi herşey,hayır tabii kii..aynı şeyleri yaşıyorum yine,yaşantım aynı yani ama bu tür isteklerim yok.daha umutla kendinden emin bakıyorum ve mücadele halindeyim..bu gibi zamanlarda herkes işte sağlıklı bir bünye gibi tıpkı aynı reaksiyoınu gösteremiyor..bazılarının direnci daha düşük o yüzden olaylardan daha fazla etkilenebiliyor.mesela gördüğüm kadarıyla sen nişanlına göre daha güçlü duruyorsun tüm sorunlarına rağmen..biraz zaman,biraz sabır...belkide herşeyi umduğundan daha güzel yapabilir..ayrılık her zaman tek çözüm olmuyor ne yazık ki...bu gibi konularda bencil düşünemiyoruz bazılarımız,acaba kötü mü yaptım,ayrılırsam noolcak..vs. gibi..ayrılmaktan ziyade bi konuş bakalım,neler yapılabilir?biliyorum pek ço kkere denemişin ama bazı şeylerin farkına varması lazım sanırım,çok koyvermiş kendinii...en önemlisi senin hislerin burda..gerçekten bazen insanın elinde olmaz bazı şeyler,yada bazılarının işine gelir herşeyden kaçmak için bunalımı bahane de edebilirler...inşallah en kısa sürede düzelir herşey diyorum..
