sağolun kızlar.
dediğim gibi çok konuştum. bu durumun beni üzdüğünü, mutsuz olduğumuz, aramıza mesafe girdiğini, gitikçe uzaklaştığımızı ve bunun beni korkuttuğunu söyledim.
buna rağmen bana " ben uzaklaştığımızı düşünmüyorum" diyor. derdini sıkıntısını anlatmamakta kararlı, psikolog- psikiatrist teklif ettim, asla yanaşmıyor.
dün onlara yemeğe gittim. abisi, amcası falan herkes ordaydı. herşey güzeldi. bana karşı ilgili, konuştuk ettikl. akşam beni eve bırakırken, yolda abisi eşi ve 1 aylık bebişlerini eve bırakıyorduk. eltim "siz de evlenin de yapın hemen bebek" dedi şakadan. yeğenini çok seviyor çünkü. " bana yeğen sevgisi yeter" dedi. sinir oldum "hııı tabi " dedim tripli tripli. "bireysel düşüncem bu" dedi. ama gülüyor yani ortam sıcak. abisi " bu bireysel alınacak bi karar değil ama" dedi. eltim " ya abine kalsa o da hala istemiyordu kadınlarda biyolojik bir zaman var" dedi. ben de " madem bireysel takılacaksın canım, ben seni bireyselliğinle başbaşa bırakayım" dedim. sustu.
sonra abileri indi. dedim ki "ya yarın akşam ya da cumartesi akşamı buluşalım, sen seç" dedim. "pazar görüşürüz" dedi. "pazar da olur ama bak sana seçenek sunuyorum, ya cuma ya c.tesi seç" dedim. " belki benim işim var ben istemiyorum" dedi. ben de " sana kalırsa haftada 1 gün buluşuyoruz zaten, hayatına serpiştiriyor musun beni, boş olursam görüşürüz diye" dedim. "millet ne kadar sık görüşüyor ki bak X'lere (yakın arkadaşı nişanlı ve nişanlısıyla sorunları var)" dedi. "sen X'leri mi örnek alıyorsun yani, o mudur referansın" dedim. "yani o değil hani X'ler Y'ler" dedi. "ben diceğimi dedim, seç bir gün" dedim yanağından bir kesme aldım. dişi ağrıyormuş canı yandı " oh iyi oldu, sinir edersen beni böyle olursun" dedim indim arabadan.
anlamıyorum gerçekten. ama sanırım resti çekeceğim. en azından ya doktora gidersin sorunlarını çözersin, ya da beni birşeyleri çözmek zorunda bıraktırma diyebilirim belki alsanaalsanasmile
dediğim gibi çok konuştum. bu durumun beni üzdüğünü, mutsuz olduğumuz, aramıza mesafe girdiğini, gitikçe uzaklaştığımızı ve bunun beni korkuttuğunu söyledim.
buna rağmen bana " ben uzaklaştığımızı düşünmüyorum" diyor. derdini sıkıntısını anlatmamakta kararlı, psikolog- psikiatrist teklif ettim, asla yanaşmıyor.
dün onlara yemeğe gittim. abisi, amcası falan herkes ordaydı. herşey güzeldi. bana karşı ilgili, konuştuk ettikl. akşam beni eve bırakırken, yolda abisi eşi ve 1 aylık bebişlerini eve bırakıyorduk. eltim "siz de evlenin de yapın hemen bebek" dedi şakadan. yeğenini çok seviyor çünkü. " bana yeğen sevgisi yeter" dedi. sinir oldum "hııı tabi " dedim tripli tripli. "bireysel düşüncem bu" dedi. ama gülüyor yani ortam sıcak. abisi " bu bireysel alınacak bi karar değil ama" dedi. eltim " ya abine kalsa o da hala istemiyordu kadınlarda biyolojik bir zaman var" dedi. ben de " madem bireysel takılacaksın canım, ben seni bireyselliğinle başbaşa bırakayım" dedim. sustu.
sonra abileri indi. dedim ki "ya yarın akşam ya da cumartesi akşamı buluşalım, sen seç" dedim. "pazar görüşürüz" dedi. "pazar da olur ama bak sana seçenek sunuyorum, ya cuma ya c.tesi seç" dedim. " belki benim işim var ben istemiyorum" dedi. ben de " sana kalırsa haftada 1 gün buluşuyoruz zaten, hayatına serpiştiriyor musun beni, boş olursam görüşürüz diye" dedim. "millet ne kadar sık görüşüyor ki bak X'lere (yakın arkadaşı nişanlı ve nişanlısıyla sorunları var)" dedi. "sen X'leri mi örnek alıyorsun yani, o mudur referansın" dedim. "yani o değil hani X'ler Y'ler" dedi. "ben diceğimi dedim, seç bir gün" dedim yanağından bir kesme aldım. dişi ağrıyormuş canı yandı " oh iyi oldu, sinir edersen beni böyle olursun" dedim indim arabadan.
anlamıyorum gerçekten. ama sanırım resti çekeceğim. en azından ya doktora gidersin sorunlarını çözersin, ya da beni birşeyleri çözmek zorunda bıraktırma diyebilirim belki alsanaalsanasmile
