O kadar yorgunum ki ona rağmen uyuyamıyorum gecenin bu saati oldu ama uyku yok bende, Bugün ki yaşadıklarımdan dolayı uyuyamıyorum; niye yaşadıklarımı kimse ciddiye almıyor, niye kimsenin gözünde hayatımın değeri yok, niye bazı şeyleri ders almıyor ailem. 2 gündür iyiydim, kendimi daha iyi hissediyordum, bugün yine dibe çektiler beni, resmen alay ediyorlar benle, gülüyolar bana...
Uzaktan bi akrabamız var 3 gün önce beni aradı (bu arada yaşadıklarımı kimse bilmiyor, mide kanaması geçirdi dedildi akrabalara çünkü) eski bi komşusunun oğlu varmış onlara sizden bahsettim onlarda kız arıyolar o çocuğu size getiricem dedi, ben evlenmeyi düşünmüyorum kardeşim içinse getir tanışsınlar dedim, aaaa öyle deme çok iyi insanlar çocukda dört dörtlük bi gör tanış beğenmezsen yok Dersin dedi Hayır ben düşünmüyorum dedim annem bu defa sıkıştırıyor beni gelsinler gelsinler diye yok diyorum ısrarla gelsinler diyorlar en son tamam gelsinler dedim. Haftasonu evdesin değil mi dedi kadın evet dedim tamam gelmeden biz seni ararız yine dedi. Dün aradı beni yarın kaçta gelelim diye 13'de gelin dedim tamam dedi saat 13'de geldi bunlar daha içeri girer girmez kardeşimi sormaya başladılar o nerde, evde yok mu, evlenmeyi düşünmüyor mu?, o kaç yaşında? O'da çalışıyor mu? Baktım bunlar bana değil kardeşime görücü olarak gelmiş bişey diyemedim yine, kadın onların kardeşim için geldiğini bildiği halde beni çıkarttı önlerine , kahve içti kalkıp gittiler. Daha onlar yeni gitmişti ki bu defa kuzenim geldi bi arkadaşı varmış doktormuş ama biraz yaşı büyükmüş (46) ela ile bi tanışsınlar çok iyi çocuk falan diyor annem ooo doktormuş iyi bi tanışsınlar dedi fotoğrafını gösterdiler babamdan bile büyük görünüyor ama etiketi varmış doktormuş ne fark eder ki yaşı. onada tamam dendi numaram verildi,akşam üstü 2 defa aradı açmadım. Ben simdi uyuyamıyorum bunları düşünmekten, benim ailem napıyor bana iyilik mi, niye ciddiye alınmıyorum, niye hayatım bu kadar önemsiz, niye bunları reva görüyorlar bana niye????