- 24 Aralık 2017
- 5.560
- 4.518
- 173
- Konu Sahibi Love_your_life
-
- #1
Ya birde o var. Deli gibi 7 24 kızımı kokluyorum sıkıyorum eşim öldüreceksin sıkarken diyor elimde olsa sokarım geri.Yetersin yetersin:) yenidogankende guzel ama insani anladikca daha guzel oluyolar:) 10 aylik kizimla karsilikli bazi mimikleri yapiyoruz mesela icimden cikan cocugu icime sokasim geliyo mesela:))
Yok olur mu? Yanlış anlamadım tabiki. Bende eğitimciyim fakat bu yaş grubunı tabiki bilemiyorum. Umaeım her şeyi güzel çizebilirim sevgi dolu güzel bir çocuk ve güzel bir birey olabilir.Bu sevgi doluluğunuz,iyi bakmak istemeniz güzel ama bence azalmalısınız.Çocuklar anne babanın zaaflarını kullanmaya çok müsait oluyorlar.Daha aklı ermiyor ama erdiği andan itibaren sizin bu yaklaşımınızı kullanmak isteyebilir.Bir kere ipleri ona verirseniz bir daha yakalamak zor olur.Öğretmenim ve çocukları artık tanıdığımı düşünüyorum.Umarım yanlış anlamazsınız bu mesajı.
Kesinlikle çok ama çok değişik bir duyguymuş. Mesela gece uykusuzluk yaşıyoruz fakat ona kızamıyorum beni uykusuz bırakıyor diye ya da koca bir gün sürekli ayakta hop zıp vs hiç kızıp yahu böyle olmaz diyemiyorum. Kıyamıyor insan. Sizde üzülmeyin yarın bol bol gülüp unutturursunuz.Ya ben de ona bakarken hep gülerim o da gülüyordu bu akşam gülmedim diye dudağını büküp bi ağlamaklı oldu kurban olurum aldım güldüm sevdim öptüm kokladım bin kere özür diledim gülmedim diye ama çok üzdüm galiba onu çok vicdanım acıyor. Şimdi uyuyor ama ben fenayım
Annelik ne tuhafmış.
Amiiinnnn inşallah. :) teşekkür ederimAnnelik :) Allah size de, evladınıza da uzun, sağlıklı, mutlu ömür versin.
Kıyamam ki,Arkadaşlar kızım 5 aylık oldu ve ben doğduğundan beri hissederdim fakat son birkaç aydır, özellikle benimle iletişime geçmeye başladığı zamandan beri kendimi bir garip hissediyorum. O kadar masum o kadar muhtaç ki sanki onun bu masumluğu altında eziliyorum. Ona iyi bakamama düşüncesi, ona iyi anne olamama düşüncesi vb. birçok düşünce geçiyor aklımdan. Mesela artık açıktığında bana olan yaklaşımı bile içimde bir kıpırtı oluşturuyor. Kendimi çok farklı hissettiriyor. Bazen bağırarak ağlamak falan geliyor içimden ona yetemem gibi geliyor. Hele bir şeyler öğrenmek için bana bakışı o küçük elleri ya yazarken bile ağlayasım geliyor. Neden böyle oluyor? Bu iyi mi manyakça mı bilmiyorum. Dertlendim işte sorun değil belki ya da sorun bilmiyorum ama anlatırsam rahatlarım belki dedim
Ne gibi kötü etkilenir ki mesela. Şuan düşünemiyorum daHer annede biraz bu psikopatlık varÖnemli olan dozu kacirmamak yoksa cocuk ilerde kötü etkilenir.
Ben çok duygusal bir insab değilken bu hallere geldim. Geçen eşim geldi ağlıyorum sebep yok kızımla ilgili bir duygu sıkıştı içime ağla dur oldum. İnsan oluyormuş. Rabbim gönülden isteyen herkese böyle bir duyguyu tattırıyorum inşallah. :)Kıyamam ki,
Evliyim henüz anne değilim..
Ama içimde garip bir korku var anne olduğumda aşırı duygusal olursam diye. Zaten evlilik bi duygusallık verdi. Anne olunca içim gide gide bir hal olur muyum diye korkuyorum.
Biz günde 2 saat dans ediyoruz :) Belim ağrıyor, uykusuzluktan başım dönüyor, aç kalıyorum ama onun o gülüşü, bana bakışı, uyuması, konuşmaya çalışması beni benden alıyor. Allahım eksikliklerini göstermesin.Kesinlikle çok ama çok değişik bir duyguymuş. Mesela gece uykusuzluk yaşıyoruz fakat ona kızamıyorum beni uykusuz bırakıyor diye ya da koca bir gün sürekli ayakta hop zıp vs hiç kızıp yahu böyle olmaz diyemiyorum. Kıyamıyor insan. Sizde üzülmeyin yarın bol bol gülüp unutturursunuz.
Ne gibi kötü etkilenir ki mesela. Şuan düşünemiyorum da
Bebeklerin hayatının ilk yıllarında ihtiyacı olan tek şey sevgidir diyordu bir prof.Ya ben de ona bakarken hep gülerim o da gülüyordu bu akşam gülmedim diye dudağını büküp bi ağlamaklı oldu kurban olurum aldım güldüm sevdim öptüm kokladım bin kere özür diledim gülmedim diye ama çok üzdüm galiba onu çok vicdanım acıyor. Şimdi uyuyor ama ben fenayım
Annelik ne tuhafmış.
Ya aaaa yerim onuııı benn. Kızımda bakalım önce ne diyecek. İki dişi var kızımın çooookk zor çıkardı ağla ağla hal oldu durmadı uyumadı ve ben dişleri ilk gördüğümde ağladım hatta hep bakıyorum yerinde mi diye. İnşallah anne baba dediğini de duyarız hemen :)Ebeveyn olmak öyle bir şey... Sen bir de diş çıkarırken gör, nasıl da muhtaç nasıl da sabiler. Biz mesela bazen kızıyoruz (ona değil, sinir oluyoruz yani) uyumuyor diye, sonra bakıyoruz ki diş patlatıyor. Bir vicdan yapıyoruz bir vicdan yapıyoruz var ya. Konuşamıyor ki derdini anlatsın. Bu aralar sürekli anne diyor mesela, her şeye ama her şeye. Eşim de gözünün içine bakıyor baba desin diye. Baktım adamın gözlerinin içi parlıyor. Baba diyormuş sıpa, karşılıklı baba dediler bir süre falan.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?