merhaba ben çok yoruldum artık kendi kendime yetemiyorum lütfen iyi kötü fark etmez bir akıl verin bana
ben 31 yaşımdayım 4 yıllık evli bir ev hanımıyım eşimle büyük bi aşkla evlendik ama ertık sadece ev arkadaşıyız
durum şu ki bizim epey bir borcumuz var yani geçim sıkıntısı almış başını gidiyor ve ben danışmanım ama hiç bi yerde iş bulamadım
eşimde gidip bir yerde sekreterlik filan yapmama müsade etmiyo çünkü daha önce çalıştığım iki yerde çok tatsız durumlar yaşadım ondada bir ön yargı oluştu şimdi çalışıcam dediğim zaman ben tedirgin oluyorum aklım hep sende kalıyo diyo izin vermiyo.
Bir ev aldık hay almaz olaydık borç içinde yüzüyoruz harika bir evimiz oldu hayal bile edemiyceğimiz bir ev aldık evlendikten 1 yıl sonra ama işte evdeki hesap çarşıya uymadı, geçinemiyoruz
son 3 yıldır ne bir tatilimiz oldu ne gezmemiz nede alışveriş filan zar zor ay sonu gelmiyo bile
bu sıkıntılar sebebiyle galiba artık iyice koptuk sanki ben onun bekarlık hayatının hizmetçisi ev arkadaşı gibi bişey oldum
ne bir sohbet ne bir özel an
işten gelir yemek yer alır bilgisayarı başlar oyuna ben illa gezip tozalım demiyorum ama en azından evimizde bir kahve içip sohbet edebilelim yada hazırlıyım güzel bir sofra açalım şarabımızı romantik olmaksa illa şık yemeklere gerek yok diyorum ama yok işte eşim için sohbet etmek diye bir şey yok
eeee biz evde sohbet edemiyosak
eeee biz seninle maddi imkanlar yetmiyo diye dışarıda hiç bir şey yapamıyosak
eeee biz seninle aylarca birbirimize dokunmadan uyuyosak
eeee bütün bunların üzerine bide ben sıkıntıtan kendimi evde temizliğe vermişsem ve en acısıda ben senin için evin içinde koşturup dururken senin bilgisayardan erotik film izlediğini gördüysem
eeee ben çocuk hasretiyle yanarken sana bi şey diyemezssem
hep idare hep sıkıntı 3 yıldır ve kim bilir kaç yıl daha böyle geçicekken ben ne yapayım siz söyleyin
ben bu adamı karşıma alıp konuşayımmı
yada her şeyi yutup ya sabır bitsin şu borçlar sonra yaşarız hayatımızı diye bekliyim
nolur bir akıl verin siz olsanız benim yerimde ne yaparsınız.