canım bence ona bir oyun oynayabilirsin
şöyleki:
ben evlendikten sonra çalışmayı düşünmüyorum diyebilirsin..
evimin kadını olcam zaten çocuk olunca da hiç çalışmama gerek kalmayacağından evlenir evlenez bırakcam çalışmayı de.....
bakalım tepkisi ne olacak..
o zaman çıkar gerçek yüzü ortaya
çok teşekkürler arkadaşlar... ya maddi konuda ihtiyaç olsa sözü bile olmaz ama 20.000 kenarda parası var arabanın benzinine kadar benim almamı bekledi, kredi kartımın limiti doldu bahane de bu... ne bileyim para için problem çıkmaz diyordum dile getirilmez diyordum da garipsedim. ben el üstünde tutuldum ailemde çevremde o kadar zoruma gittiki olanlar... bağırmasa incitmese hadi onlar önemli değil. birde ayıp değil ya ben normalde orjinal parfüm kullanıyorum bi isteğin var mı dediğinde parfüm istedim doldurma parfüm getirmiş şok oldum... bunları söylediğimde maddi şeyler için küsme dedi ailem sen kendinde alırsın dedi... nişanlıyım herkes biliyor onun sorumluluğu var insanların laf etmesinden çekiniyorum, aynı okulda çalışıyoruz her zaman yüz yüze gelirsek daha fazla acı çekerim diyorum. ya ilerde yine anlaşamayacağım biri çıkarsa yine ayrılırsam diyorum, hiç mutlu olamayacakmışım gibi geliyor... sağlıklı karar verme yetimi kaybettim herşey gözümde büyüyor
sakın başkası da böyle çıkacak mutlu olamam diye düşünme şimdi 2. yazını da okuyunca gerçekten bu adamla evlenilmeyeceğine karar verdim..dedğim gibi parası olmasa neyse ne ama adam daha şimdiden seni yolmaya çalışıyor tabiri caizse...adam kendi halinde sakin normal biri olup da parasızlıktan doldurma parfüm getirdiği için garipsesen sana kızardım ilk adamın parası yok hediyenin büyüğü küçüğü olur mu diye..ama parfüm hjiç önemli değil şuan davranışları anormalliği sna evlilik hayatında yaşatacağı depremleri haber veriyor...yol yakıken düğüne yaklaşmadan ailenle enine boyuna konuşup kararaını al derim..ne gibi fırsatlar çıkar karşına canım emin ol tüm erkekler aynı değil..en azından tüm erkekler bu adam gibi aç gözlü ilginç bi insna değil inşallah o da düzelir ama düzelteyim diye uğraşırsan sen çok yıpranırsın..ha yıpranırım uğraşırım diyorsan buyur hayat senin..ama inan ki saygının bittiği yerde sevgi ölüp gidiyor kısa sürede..sonra deme "ah eskiye dönebilsem "diye..
merhaba arkadaşlar sırf bu konuda danışmak, dertleşmek için foruma üye oldum. ben öğretmenm nişanlımda öyle, 3 ay geçen çok güzel bir dönemin ardına nişanlandım... 25 yaşındayım, 30 a kadar yolu var diyordum evlilik için acelem de yoktu ama işin içinde olunca işte insan idrak edemiyor, o kısa sürede o kadar mükemmel bir insandı ki bir dediğim iki olmazdı sürekli dediğim şeyleri dikkate alırdı kibar güler yüzlü sosyal.. daha ne olsun değil mi... nişanlandık. bana ufak tefek şeylerde bağırmaya başladı, her insanın kusuru olur dedim önemsemedim, sonra bu bağırmaları en ufak birşeyde yinelenmeye başladı. bir yere 3te gelirim dedim 3 ü 5 geçe gittim kıyamet koparmaya başladı arabadayken tartıştığımızda arabayı durduruyo ilerletiyo aniden fren yapıyor falan beni korkutmak için, en son nişanlıyken bizde gelin kız tek başına kalmaya gitmez karşı tarafa ailem göndermedi diye ortalığı birbirine kattı. biz adammı yiyoruz vs. anlattım bende istiyorum ama bizde böyle oluyor diye bana yüklendikçe yüklendi sevgililer gününde hediye almadı ilk sevgililer günümüz diye bende bozuldum ve bunu dile getirdim sen memleketme gelseydn hedye verecektm gelmedn vermyrm dedi, zoruma gitti konuşmadım konu uzadı parmağımdaki yüzüğe kadar aldı. sonra ağladı özür diledi gitti bana bilezik aldı hediye yemeğe çıkardı vs. sonra binbir ısrarla geri taktırdı yüzüğü. aldığı hediye bilezik bana da alırken annem parasını yolladı demişti, geçen kendine takım elbise aldı 2 tane son anda benim kredi kartımın limiti dolu bilezik aldım takım elbiseleri sen alır mısın dedi bana aldırdı yemek yiyoruz ben ödüyorum birşey alıyoruz ben ödüyorum güya annem verdi parasını dedi. o değilde kenarda birikmiş 20.000 tl parası var olmasa tamam harcayım ama aldığını çıkarıyor çok uyanık. tatilde illa ekdersni harcamadan gel dedi ailemn yanna gdrken. kendi kendime kızıyorum maddiyatçı mısın sen oşver al sat diye sonuçta evlennce ikimzn olck diye ama inanın idrak edemiyorum bunlar geçer mi bunların üzerine yuva kurulur mu. ben daha önce biriyle çıktım ayrılık çok zor geldi, ayrılığa da cesaretim yok açıkçası sanki çok üzülecekmişim gibi geliyor... dışardan bakın anlattıklarıma birşeyler söylenmesine çok ihtiyacım var sağlıklı düşünememeye başladım...
belliki çok uyanık nişanlın var canım seni çok güzel kullanıyor,eli cebine gitmiyor çok iyi düşün derim bir ömür ağlamaktansa,birkaç gün ağla geçer gider acısı bende bir zamanlar nişanlımdan ayrıldım evet çok üzüldüm o zamanlar ama şimdi iyiki ayrılmışım diyorum pırlanta gibi bir eşe sahip oldum evlilik kolay değil o adam seni mutlu edemez..
ya herkesin nişanlıyken sorunları olur tanıma dönemi alışma dönemi falan dedi arkadaşlarım, tabi onlara detaylı anlatamıyorum utanıyorum bu kadarını dile getirmeye rencide olacakmışım gibi hissediyorum. sorunl ''' pırlanta gibi bir eşe sahip oldum ''' senin kadar şanslı olur muyum bende... sanki hayatımı erteleyecekmişim gibi hissediyorum daha iyisi çıkmazmış gibi... yeni bir insan tanımaya çalış emek ver eğer olmazsa bir başkası 3 5 ayda hayatta bir adım atamam ağzım yandı bir kere yıllarca boşa kürek çekersem... o kadar gözümde büyüyor ki herşey... buarada aşık olduğuna sevdiğine inanmasam bu ciddi adımı atmazdım arkadaşlar o kadar mükemmel yaklaşıyorduki her dediğimi önemsiyordu ben unutuyordum o unutmuyordu dile getirmesem bile anlıyordu vs. sonra dile getirdiklerimi bile önemsememeye yapmamaya başladı, memleketine gitmedim diye uzattı bağırdı çağırdı... ben de saf değilim ki, hem o kadar çok isteyenim varken görüşme talebinde olanlar varken elimin tersiyle ittim de ona baktım, doktor da geldi mühendiste geldi öğretmende askerde... ben anlaşabileceğimi düşündüm kibar saygılı düşünceli güler yüzlü idi yoksa ben neden bile bile lades deyim. suan farklılaştı durum insanlar çok acımasız yaralarını gözüne gözüne sokarlar neden ayrıldın ne oldu... sonrasında istediğim gibi biri olmazsa diye de kaygılanıyorum...
ya herkesin nişanlıyken sorunları olur tanıma dönemi alışma dönemi falan dedi arkadaşlarım, tabi onlara detaylı anlatamıyorum utanıyorum bu kadarını dile getirmeye rencide olacakmışım gibi hissediyorum. sorunl ''' pırlanta gibi bir eşe sahip oldum ''' senin kadar şanslı olur muyum bende... sanki hayatımı erteleyecekmişim gibi hissediyorum daha iyisi çıkmazmış gibi... yeni bir insan tanımaya çalış emek ver eğer olmazsa bir başkası 3 5 ayda hayatta bir adım atamam ağzım yandı bir kere yıllarca boşa kürek çekersem... o kadar gözümde büyüyor ki herşey... buarada aşık olduğuna sevdiğine inanmasam bu ciddi adımı atmazdım arkadaşlar o kadar mükemmel yaklaşıyorduki her dediğimi önemsiyordu ben unutuyordum o unutmuyordu dile getirmesem bile anlıyordu vs. sonra dile getirdiklerimi bile önemsememeye yapmamaya başladı, memleketine gitmedim diye uzattı bağırdı çağırdı... ben de saf değilim ki, hem o kadar çok isteyenim varken görüşme talebinde olanlar varken elimin tersiyle ittim de ona baktım, doktor da geldi mühendiste geldi öğretmende askerde... ben anlaşabileceğimi düşündüm kibar saygılı düşünceli güler yüzlü idi yoksa ben neden bile bile lades deyim. suan farklılaştı durum insanlar çok acımasız yaralarını gözüne gözüne sokarlar neden ayrıldın ne oldu... sonrasında istediğim gibi biri olmazsa diye de kaygılanıyorum...
merhaba arkadaşlar sırf bu konuda danışmak, dertleşmek için foruma üye oldum. ben öğretmenm nişanlımda öyle, 3 ay geçen çok güzel bir dönemin ardına nişanlandım... 25 yaşındayım, 30 a kadar yolu var diyordum evlilik için acelem de yoktu ama işin içinde olunca işte insan idrak edemiyor, o kısa sürede o kadar mükemmel bir insandı ki bir dediğim iki olmazdı sürekli dediğim şeyleri dikkate alırdı kibar güler yüzlü sosyal.. daha ne olsun değil mi... nişanlandık. bana ufak tefek şeylerde bağırmaya başladı, her insanın kusuru olur dedim önemsemedim, sonra bu bağırmaları en ufak birşeyde yinelenmeye başladı. bir yere 3te gelirim dedim 3 ü 5 geçe gittim kıyamet koparmaya başladı arabadayken tartıştığımızda arabayı durduruyo ilerletiyo aniden fren yapıyor falan beni korkutmak için, en son nişanlıyken bizde gelin kız tek başına kalmaya gitmez karşı tarafa ailem göndermedi diye ortalığı birbirine kattı. biz adammı yiyoruz vs. anlattım bende istiyorum ama bizde böyle oluyor diye bana yüklendikçe yüklendi sevgililer gününde hediye almadı ilk sevgililer günümüz diye bende bozuldum ve bunu dile getirdim sen memleketme gelseydn hedye verecektm gelmedn vermyrm dedi, zoruma gitti konuşmadım konu uzadı parmağımdaki yüzüğe kadar aldı. sonra ağladı özür diledi gitti bana bilezik aldı hediye yemeğe çıkardı vs. sonra binbir ısrarla geri taktırdı yüzüğü. aldığı hediye bilezik bana da alırken annem parasını yolladı demişti, geçen kendine takım elbise aldı 2 tane son anda benim kredi kartımın limiti dolu bilezik aldım takım elbiseleri sen alır mısın dedi bana aldırdı yemek yiyoruz ben ödüyorum birşey alıyoruz ben ödüyorum güya annem verdi parasını dedi. o değilde kenarda birikmiş 20.000 tl parası var olmasa tamam harcayım ama aldığını çıkarıyor çok uyanık. tatilde illa ekdersni harcamadan gel dedi ailemn yanna gdrken. kendi kendime kızıyorum maddiyatçı mısın sen oşver al sat diye sonuçta evlennce ikimzn olck diye ama inanın idrak edemiyorum bunlar geçer mi bunların üzerine yuva kurulur mu. ben daha önce biriyle çıktım ayrılık çok zor geldi, ayrılığa da cesaretim yok açıkçası sanki çok üzülecekmişim gibi geliyor... dışardan bakın anlattıklarıma birşeyler söylenmesine çok ihtiyacım var sağlıklı düşünememeye başladım...
merhaba arkadaşlar sırf bu konuda danışmak, dertleşmek için foruma üye oldum. ben öğretmenm nişanlımda öyle, 3 ay geçen çok güzel bir dönemin ardına nişanlandım... 25 yaşındayım, 30 a kadar yolu var diyordum evlilik için acelem de yoktu ama işin içinde olunca işte insan idrak edemiyor, o kısa sürede o kadar mükemmel bir insandı ki bir dediğim iki olmazdı sürekli dediğim şeyleri dikkate alırdı kibar güler yüzlü sosyal.. daha ne olsun değil mi... nişanlandık. bana ufak tefek şeylerde bağırmaya başladı, her insanın kusuru olur dedim önemsemedim, sonra bu bağırmaları en ufak birşeyde yinelenmeye başladı. bir yere 3te gelirim dedim 3 ü 5 geçe gittim kıyamet koparmaya başladı arabadayken tartıştığımızda arabayı durduruyo ilerletiyo aniden fren yapıyor falan beni korkutmak için, en son nişanlıyken bizde gelin kız tek başına kalmaya gitmez karşı tarafa ailem göndermedi diye ortalığı birbirine kattı. biz adammı yiyoruz vs. anlattım bende istiyorum ama bizde böyle oluyor diye bana yüklendikçe yüklendi sevgililer gününde hediye almadı ilk sevgililer günümüz diye bende bozuldum ve bunu dile getirdim sen memleketme gelseydn hedye verecektm gelmedn vermyrm dedi, zoruma gitti konuşmadım konu uzadı parmağımdaki yüzüğe kadar aldı. sonra ağladı özür diledi gitti bana bilezik aldı hediye yemeğe çıkardı vs. sonra binbir ısrarla geri taktırdı yüzüğü. aldığı hediye bilezik bana da alırken annem parasını yolladı demişti, geçen kendine takım elbise aldı 2 tane son anda benim kredi kartımın limiti dolu bilezik aldım takım elbiseleri sen alır mısın dedi bana aldırdı yemek yiyoruz ben ödüyorum birşey alıyoruz ben ödüyorum güya annem verdi parasını dedi. o değilde kenarda birikmiş 20.000 tl parası var olmasa tamam harcayım ama aldığını çıkarıyor çok uyanık. tatilde illa ekdersni harcamadan gel dedi ailemn yanna gdrken. kendi kendime kızıyorum maddiyatçı mısın sen oşver al sat diye sonuçta evlennce ikimzn olck diye ama inanın idrak edemiyorum bunlar geçer mi bunların üzerine yuva kurulur mu. ben daha önce biriyle çıktım ayrılık çok zor geldi, ayrılığa da cesaretim yok açıkçası sanki çok üzülecekmişim gibi geliyor... dışardan bakın anlattıklarıma birşeyler söylenmesine çok ihtiyacım var sağlıklı düşünememeye başladım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?